Noras Leon

Z e-ncyklopedia
Wersja z dnia 20:36, 24 cze 2018 autorstwa Mira (dyskusja | edycje) (uzupełnienie - kategoria)

Noras Walenty OFMConv. (1834-1903), imię zakonne Leon, kaznodzieja

Urodził się 14 lutego 1834 w Jaroszowicach (parafia Bieruń Stary), w rodzinie Jana, właściciela młyna, i Anny z domu Kajosch. W 1852 roku w Krakowie wstąpił do zakonu franciszkanów konwentualnych w Krakowie. Święcenia kapłańskie przyjął 14 czerwca 1857 w katedrze we Włocławku z rąk bpa Michała Marszowskiego. Po krótkim pobycie w Kaliszu, przez 11 lat pracował w klasztorze krakowskim, m.in. jako kaznodzieja konwentu (od 1859) i ekonom (1863-1866). Przysłużył się odbudowie klasztoru zniszczonego przez pożar w 1850 roku. W tym celu kwestował w parafiach dekanatu bytomskiego. W 1869 roku wyjechał do Włoch. Sprawował funkcję penitencjarza w loretańskim Domku NMP (1868-1879, 1891-1892) i w tym charakterze podejmował w 1877 roku górnośląskich pielgrzymów w Loreto. To wówczas przetłumaczył z języka włoskiego książkę nieznanego autora pt. Pociecha utrapionych, która cieszyła się dużym powodzeniem u czytelników w Polsce.

Wybrany w 1879 roku na socjusza i asystenta generalnego, wizytował prowincje zakonne w Europie i Ameryce. Był przewodniczącym kapituł w następujących prowincjach: niemieckiej, galicyjskiej, leopoldyńskiej (mianowany w 1886), czesko-śląsko-morawskiej (1888), Kapituły św. Antoniego w Padwie (1891). W 1890 roku nadany mu został tytuł honorowy eksprokuratora generalnego. Z osobistych środków założył fundację dla studiujących w Rzymie kleryków z Krakowa (1889). Bibliotece macierzystego klasztoru przekazał w 1890 roku blisko 300 ksiąg. W 1892 roku został przełożonym prowincji Galicji i Lodomerii z siedzibą we Lwowie. Ponownie wybrany w 1895 roku sprawował tę funkcję przez dwie kadencje (do maja 1899).

Z jeszcze większym zaangażowaniem niż poprzednio, gdy pracował w Rzymie, zabiegał o wzrost poziomu karności i o wierne zachowanie reguły zakonu.

Dbał również o renowacje, przebudowy i remonty klasztorów i kościołów. Osobiście dokonywał corocznych wizytacji. W 1899 roku został duszpasterzem w Sanoku. Władał swobodnie pięcioma językami. Zmarł 6 lutego 1903 w Sanoku.

Bibliografia

A. Kwiatek, Noras Walenty Leon (hasło), w: Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku, red. M. Pater, Katowice 1996, s. 301.