Oblaci - Lubliniec: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
mNie podano opisu zmian
Linia 3: Linia 3:
Po erygowaniu przez Radę Generalną 6 czerwca 1920 pierwszego domu oblackiego w  Krotoszynie, do którego od 1 lipca wprowadzili się oblaci, okazało się że budynek placówki był za mały, aby pomieścić wszystkich zgłaszający się chłopców.  W tej sytuacji o. [[Nandzik Teofil|Teofil Nandzik ]] nabył za kwotę 300 tys. marek Zakład Wychowawczy im. Grottowskiego w Lublińcu. Ten obszerny budynek z parkiem, ogrodem i polem uprawnym, o łącznej powierzchni 16 ha, został przystosowany do  funkcji dydaktyczno–mieszkalnych.  
Po erygowaniu przez Radę Generalną 6 czerwca 1920 pierwszego domu oblackiego w  Krotoszynie, do którego od 1 lipca wprowadzili się oblaci, okazało się że budynek placówki był za mały, aby pomieścić wszystkich zgłaszający się chłopców.  W tej sytuacji o. [[Nandzik Teofil|Teofil Nandzik ]] nabył za kwotę 300 tys. marek Zakład Wychowawczy im. Grottowskiego w Lublińcu. Ten obszerny budynek z parkiem, ogrodem i polem uprawnym, o łącznej powierzchni 16 ha, został przystosowany do  funkcji dydaktyczno–mieszkalnych.  


24 marca 1922 przybyła z Krotoszyna do Lublińca dwudziestoosobowa grupa juniorów oblackich wraz z wychowawcami. Lubliniecka placówka miała za zadanie  kształcenie chłopców, którzy deklarowali chęć wstąpienia po maturze do Zgromadzenia. Z początkiem II wojny światowej zlikwidowano [[Małe Seminarium Duchowne Ojców Oblatów w Lublińcu| Małe Seminarium]], a zgromadzeniu pozostawiono kaplicę i część domu. 21 listopada 1941 utworzono, na mocy dekretu wikariusza generalnego[[Strzyż Franciszek| ks. Franciszka Strzyża]], przy kaplicy seminaryjnej kurację św. Stanisława Kostki. Po powrocie polskich oblatów wraz z zakończeniem działań wojennych, ponownie uruchomiono Małe Seminarium. 3 lipca 1952 - w wyniku akcji Urzędu Bezpieczeństwa -  zlikwidowano szkołę, zabierając budynek jej prawowitym właścicielom. Ekipa murarzy  postawiła mur  na zewnątz i wewnątrz  budynku ,  a na elewacji byłego już junioratu zawieszono tablicę „Zakład Dzieci Głuchych w Lublińcu".
24 marca 1922 przybyła z Krotoszyna do Lublińca dwudziestoosobowa grupa juniorów oblackich wraz z wychowawcami. Lubliniecka placówka miała za zadanie  kształcenie chłopców, którzy deklarowali chęć wstąpienia po maturze do Zgromadzenia. Z początkiem II wojny światowej zlikwidowano [[Małe Seminarium Duchowne Ojców Oblatów w Lublińcu| Małe Seminarium]], a zgromadzeniu pozostawiono kaplicę i część domu. 21 listopada 1941 utworzono, na mocy dekretu wikariusza generalnego[[Strzyż Franciszek| ks. Franciszka Strzyża]], przy kaplicy seminaryjnej kurację [[Św. Stanisław Kostka|św. Stanisława Kostki]]. Po powrocie polskich oblatów wraz z zakończeniem działań wojennych, ponownie uruchomiono Małe Seminarium. 3 lipca 1952 - w wyniku akcji Urzędu Bezpieczeństwa -  zlikwidowano szkołę, zabierając budynek jej prawowitym właścicielom. Ekipa murarzy  postawiła mur  na zewnątz i wewnątrz  budynku ,  a na elewacji byłego już junioratu zawieszono tablicę „Zakład Dzieci Głuchych w Lublińcu".


==Bibliografia==
==Bibliografia==

Wersja z 13:00, 15 sty 2013

Oblaci w Lublińcu

Po erygowaniu przez Radę Generalną 6 czerwca 1920 pierwszego domu oblackiego w Krotoszynie, do którego od 1 lipca wprowadzili się oblaci, okazało się że budynek placówki był za mały, aby pomieścić wszystkich zgłaszający się chłopców. W tej sytuacji o. Teofil Nandzik nabył za kwotę 300 tys. marek Zakład Wychowawczy im. Grottowskiego w Lublińcu. Ten obszerny budynek z parkiem, ogrodem i polem uprawnym, o łącznej powierzchni 16 ha, został przystosowany do funkcji dydaktyczno–mieszkalnych.

24 marca 1922 przybyła z Krotoszyna do Lublińca dwudziestoosobowa grupa juniorów oblackich wraz z wychowawcami. Lubliniecka placówka miała za zadanie kształcenie chłopców, którzy deklarowali chęć wstąpienia po maturze do Zgromadzenia. Z początkiem II wojny światowej zlikwidowano Małe Seminarium, a zgromadzeniu pozostawiono kaplicę i część domu. 21 listopada 1941 utworzono, na mocy dekretu wikariusza generalnego ks. Franciszka Strzyża, przy kaplicy seminaryjnej kurację św. Stanisława Kostki. Po powrocie polskich oblatów wraz z zakończeniem działań wojennych, ponownie uruchomiono Małe Seminarium. 3 lipca 1952 - w wyniku akcji Urzędu Bezpieczeństwa - zlikwidowano szkołę, zabierając budynek jej prawowitym właścicielom. Ekipa murarzy postawiła mur na zewnątz i wewnątrz budynku , a na elewacji byłego już junioratu zawieszono tablicę „Zakład Dzieci Głuchych w Lublińcu".

Bibliografia