Oblaci - Lubliniec: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Linia 3: Linia 3:
Po erygowaniu przez Radę Generalną dnia  6 czerwca 1920 pierwszego domu oblackiego w  w Krotoszynie, do którego z dniem 1 lipca wprowadzili się oblaci , okazało się że budynek krotoszyńskiej placówki był za mały aby pomieścić wszystkich zgłaszający się chłopców.  W tej sytuacji o. [[Nandzik Teofil|Teofil Nandzik ]] nabył za kwotę 300 tys. marek Zakład Wychowawczy im. Grottowskiego w Lublińcu.  
Po erygowaniu przez Radę Generalną dnia  6 czerwca 1920 pierwszego domu oblackiego w  w Krotoszynie, do którego z dniem 1 lipca wprowadzili się oblaci , okazało się że budynek krotoszyńskiej placówki był za mały aby pomieścić wszystkich zgłaszający się chłopców.  W tej sytuacji o. [[Nandzik Teofil|Teofil Nandzik ]] nabył za kwotę 300 tys. marek Zakład Wychowawczy im. Grottowskiego w Lublińcu.  
Ten obszerny budynek o łącznej powierzchni 16 ha przystosowany był do  funkcji dydaktyczno–mieszkalnych z parkiem, ogrodem oraz polem uprawnym . 24 marca 1922 przybyła z Krotoszyna do Lublińca dwudziestoosobowa grupa juniorów oblackich wraz z wychowawcami. Lubliniecka placówka miała za zadanie  kształcenie chłopców, którzy deklarowali chęć wstąpienia po maturze do Zgromadzenia. Z początkiem wojny w 1939 roku zlikwidowano[[Małe Seminarium Duchowne Ojców Oblatów w Lublińcu| Małe Seminarium]], a zgromadzeniu pozostawiono kaplicę i część domu. 21 listopada 1941 utworzono, na mocy dekretu wikariusza generalnego[[Strzyż Franciszek| ks. Franciszka Strzyża]], przy kaplicy seminaryjnej kurację św. Stanisława Kostki. Po powrocie polskich oblatów  po II wojnie światowej uruchomiono ponownie Małe Seminarium. W wyniku akcji Urzędu Bezpieczeństwa  3 lipca 1952 zlikwidowano szkołę, zabierając budynek jej prawowitym właścicielom. Ekipa murarzy  postawiła mur  na zewnątz i wewnątz  budynku ,  a na elewacji byłego już junioratu zawieszono tablicę „Zakład Dzieci Głuchych w Lublińcu"
Ten obszerny budynek o łącznej powierzchni 16 ha przystosowany był do  funkcji dydaktyczno–mieszkalnych z parkiem, ogrodem oraz polem uprawnym . 24 marca 1922 przybyła z Krotoszyna do Lublińca dwudziestoosobowa grupa juniorów oblackich wraz z wychowawcami. Lubliniecka placówka miała za zadanie  kształcenie chłopców, którzy deklarowali chęć wstąpienia po maturze do Zgromadzenia. Z początkiem wojny w 1939 roku zlikwidowano[[Małe Seminarium Duchowne Ojców Oblatów w Lublińcu| Małe Seminarium]], a zgromadzeniu pozostawiono kaplicę i część domu. 21 listopada 1941 utworzono, na mocy dekretu wikariusza generalnego[[Strzyż Franciszek| ks. Franciszka Strzyża]], przy kaplicy seminaryjnej kurację św. Stanisława Kostki. Po powrocie polskich oblatów  po II wojnie światowej uruchomiono ponownie Małe Seminarium. W wyniku akcji Urzędu Bezpieczeństwa  3 lipca 1952 zlikwidowano szkołę, zabierając budynek jej prawowitym właścicielom. Ekipa murarzy  postawiła mur  na zewnątz i wewnątz  budynku ,  a na elewacji byłego już junioratu zawieszono tablicę „Zakład Dzieci Głuchych w Lublińcu"
==Bibliografia==
[[Kategoria: Oblaci]]

Wersja z 14:45, 16 lis 2011

Oblaci w Lublińcu

Po erygowaniu przez Radę Generalną dnia 6 czerwca 1920 pierwszego domu oblackiego w w Krotoszynie, do którego z dniem 1 lipca wprowadzili się oblaci , okazało się że budynek krotoszyńskiej placówki był za mały aby pomieścić wszystkich zgłaszający się chłopców. W tej sytuacji o. Teofil Nandzik nabył za kwotę 300 tys. marek Zakład Wychowawczy im. Grottowskiego w Lublińcu. Ten obszerny budynek o łącznej powierzchni 16 ha przystosowany był do funkcji dydaktyczno–mieszkalnych z parkiem, ogrodem oraz polem uprawnym . 24 marca 1922 przybyła z Krotoszyna do Lublińca dwudziestoosobowa grupa juniorów oblackich wraz z wychowawcami. Lubliniecka placówka miała za zadanie kształcenie chłopców, którzy deklarowali chęć wstąpienia po maturze do Zgromadzenia. Z początkiem wojny w 1939 roku zlikwidowano Małe Seminarium, a zgromadzeniu pozostawiono kaplicę i część domu. 21 listopada 1941 utworzono, na mocy dekretu wikariusza generalnego ks. Franciszka Strzyża, przy kaplicy seminaryjnej kurację św. Stanisława Kostki. Po powrocie polskich oblatów po II wojnie światowej uruchomiono ponownie Małe Seminarium. W wyniku akcji Urzędu Bezpieczeństwa 3 lipca 1952 zlikwidowano szkołę, zabierając budynek jej prawowitym właścicielom. Ekipa murarzy postawiła mur na zewnątz i wewnątz budynku , a na elewacji byłego już junioratu zawieszono tablicę „Zakład Dzieci Głuchych w Lublińcu"

Bibliografia