Oblaci - Lubliniec: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
mNie podano opisu zmian |
||
Linia 3: | Linia 3: | ||
Po erygowaniu przez Radę Generalną 6 czerwca 1920 pierwszego domu oblackiego w Krotoszynie, do którego od 1 lipca wprowadzili się oblaci, okazało się że budynek placówki był za mały, aby pomieścić wszystkich zgłaszający się chłopców. W tej sytuacji o. [[Nandzik Teofil|Teofil Nandzik ]] nabył za kwotę 300 tys. marek Zakład Wychowawczy im. Grottowskiego w Lublińcu. Ten obszerny budynek z parkiem, ogrodem i polem uprawnym, o łącznej powierzchni 16 ha, został przystosowany do funkcji dydaktyczno–mieszkalnych. | Po erygowaniu przez Radę Generalną 6 czerwca 1920 pierwszego domu oblackiego w Krotoszynie, do którego od 1 lipca wprowadzili się oblaci, okazało się że budynek placówki był za mały, aby pomieścić wszystkich zgłaszający się chłopców. W tej sytuacji o. [[Nandzik Teofil|Teofil Nandzik ]] nabył za kwotę 300 tys. marek Zakład Wychowawczy im. Grottowskiego w Lublińcu. Ten obszerny budynek z parkiem, ogrodem i polem uprawnym, o łącznej powierzchni 16 ha, został przystosowany do funkcji dydaktyczno–mieszkalnych. | ||
24 marca 1922 przybyła z Krotoszyna do Lublińca dwudziestoosobowa grupa juniorów oblackich wraz z wychowawcami. Lubliniecka placówka miała za zadanie kształcenie chłopców, którzy deklarowali chęć wstąpienia po maturze do Zgromadzenia. Z początkiem II wojny światowej zlikwidowano [[Małe Seminarium Duchowne Ojców Oblatów w Lublińcu| Małe Seminarium]], a zgromadzeniu pozostawiono kaplicę i część domu. 21 listopada 1941 utworzono, na mocy dekretu wikariusza generalnego[[Strzyż Franciszek| ks. Franciszka Strzyża]], przy kaplicy seminaryjnej kurację św. Stanisława Kostki. Po powrocie polskich oblatów wraz z zakończeniem działań wojennych, ponownie uruchomiono Małe Seminarium. 3 lipca 1952 - w wyniku akcji Urzędu Bezpieczeństwa - zlikwidowano szkołę, zabierając budynek jej prawowitym właścicielom. Ekipa murarzy postawiła mur na zewnątz i wewnątrz budynku , a na elewacji byłego już junioratu zawieszono tablicę „Zakład Dzieci Głuchych w Lublińcu". | 24 marca 1922 przybyła z Krotoszyna do Lublińca dwudziestoosobowa grupa juniorów oblackich wraz z wychowawcami. Lubliniecka placówka miała za zadanie kształcenie chłopców, którzy deklarowali chęć wstąpienia po maturze do Zgromadzenia. Z początkiem II wojny światowej zlikwidowano [[Małe Seminarium Duchowne Ojców Oblatów w Lublińcu| Małe Seminarium]], a zgromadzeniu pozostawiono kaplicę i część domu. 21 listopada 1941 utworzono, na mocy dekretu wikariusza generalnego[[Strzyż Franciszek| ks. Franciszka Strzyża]], przy kaplicy seminaryjnej kurację [[Św. Stanisław Kostka|św. Stanisława Kostki]]. Po powrocie polskich oblatów wraz z zakończeniem działań wojennych, ponownie uruchomiono Małe Seminarium. 3 lipca 1952 - w wyniku akcji Urzędu Bezpieczeństwa - zlikwidowano szkołę, zabierając budynek jej prawowitym właścicielom. Ekipa murarzy postawiła mur na zewnątz i wewnątrz budynku , a na elewacji byłego już junioratu zawieszono tablicę „Zakład Dzieci Głuchych w Lublińcu". | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== |
Wersja z 14:00, 15 sty 2013
Oblaci w Lublińcu
Po erygowaniu przez Radę Generalną 6 czerwca 1920 pierwszego domu oblackiego w Krotoszynie, do którego od 1 lipca wprowadzili się oblaci, okazało się że budynek placówki był za mały, aby pomieścić wszystkich zgłaszający się chłopców. W tej sytuacji o. Teofil Nandzik nabył za kwotę 300 tys. marek Zakład Wychowawczy im. Grottowskiego w Lublińcu. Ten obszerny budynek z parkiem, ogrodem i polem uprawnym, o łącznej powierzchni 16 ha, został przystosowany do funkcji dydaktyczno–mieszkalnych.
24 marca 1922 przybyła z Krotoszyna do Lublińca dwudziestoosobowa grupa juniorów oblackich wraz z wychowawcami. Lubliniecka placówka miała za zadanie kształcenie chłopców, którzy deklarowali chęć wstąpienia po maturze do Zgromadzenia. Z początkiem II wojny światowej zlikwidowano Małe Seminarium, a zgromadzeniu pozostawiono kaplicę i część domu. 21 listopada 1941 utworzono, na mocy dekretu wikariusza generalnego ks. Franciszka Strzyża, przy kaplicy seminaryjnej kurację św. Stanisława Kostki. Po powrocie polskich oblatów wraz z zakończeniem działań wojennych, ponownie uruchomiono Małe Seminarium. 3 lipca 1952 - w wyniku akcji Urzędu Bezpieczeństwa - zlikwidowano szkołę, zabierając budynek jej prawowitym właścicielom. Ekipa murarzy postawiła mur na zewnątz i wewnątrz budynku , a na elewacji byłego już junioratu zawieszono tablicę „Zakład Dzieci Głuchych w Lublińcu".