Oleś Teodor: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Linia 2: Linia 2:


Urodził się 26 października 1919 w Chocianowicach (pow. Olesno), jako syn górnika Edwarda i Martyny z d. Wieloch. W 1921 roku , w czasie Plebiscytu, jego rodzina przeniosła się do Dąbrówki Małej. W 1925  roku  Teodor rozpoczął naukę w miejscowej szkole powszechnej, a w 1929 roku  zdał egzamin do Państwowego Gimnazjum w Katowicach.
Urodził się 26 października 1919 w Chocianowicach (pow. Olesno), jako syn górnika Edwarda i Martyny z d. Wieloch. W 1921 roku , w czasie Plebiscytu, jego rodzina przeniosła się do Dąbrówki Małej. W 1925  roku  Teodor rozpoczął naukę w miejscowej szkole powszechnej, a w 1929 roku  zdał egzamin do Państwowego Gimnazjum w Katowicach.
Po zdaniu egzaminu dojrzałości w1937 roku wstąpił do [[Śląskie Seminarium Duchowne | Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie ]] i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, które przerwał wybuch II wojny światowej. W lutym 1940  roku otrzymał zgodę bpa katowickiego [[Adamski Stanisław|Stanisława Adamskiego ]] na kontynuowanie studiów w Widnawie i został przyjęty do tamtejszego seminarium duchownego. 21 grudnia 1940 bp Stanisław Adamski zwrócił się z prośbą do kard. [[Bertrama Adolfa|Adolfa Bertrama]]  z Wrocławia o udzielenie klerykowi Teodorowi Olesiowi święceń wyższych. Prośbę tę powtórzył 10 czerwca 1941 wikariusz generalny ks. [[Strzyż Franciszek|Franciszek Strzyż]] , zaznaczając, by został wyświęcony dla posługi w diecezji katowickiej.
Po zdaniu egzaminu dojrzałości w1937 roku wstąpił do [[Śląskie Seminarium Duchowne | Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie ]] i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, które przerwał wybuch II wojny światowej. W lutym 1940  roku otrzymał zgodę bpa katowickiego [[Adamski Stanisław|Stanisława Adamskiego ]] na kontynuowanie studiów w Widnawie i został przyjęty do tamtejszego seminarium duchownego. 21 grudnia 1940 bp Stanisław Adamski zwrócił się z prośbą do kard. [[Bertram Adolf|Adolfa Bertrama]]  z Wrocławia o udzielenie klerykowi Teodorowi Olesiowi święceń wyższych. Prośbę tę powtórzył 10 czerwca 1941 wikariusz generalny ks. [[Strzyż Franciszek|Franciszek Strzyż]] , zaznaczając, by został wyświęcony dla posługi w diecezji katowickiej.
Święceń diakonatu (20 lipca 1941) i prezbiteratu (12 lipca 1942) udzielił mu we Wrocławiu kard. Adolf Bertram.
Święceń diakonatu (20 lipca 1941) i prezbiteratu (12 lipca 1942) udzielił mu we Wrocławiu kard. Adolf Bertram.
Był wikariuszem w parafiach: św. Szczepana w Bogucicach (od 1 sierpnia 1942), Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Dziedzicach (od 10 lipca 1943), Matki Bożej Bolesnej w Rybniku (od 30 sierpnia 1947), św. Jadwigi w Chorzowie (od 5 maja 1949) i ponownie (od 16 sierpnia 1949) w parafii Matki Bożej Bolesnej w Rybniku. Od 14 marca 1950 był substytutem w parafii św. Katarzyny w Czechowicach, na czas nieobecności ks. prob. [[Pustelnik Juliusz|Juliusza Pustelnika]] . Potem pełnił posługę wikariusza w parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Tarnowskich Górach (od 1 września 1950) i św. Marii Magdaleny w Cieszynie (od 26 września 1955).
Był wikariuszem w parafiach: św. Szczepana w Bogucicach (od 1 sierpnia 1942), Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Dziedzicach (od 10 lipca 1943), Matki Bożej Bolesnej w Rybniku (od 30 sierpnia 1947), św. Jadwigi w Chorzowie (od 5 maja 1949) i ponownie (od 16 sierpnia 1949) w parafii Matki Bożej Bolesnej w Rybniku. Od 14 marca 1950 był substytutem w parafii św. Katarzyny w Czechowicach, na czas nieobecności ks. prob. [[Pustelnik Juliusz|Juliusza Pustelnika]] . Potem pełnił posługę wikariusza w parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Tarnowskich Górach (od 1 września 1950) i św. Marii Magdaleny w Cieszynie (od 26 września 1955).

Wersja z 11:25, 24 mar 2011

Oleś Teodor (1919-2011), proboszcz w Goleszowie

Urodził się 26 października 1919 w Chocianowicach (pow. Olesno), jako syn górnika Edwarda i Martyny z d. Wieloch. W 1921 roku , w czasie Plebiscytu, jego rodzina przeniosła się do Dąbrówki Małej. W 1925 roku Teodor rozpoczął naukę w miejscowej szkole powszechnej, a w 1929 roku zdał egzamin do Państwowego Gimnazjum w Katowicach. Po zdaniu egzaminu dojrzałości w1937 roku wstąpił do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, które przerwał wybuch II wojny światowej. W lutym 1940 roku otrzymał zgodę bpa katowickiego Stanisława Adamskiego na kontynuowanie studiów w Widnawie i został przyjęty do tamtejszego seminarium duchownego. 21 grudnia 1940 bp Stanisław Adamski zwrócił się z prośbą do kard. Adolfa Bertrama z Wrocławia o udzielenie klerykowi Teodorowi Olesiowi święceń wyższych. Prośbę tę powtórzył 10 czerwca 1941 wikariusz generalny ks. Franciszek Strzyż , zaznaczając, by został wyświęcony dla posługi w diecezji katowickiej. Święceń diakonatu (20 lipca 1941) i prezbiteratu (12 lipca 1942) udzielił mu we Wrocławiu kard. Adolf Bertram. Był wikariuszem w parafiach: św. Szczepana w Bogucicach (od 1 sierpnia 1942), Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Dziedzicach (od 10 lipca 1943), Matki Bożej Bolesnej w Rybniku (od 30 sierpnia 1947), św. Jadwigi w Chorzowie (od 5 maja 1949) i ponownie (od 16 sierpnia 1949) w parafii Matki Bożej Bolesnej w Rybniku. Od 14 marca 1950 był substytutem w parafii św. Katarzyny w Czechowicach, na czas nieobecności ks. prob. Juliusza Pustelnika . Potem pełnił posługę wikariusza w parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Tarnowskich Górach (od 1 września 1950) i św. Marii Magdaleny w Cieszynie (od 26 września 1955). 10 sierpnia 1957 został mianowany wikariuszem ekspozytem z tytułem kuratusa przy kościele w Cieszynie-Bobrku, z poleceniem zorganizowania samodzielnej stacji duszpasterskiej. 21 grudnia 1957 otrzymał nominację na kuratusa nowo utworzonej samodzielnej kuracji w Bobrku.

Był członkiem Diecezjalnej Komisji Ekumenicznej (w latach 1968-1987). Na XV Sesji Informacyjnej I. Synodu Diecezji Katowickiej wygłosił referat na temat: „Dotychczasowe osiągnięcia ekumeniczne na terenie diecezji katowickiej”.

Ostatnią jego placówką duszpasterską była parafia św. Michała Archanioła w Goleszowie , gdzie był proboszczem od 1975 roku. Był dziekanem dekanatu cieszyńskiego. W 1978 roku został mianowany kanonikiem honorowym kapituły katedralnej katowickiej. W 1984 roku został przeniesiony – na własną prośbę, ze względu na stan zdrowia – na emeryturę. Zamieszkał najpierw w Wiśle-Jaworniku, a następnie na probostwie parafii św. Marii Magdaleny w Cieszynie. Pomagał tam w pracy duszpasterskiej, przez wiele lat dojeżdżał też z posługą kapłańską do Jaworzynki. Zmarł 3 marca 2011 w Domu Świętego Józefa w Katowicach , w którym spędził ostatnie dwa lata życia. Pochowany został w Katowicach-Dąbrówce Małej.

Bibliografia