Michalski Alfons: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
==Michalski Alfons CM (1920-1981)== | ==Michalski Alfons CM (1920-1981)== | ||
Urodził się 1 czerwca 1920 w Szerokiej w rodzinie Teodora i Ludwiny z d. Winkler. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Szerokiej w 1933 roku wstąpił do gimnazjum Zgromadzenia Księży Misjonarzy w Krakowie. W roku 1935 roku odbył wraz Z Adolfem Szkróbką podróż do Wilna gdzie kontynuował naukę w gimnazjum. Po zdaniu matury w Wilnie został przyjęty w 1938 roku do [[Zgromadzenie Księży Misjonarzy - historia|Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego a' Paulo]], gdzie rozpoczął studia filozoficzno - teologiczne na Stradomiu. Wraz z wybuchem II wojny światowej władze okupacyjne Krakowa rozpoczęły akcję niszczenia polskiej inteligencji. Od 5 listopada 1940 rozpoczęła się akcja likwidowania seminariów duchownych w Generalnej Guberni z rozkazu Hansa Franka. W tej sytuacji klerycy kontynuowali studia w tajnym nauczaniu. Kleryk Alfons Michalski przyjął cztery święcenia niższe, a 18 grudnia 1943 z rąk bpa Stanisława Rosponda przyjął święcenia kapłańskie. Swoją pracę duszpasterską rozpoczął na Kleparzu, studiując równocześnie na Uniwersytecie Jagiellońskim filozofię scholastyczną. Udzielał również lekcji religii w szkole zawodowej i średniej. Przez kolejne lata pracował jako wikariusz w parafii Matki Bożej Królowej Polski w Słubicach nad Odrą, zaś od stycznia 1949 roku był sekretarzem [[Adamski Stanisław|bpa Stanisława Adamskiego]] w Katowicach. W latach 1949-1951 w Gorzowie Wielkopolskim pełnił posługę kapelana sióstr miłosierdzia przy ulicy Mieszka I oraz był katechetą w wielu szkołach w Gorzowie. W 1951 roku powrócił do Krakowa i wykładał filozofię w Instytucie Teologicznym na Stradomiu. W tym czasie uzyskał również stopień doktora. Po roku 1966 zaczęły się jego kłopoty zdrowotne. Ks. Alfons Michalski musiał zrezygnować z prowadzenia wykładów i do 1975 roku przebywał w domu kleparskim. Ostatnie dni swojego życia spędził w Krzeszkowicach otoczony opieką sióstr miłosierdzia. Zmarł 16 maja 1981 mając zaledwie 60 lat. | |||
Urodził się 1 czerwca 1920 w Szerokiej w rodzinie Teodora i Ludwiny z d. Winkler. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Szerokiej w 1933 roku wstąpił do gimnazjum | |||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
H. L. Białeccy, Tyś kapłanem na wieki. Księża Szeroczanie, s. 53-57. | H. L. Białeccy, Tyś kapłanem na wieki. Księża Szeroczanie, s. 53-57. | ||
{{Noty biograficzne}} | {{Noty biograficzne}} | ||
[[Kategoria:Biografie - M]] | [[Kategoria:Biografie - M]] | ||
[[Kategoria:Zakonnicy]] | [[Kategoria:Zakonnicy]] | ||
[[Kategoria:Zgromadzenie Księży Misjonarzy]] | [[Kategoria:Zgromadzenie Księży Misjonarzy]] |
Wersja z 20:43, 6 paź 2018
Michalski Alfons CM (1920-1981)
Urodził się 1 czerwca 1920 w Szerokiej w rodzinie Teodora i Ludwiny z d. Winkler. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Szerokiej w 1933 roku wstąpił do gimnazjum Zgromadzenia Księży Misjonarzy w Krakowie. W roku 1935 roku odbył wraz Z Adolfem Szkróbką podróż do Wilna gdzie kontynuował naukę w gimnazjum. Po zdaniu matury w Wilnie został przyjęty w 1938 roku do Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego a' Paulo, gdzie rozpoczął studia filozoficzno - teologiczne na Stradomiu. Wraz z wybuchem II wojny światowej władze okupacyjne Krakowa rozpoczęły akcję niszczenia polskiej inteligencji. Od 5 listopada 1940 rozpoczęła się akcja likwidowania seminariów duchownych w Generalnej Guberni z rozkazu Hansa Franka. W tej sytuacji klerycy kontynuowali studia w tajnym nauczaniu. Kleryk Alfons Michalski przyjął cztery święcenia niższe, a 18 grudnia 1943 z rąk bpa Stanisława Rosponda przyjął święcenia kapłańskie. Swoją pracę duszpasterską rozpoczął na Kleparzu, studiując równocześnie na Uniwersytecie Jagiellońskim filozofię scholastyczną. Udzielał również lekcji religii w szkole zawodowej i średniej. Przez kolejne lata pracował jako wikariusz w parafii Matki Bożej Królowej Polski w Słubicach nad Odrą, zaś od stycznia 1949 roku był sekretarzem bpa Stanisława Adamskiego w Katowicach. W latach 1949-1951 w Gorzowie Wielkopolskim pełnił posługę kapelana sióstr miłosierdzia przy ulicy Mieszka I oraz był katechetą w wielu szkołach w Gorzowie. W 1951 roku powrócił do Krakowa i wykładał filozofię w Instytucie Teologicznym na Stradomiu. W tym czasie uzyskał również stopień doktora. Po roku 1966 zaczęły się jego kłopoty zdrowotne. Ks. Alfons Michalski musiał zrezygnować z prowadzenia wykładów i do 1975 roku przebywał w domu kleparskim. Ostatnie dni swojego życia spędził w Krzeszkowicach otoczony opieką sióstr miłosierdzia. Zmarł 16 maja 1981 mając zaledwie 60 lat.
Bibliografia
H. L. Białeccy, Tyś kapłanem na wieki. Księża Szeroczanie, s. 53-57.
|