Opłatek

Opłatek – bierze swą nazwę od łacińskiego słowa oblatio – dar, ofiara. Pierwotnie to słowo w języku polskim określało chleb składany w czasie ofiarowania we Mszy świętej, przeznaczony do konsekracji w Ciało Pańskie. Później nazwa ta przeszła na eulogia, czyli chleb błogosławiony i rozdawany podczas Mszy świętej dla tych, którzy nie przystępowali do komunii świętej. Chleb ten był nie tylko rozdawany ale także wysyłany innym jako znak błogosławieństwa. W średniowieczu zwyczaj błogosławienia chleba był bardzo powszechny, a szczególną formę przybierał w dniu św. Agaty, gdy go błogosławiono pod koniec kanonu mszalnego. Do dziś na terenie Polski w czasie Wigilii Bożego Narodzenia domownicy dzielą się opłatkiem na znak miłości i szacunku, składając sobie życzenia świąteczne.

Bibliografia

P. Sczaniecki Paweł, Msza po staremu się odprawia, Kraków 1967; tenże, Służba Boża w dawnej Polsce. Studia o Mszy świętej, Poznań 1962.