Oblaci - Lubliniec: Różnice pomiędzy wersjami
(uzupełnienie - kategoria) |
|||
(Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez 5 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
==Oblaci w Lublińcu== | ==Oblaci w Lublińcu== | ||
Po erygowaniu przez Radę Generalną | Po erygowaniu przez Radę Generalną 6 czerwca 1920 pierwszego domu oblackiego w Krotoszynie, do którego od 1 lipca wprowadzili się [[oblaci]], okazało się że budynek placówki był za mały, aby pomieścić wszystkich zgłaszający się chłopców. W tej sytuacji [[Nandzik Teofil|o. Teofil Nandzik ]] nabył za kwotę 300 tys. marek Zakład Wychowawczy im. Grottowskiego w Lublińcu. Ten obszerny budynek z parkiem, ogrodem i polem uprawnym, o łącznej powierzchni 16 ha, został przystosowany do funkcji dydaktyczno–mieszkalnych. | ||
Ten obszerny budynek | |||
24 marca 1922 przybyła z Krotoszyna do Lublińca dwudziestoosobowa grupa juniorów oblackich wraz z wychowawcami. Lubliniecka placówka miała za zadanie kształcenie chłopców, którzy deklarowali chęć wstąpienia po maturze do Zgromadzenia. Na początku II wojny światowej zlikwidowano [[Małe Seminarium Duchowne Ojców Oblatów w Lublińcu| Małe Seminarium]], a zgromadzeniu pozostawiono kaplicę i część domu. 21 listopada 1941 utworzono, na mocy dekretu wikariusza generalnego[[Strzyż Franciszek| ks. Franciszka Strzyża]], przy kaplicy seminaryjnej [[Kuracja|kurację]] [[Parafia św. Stanisława Kostki w Lublińcu|św. Stanisława Kostki]]. Po powrocie polskich oblatów wraz z zakończeniem działań wojennych, ponownie uruchomiono Małe Seminarium. 3 lipca 1952 - w wyniku akcji Urzędu Bezpieczeństwa - zlikwidowano szkołę, zabierając budynek jej prawowitym właścicielom. Ekipa murarzy postawiła mur na zewnątrz i wewnątrz budynku, a na elewacji byłego już junioratu zawieszono tablicę „Zakład Dzieci Głuchych w Lublińcu". | |||
==Bibliografia== | |||
Materiały własne autorów. | |||
[[Kategoria: Oblaci]] | |||
[[Kategoria:Lubliniec]] |
Wersja z 00:29, 27 wrz 2018
Oblaci w Lublińcu
Po erygowaniu przez Radę Generalną 6 czerwca 1920 pierwszego domu oblackiego w Krotoszynie, do którego od 1 lipca wprowadzili się oblaci, okazało się że budynek placówki był za mały, aby pomieścić wszystkich zgłaszający się chłopców. W tej sytuacji o. Teofil Nandzik nabył za kwotę 300 tys. marek Zakład Wychowawczy im. Grottowskiego w Lublińcu. Ten obszerny budynek z parkiem, ogrodem i polem uprawnym, o łącznej powierzchni 16 ha, został przystosowany do funkcji dydaktyczno–mieszkalnych.
24 marca 1922 przybyła z Krotoszyna do Lublińca dwudziestoosobowa grupa juniorów oblackich wraz z wychowawcami. Lubliniecka placówka miała za zadanie kształcenie chłopców, którzy deklarowali chęć wstąpienia po maturze do Zgromadzenia. Na początku II wojny światowej zlikwidowano Małe Seminarium, a zgromadzeniu pozostawiono kaplicę i część domu. 21 listopada 1941 utworzono, na mocy dekretu wikariusza generalnego ks. Franciszka Strzyża, przy kaplicy seminaryjnej kurację św. Stanisława Kostki. Po powrocie polskich oblatów wraz z zakończeniem działań wojennych, ponownie uruchomiono Małe Seminarium. 3 lipca 1952 - w wyniku akcji Urzędu Bezpieczeństwa - zlikwidowano szkołę, zabierając budynek jej prawowitym właścicielom. Ekipa murarzy postawiła mur na zewnątrz i wewnątrz budynku, a na elewacji byłego już junioratu zawieszono tablicę „Zakład Dzieci Głuchych w Lublińcu".
Bibliografia
Materiały własne autorów.