Oblaci - Lubliniec: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(uzupełnienie - kategoria)
(Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez 5 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
==Oblaci w Lublińcu==  
==Oblaci w Lublińcu==  


Po erygowaniu przez Radę Generalną dnia  6 czerwca 1920 pierwszego domu oblackiego w  w Krotoszynie, do którego z dniem 1 lipca wprowadzili się oblaci , okazało się że budynek krotoszyńskiej placówki był za mały aby pomieścić wszystkich zgłaszający się chłopców.  W tej sytuacji o. [[Nandzik Teofil|Teofil Nandzik ]] nabył za kwotę 300 tys. marek Zakład Wychowawczy im. Grottowskiego w Lublińcu.  
Po erygowaniu przez Radę Generalną 6 czerwca 1920 pierwszego domu oblackiego w  Krotoszynie, do którego od 1 lipca wprowadzili się [[oblaci]], okazało się że budynek placówki był za mały, aby pomieścić wszystkich zgłaszający się chłopców.  W tej sytuacji [[Nandzik Teofil|o. Teofil Nandzik ]] nabył za kwotę 300 tys. marek Zakład Wychowawczy im. Grottowskiego w Lublińcu. Ten obszerny budynek z parkiem, ogrodem i polem uprawnym, o łącznej powierzchni 16 ha, został przystosowany do  funkcji dydaktyczno–mieszkalnych.  
Ten obszerny budynek przystosowany był do  funkcji dydaktyczno–mieszkalnych z parkiem, ogrodem oraz polem uprawnym o łącznej powierzchni 16 ha. 24 marca 1922 przybyła z Krotoszyna do Lublińca dwudziestoosobowa grupa juniorów oblackich wraz z wychowawcami. Lubliniecka placówka miała za zadanie  kształcenie chłopców, którzy deklarowali chęć wstąpienia po maturze do Zgromadzenia. Z początkiem wojny w 1939 roku zlikwidowano[[Małe Seminarium Duchowne Ojców Oblatów w Lublińcu| Małe Seminarium]], a zgromadzeniu pozostawiono kaplicę i część domu. 21 listopada 1941 utworzono, na mocy dekretu wikariusza generalnego[[Strzyż Franciszek| ks. Franciszka Strzyża]], przy kaplicy seminaryjnej kurację św. Stanisława Kostki. Po powrocie polskich oblatów po II wojnie światowej uruchomiono ponownie Małe Seminarium. W wyniku akcji Urzędu Bezpieczeństwa 3 lipca 1952 zlikwidowano szkołę, zabierając budynek jej prawowitym właścicielom. Ekipa murarzy postawiła mur  na zewnątz i wewnątz budynku ,   a na elewacji byłego już junioratu zawieszono tablicę „Zakład Dzieci Głuchych w Lublińcu"
 
24 marca 1922 przybyła z Krotoszyna do Lublińca dwudziestoosobowa grupa juniorów oblackich wraz z wychowawcami. Lubliniecka placówka miała za zadanie  kształcenie chłopców, którzy deklarowali chęć wstąpienia po maturze do Zgromadzenia. Na początku II wojny światowej zlikwidowano [[Małe Seminarium Duchowne Ojców Oblatów w Lublińcu| Małe Seminarium]], a zgromadzeniu pozostawiono kaplicę i część domu. 21 listopada 1941 utworzono, na mocy dekretu wikariusza generalnego[[Strzyż Franciszek| ks. Franciszka Strzyża]], przy kaplicy seminaryjnej [[Kuracja|kurację]] [[Parafia św. Stanisława Kostki w Lublińcu|św. Stanisława Kostki]]. Po powrocie polskich oblatów wraz z zakończeniem działań wojennych, ponownie uruchomiono Małe Seminarium. 3 lipca 1952 - w wyniku akcji Urzędu Bezpieczeństwa - zlikwidowano szkołę, zabierając budynek jej prawowitym właścicielom. Ekipa murarzy postawiła mur  na zewnątrz i wewnątrz budynku, a na elewacji byłego już junioratu zawieszono tablicę „Zakład Dzieci Głuchych w Lublińcu".
 
==Bibliografia==
Materiały własne autorów.
 
[[Kategoria: Oblaci]]
[[Kategoria:Lubliniec]]

Wersja z 00:29, 27 wrz 2018

Oblaci w Lublińcu

Po erygowaniu przez Radę Generalną 6 czerwca 1920 pierwszego domu oblackiego w Krotoszynie, do którego od 1 lipca wprowadzili się oblaci, okazało się że budynek placówki był za mały, aby pomieścić wszystkich zgłaszający się chłopców. W tej sytuacji o. Teofil Nandzik nabył za kwotę 300 tys. marek Zakład Wychowawczy im. Grottowskiego w Lublińcu. Ten obszerny budynek z parkiem, ogrodem i polem uprawnym, o łącznej powierzchni 16 ha, został przystosowany do funkcji dydaktyczno–mieszkalnych.

24 marca 1922 przybyła z Krotoszyna do Lublińca dwudziestoosobowa grupa juniorów oblackich wraz z wychowawcami. Lubliniecka placówka miała za zadanie kształcenie chłopców, którzy deklarowali chęć wstąpienia po maturze do Zgromadzenia. Na początku II wojny światowej zlikwidowano Małe Seminarium, a zgromadzeniu pozostawiono kaplicę i część domu. 21 listopada 1941 utworzono, na mocy dekretu wikariusza generalnego ks. Franciszka Strzyża, przy kaplicy seminaryjnej kurację św. Stanisława Kostki. Po powrocie polskich oblatów wraz z zakończeniem działań wojennych, ponownie uruchomiono Małe Seminarium. 3 lipca 1952 - w wyniku akcji Urzędu Bezpieczeństwa - zlikwidowano szkołę, zabierając budynek jej prawowitym właścicielom. Ekipa murarzy postawiła mur na zewnątrz i wewnątrz budynku, a na elewacji byłego już junioratu zawieszono tablicę „Zakład Dzieci Głuchych w Lublińcu".

Bibliografia

Materiały własne autorów.