Tekst źródłowy strony Niższe Seminarium Duchowne Ojców Franciszkanów w Panewnikach

==Historia powstania==
[[Plik:Panewniki franc.jpg|right|thumb|klasztor oo. franciszkanów w Panewnikach]]
Przybycie [[Franciszkanie - Panewniki|franciszkanów]] w 1902 roku do Panewnik, wciąż zwiększająca się ilość wszelakiej pracy duszpasterskiej oraz przyłączenie części Górnego Śląska do Polski w 1922 roku, nakazywały zadbać władzom zakonnym o nowe powołania kapłańskie i zakonne. Dlatego w grudniu 1921 roku podjęto decyzję o utworzeniu Niższego Seminarium Duchownego zwanego Kolegium Serafickim. Organizację szkoły powierzono [[Kasperczyk Jan|o. Ludwikowi Kasperczykowi]]. Uczniowie mieszkali wraz z zakonnikami w jednym budynku i kształcili się. W takiej formie Kolegium działało w latach 1922-1928. Później, z powodu braku sił nauczycielskich, regularną naukę na poziomie szkoły średniej alumni pobierali w gimnazjach państwowych w Katowicach i Mikołowie. Dlatego w latach 1928-1931 seminarium było rodzajem bursy z formacją zakonną, duchową. Nie wiemy czy franciszkanie mieli ambicje przekształcić niższe seminarium w Panewnikach w szkołę średnią na prawach państwowych. Niemniej decyzją władz prowincji utworzono w 1931 roku wspólne, franciszkańskie Niższe Seminarium Duchowne w Kobylinie  w Wielkopolsce. 

==Formacja zakonna, program i statystyka==
Również Kolegium franciszkańskie stawiało sobie za cel kształcenie przyszłych członków [[Franciszkanie|zakonu]]. Rolą nauczycieli i wychowawców było rozwinięcie zalążkowego powołania. Dlatego formacja ludzka i jednocześnie kapłańska przebiegała inaczej niż w szkołach świeckich, gdyż trzema torami wzajemnie uzupełniającymi się. Pierwszy stanowił regulamin placówki, do którego należało się stosować. Zawierał on porządek dnia, zasady współżycia w społeczności seminaryjnej zarówno w odniesieniu do przełożonych, jak i kolegów. Drugi tor to formacja religijna, która obligowała alumna do uczestnictwa w codziennej Mszy św., nabożeństwach, rozwoju własnego życia modlitewnego i pogłębiania prawd wiary. Trzecią grupę stanowiły wzorce osobowościowe, wśród których pierwsze miejsce zajmował Jezus Chrystus jako Mistrz i Nauczyciel, Matka Boża, wybrani święci, a także [[Św. Franciszek z Asyżu|święty założyciel]]. Dodatkowo wychowawcy oraz zakonnicy, mający kontakt z uczniami, mieli posiadać odpowiednie przymioty w celu rozwijania osobowości wychowanków.
Liczba uczniów Kolegium nie przekraczała 50 osób.

==Bibliografia== 
J. Kiedos, Zakonne niższe seminaria duchowne na terenie diecezji katowickiej w latach międzywojennych, SSHT 1986-87, t. 19-20, s. 231-241.

[[Kategoria: Franciszkanie]]
[[Kategoria: Seminarium duchowne|Fra]]