Tekst źródłowy strony Oblaci - Lubliniec

==Oblaci w Lublińcu== 

Po erygowaniu przez Radę Generalną 6 czerwca 1920 pierwszego domu oblackiego w Krotoszynie, do którego od 1 lipca 1920 wprowadzili się [[oblaci]], okazało się że budynek placówki był za mały, aby pomieścić wszystkich zgłaszających się chłopców.  W tej sytuacji [[Nandzik Teofil|o. Teofil Nandzik ]] nabył za kwotę 300 tys. marek Zakład Wychowawczy im. Grottowskiego w Lublińcu. Ten obszerny budynek z parkiem, ogrodem i polem uprawnym, o łącznej powierzchni 16 ha, został przystosowany do  funkcji dydaktyczno–mieszkalnych. 

24 marca 1922 przybyła z Krotoszyna do Lublińca dwudziestoosobowa grupa juniorów oblackich wraz z wychowawcami. Lubliniecka placówka miała za zadanie  kształcenie chłopców, którzy deklarowali chęć wstąpienia po maturze do Zgromadzenia. Na początku II wojny światowej zlikwidowano [[Małe Seminarium Duchowne Ojców Oblatów w Lublińcu| Małe Seminarium]], a zgromadzeniu pozostawiono kaplicę i część domu. 21 listopada 1941 utworzono, na mocy dekretu wikariusza generalnego[[Strzyż Franciszek| ks. Franciszka Strzyża]], przy kaplicy seminaryjnej [[Kuracja|kurację]] [[Parafia św. Stanisława Kostki w Lublińcu|św. Stanisława Kostki]]. Po powrocie polskich oblatów wraz z zakończeniem działań wojennych, ponownie uruchomiono Małe Seminarium. 3 lipca 1952 - w wyniku akcji Urzędu Bezpieczeństwa - zlikwidowano szkołę, zabierając budynek jej prawowitym właścicielom. Ekipa murarzy postawiła mur  na zewnątrz i wewnątrz  budynku, a na elewacji byłego już junioratu zawieszono tablicę „Zakład Dzieci Głuchych w Lublińcu".

==Bibliografia==
Opracowanie własne.
[[Kategoria:Oblaci]]
[[Kategoria:Lubliniec]]