Niesyto Sylwester: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
== Niesyto Sylwester (1948-) == | == Niesyto Sylwester (1948-) == | ||
Urodził się 15 sierpnia 1948 w rodzinie Cecylii i Alojzego Niesytów. Po ukończeniu szkoły podstawowej postanowił zdobyć zawód elektryka i wstąpił do Szkoły Zawodowej w Katowicach-Szopienicach. Od 1965 roku pracował jako stażysta w Katowicach. Potem przeniesiono go do kopalni „Janina" w Libiążu, a następnie do kopalni „Słupiec" w województwie wałbrzyskim. Równolegle z pracą zawodową łączył naukę w Technikum Górniczym w Tychach. W 1969 roku ukończył je i podjął studia na wydziale technologicznym Politechniki Śląskiej. W dalszym ciągu pracował. We wrześniu 1970 roku wstąpił do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego]] | Urodził się 15 sierpnia 1948 w rodzinie Cecylii i Alojzego Niesytów. Po ukończeniu szkoły podstawowej postanowił zdobyć zawód elektryka i wstąpił do Szkoły Zawodowej w Katowicach-Szopienicach. Od 1965 roku pracował jako stażysta w Katowicach. Potem przeniesiono go do kopalni „Janina" w Libiążu, a następnie do kopalni „Słupiec" w województwie wałbrzyskim. Równolegle z pracą zawodową łączył naukę w Technikum Górniczym w Tychach. W 1969 roku ukończył je i podjął studia na wydziale technologicznym Politechniki Śląskiej. W dalszym ciągu pracował. We wrześniu 1970 roku wstąpił do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie]]. Po skończeniu seminarium w 1976 roku rozpoczął staż diakonacki w [[Parafia św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Chwałowicach|parafii św. Teresy w Rybniku-Chwałowicach]]. Zaś 7 kwietnia 1977 otrzymał święcenia kapłańskie w [[Parafia Chrystusa Króla w Katowicach|katowickiej katedrze]]. | ||
Pierwszą placówką, w której podjął pracę, była parafia św. Katarzyny w Woźnikach. Tu przebywał od 1977 do 1979 roku. W latach 1977-1981 kontynuował studia na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie i w 1984 roku uzyskał stopień magistra teologii praktycznej. W latach 1979-1982 był wikariuszem w [[Parafia Trójcy Przenajświętszej w Kostuchnie|parafii Trójcy Przenajświętszej w Kostuchnie]]. W 1982 roku został skierowany do [[Parafia św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Suszcu|parafii św. Stanisława w Suszcu]], gdzie przebywał do 1985 roku. Z końcem sierpnia 1984 roku w Baranowicach koło Żor zorganizował samodzielne duszpasterstwo i kontynuował budowę [[Parafia św. Jadwigi Śląskiej w Baranowicach|kościoła pod wezwaniem św. Jadwigi]]. Następnie wznosił tam kaplicę mszalną. W 1986 roku został mianowany administratorem w tejże parafii. 15 października 1986 kościół został poświęcony w stanie surowym, a parafię erygowano 1 stycznia 1987. Został wówczas jej proboszczem. Przez następne sześć lat wyposażał kościół, m.in. w pierwszą w Polsce biblijną [[Droga Krzyżowa|Drogę Krzyżową]]. W l. 2006 - 2013 był proboszczem w [[Parafia św. Józefa Robotnika w Godowie|Godowie]]. | Pierwszą placówką, w której podjął pracę, była [[Parafia św. Katarzyny w Woźnikach|parafia św. Katarzyny w Woźnikach]]. Tu przebywał od 1977 do 1979 roku. W latach 1977-1981 kontynuował studia na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie i w 1984 roku uzyskał stopień magistra teologii praktycznej. W latach 1979-1982 był wikariuszem w [[Parafia Trójcy Przenajświętszej w Kostuchnie|parafii Trójcy Przenajświętszej w Kostuchnie]]. W 1982 roku został skierowany do [[Parafia św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Suszcu|parafii św. Stanisława w Suszcu]], gdzie przebywał do 1985 roku. Z końcem sierpnia 1984 roku w Baranowicach koło Żor zorganizował samodzielne duszpasterstwo i kontynuował budowę [[Parafia św. Jadwigi Śląskiej w Baranowicach|kościoła pod wezwaniem św. Jadwigi]]. Następnie wznosił tam kaplicę mszalną. W 1986 roku został mianowany administratorem w tejże parafii. 15 października 1986 kościół został poświęcony w stanie surowym, a parafię erygowano 1 stycznia 1987. Został wówczas jej proboszczem. Przez następne sześć lat wyposażał kościół, m.in. w pierwszą w Polsce biblijną [[Droga Krzyżowa|Drogę Krzyżową]]. W l. 2006 - 2013 był proboszczem w [[Parafia św. Józefa Robotnika w Godowie|Godowie]]. | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Wersja z 22:19, 3 maj 2016
Niesyto Sylwester (1948-)
Urodził się 15 sierpnia 1948 w rodzinie Cecylii i Alojzego Niesytów. Po ukończeniu szkoły podstawowej postanowił zdobyć zawód elektryka i wstąpił do Szkoły Zawodowej w Katowicach-Szopienicach. Od 1965 roku pracował jako stażysta w Katowicach. Potem przeniesiono go do kopalni „Janina" w Libiążu, a następnie do kopalni „Słupiec" w województwie wałbrzyskim. Równolegle z pracą zawodową łączył naukę w Technikum Górniczym w Tychach. W 1969 roku ukończył je i podjął studia na wydziale technologicznym Politechniki Śląskiej. W dalszym ciągu pracował. We wrześniu 1970 roku wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Po skończeniu seminarium w 1976 roku rozpoczął staż diakonacki w parafii św. Teresy w Rybniku-Chwałowicach. Zaś 7 kwietnia 1977 otrzymał święcenia kapłańskie w katowickiej katedrze.
Pierwszą placówką, w której podjął pracę, była parafia św. Katarzyny w Woźnikach. Tu przebywał od 1977 do 1979 roku. W latach 1977-1981 kontynuował studia na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie i w 1984 roku uzyskał stopień magistra teologii praktycznej. W latach 1979-1982 był wikariuszem w parafii Trójcy Przenajświętszej w Kostuchnie. W 1982 roku został skierowany do parafii św. Stanisława w Suszcu, gdzie przebywał do 1985 roku. Z końcem sierpnia 1984 roku w Baranowicach koło Żor zorganizował samodzielne duszpasterstwo i kontynuował budowę kościoła pod wezwaniem św. Jadwigi. Następnie wznosił tam kaplicę mszalną. W 1986 roku został mianowany administratorem w tejże parafii. 15 października 1986 kościół został poświęcony w stanie surowym, a parafię erygowano 1 stycznia 1987. Został wówczas jej proboszczem. Przez następne sześć lat wyposażał kościół, m.in. w pierwszą w Polsce biblijną Drogę Krzyżową. W l. 2006 - 2013 był proboszczem w Godowie.
Bibliografia
Na naszej ziemi. Z życia nowobieruńskiej wspólnoty parafialnej, red. Z. Zając, Bieruń 1997, s. 111.
| |||||