Osyra Jan

Osyra Jan (1891-1955), proboszcz w Tychach

Urodził się 5 maja 1891 w Bytomiu i był synem kowala kopalnianego Andrzeja i Zofii z d. Janacz. Jako dwunastoletni chłopak przeszedł po szóstej klasie szkoły ludowej do bytomskiego gimnazjum i 26 lutego 1912 uzyskał świadectwo maturalne. Rozpoczęte od razu studia teologiczne na Uniwersytecie Wrocławskim musiał z początkiem pierwszej wojny światowej przerwać i stawić się do wojska. Po odniesionych ranach zwolniony z wojska, uzupełnił brakujący semestr i 30 lipca 1916 otrzymał święcenia kapłańskie.

Już 9 sierpnia t.r. powołano go na wikarego do Bielszowic, po dwóch latach przeniesiono go do Siemianowic, gdzie wyznaczono mu pracę duszpasterską przy tymczasowym kościele św. Antoniego. 23 września 1924 zleciła mu Administracja Apostolska obok funkcji wikariuszowskich prowadzenie diecezjalnego sekretariatu Stowarzyszenia Młodzieży Katolickiej.

Po blisko siedmioletniej działalności kapłańskiej w Siemianowicach l sierpnia 1925 objął obowiązki wikarego w Dąbrówce Małej. Tutaj pozostał do 20 lutego 1931, kiedy to nadano mu instytucję kanoniczną na parafię w Tychach, wakującą po śmierci ks. Jana Kapicy. Następstwo po tak wybitnej indywidualności jaką przedstawiał ks. Kapica nie było łatwe.

Ks. Osyra nie zawiódł pokładanych w nim nadziei, szczególnie w trudnych latach okupacji hitlerowskiej. Tymczasem na skutek ran odniesionych w czasie pierwszej wojny światowej zaczęły u niego występować objawy postępującego zaniku pamięci. Poprosił biskupa katowickiego o mianowanie adiutora. 1 września 1946 bp S. Adamski mianował substytutem w Tychach ks. E. Twardzika. 1 listopada 1954 ks. Osyra przeszedł w stan spoczynku. Zmarł 10 października 1955 i został pochowany w Tychach.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Jana Osyry; Schematyzm 1924-1925; F. Maroń, Nekrolog, WD 1973, nr 10-12, s. 272-273; Myszor, Historia diecezji, s. 172, 183; WD 1931, nr 3, s. 34; 1931, nr 10, s. 122; J. Wycisło, Dzieje parafii pod wezwaniem św. Marii Magdaleny w Tychach w zapiskach kronikarskich, Tychy 2000, s. 372-420.