Michalska Emilia: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
(Nie pokazano 2 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
==Michalska Emilia (1906-1997), poetka, działaczka kulturalna i oświatowa== | ==Michalska Emilia (1906-1997), poetka, działaczka kulturalna i oświatowa== | ||
Urodziła się w Pruchnej 7 lipca 1906, w rodzinie chłopskiej. W latach 1912-1920 uczęszczała do Szkoły Ludowej, a następnie do jednorocznej szkoły gospodarstwa domowego w Bielsku. W siedemnastym roku życia wyszła za mąż | |||
za pracownika kolejowego Józefa Michalskiego. Michalscy nabyli z parcelacji dóbr Komory Cieszyńskiej kawałek ziemi, zbudowali domek i założyli małe gospodarstwo rolne, które prowadziła Emilia. Wspólnie z mężem pracowała w organizacjach społecznych, takich jak: Komitet Szkolny, Macierz Szkolna i Stowarzyszenie Młodzieży Polskiej, | za pracownika kolejowego Józefa Michalskiego. Michalscy nabyli z parcelacji dóbr Komory Cieszyńskiej kawałek ziemi, zbudowali domek i założyli małe gospodarstwo rolne, które prowadziła Emilia. Wspólnie z mężem pracowała w organizacjach społecznych, takich jak: Komitet Szkolny, Macierz Szkolna i Stowarzyszenie Młodzieży Polskiej, | ||
zyskując w środowisku zaufanie i autorytet. | zyskując w środowisku zaufanie i autorytet. | ||
W 1930 roku w krakowskiej „Roli” ukazało się jej opowiadanie pt. | W 1930 roku w krakowskiej „Roli” ukazało się jej opowiadanie pt. ''Za grzechy ojców'', | ||
a w rok później opowieść | a w rok później opowieść ''W noc zadunną''. Obowiązki matki i gospodyni nie zostawiały jednak wiele czasu na systematyczną twórczość literacką, zaczęła więc Michalska zajmować się bardziej praktycznymi dziedzinami sztuki: malarstwem olejnym, malowidłami na szkle, koronkarstwem, a przede wszystkim wycinankami. Jednak przez cały ten czas interesowała się literaturą, wiele czytała, pisała wiersze, gwarowe opowiadania, obrazki sceniczne, nie zrywając kontaktu z życiem kulturalnym i gospodarczym rodzinnej miejscowości. | ||
W okresie drugiej wojny światowej Michalscy wraz z dziećmi musieli opuścić rodzinną wieś. W wyniku działań wojennych ich dom został prawie zupełnie zburzony. Odbudowa domu, skrępowanie obowiązkami matki, z których wywiązanie się uważała za podstawową powinność nadal nie sprzyjały nauce. Dopiero w okresie uczęszczania młodszych dzieci | W okresie drugiej wojny światowej Michalscy wraz z dziećmi musieli opuścić rodzinną wieś. W wyniku działań wojennych ich dom został prawie zupełnie zburzony. Odbudowa domu, skrępowanie obowiązkami matki, z których wywiązanie się uważała za podstawową powinność nadal nie sprzyjały nauce. Dopiero w okresie uczęszczania młodszych dzieci | ||
do szkół Michalska intensywnie zdobywa wiedzę drogą samokształcenia, korzystając | do szkół Michalska intensywnie zdobywa wiedzę drogą samokształcenia, korzystając | ||
z podręczników synów i córek. Poszerzać też zaczyna własną bibliotekę, w której | z podręczników synów i córek. Poszerzać też zaczyna własną bibliotekę, w której | ||
na pierwszym miejscu były dzieła polskich poetów i pisarzy: Mickiewicza, Konopnickiej, Sienkiewicza, Kraszewskiego, | na pierwszym miejscu były dzieła polskich poetów i pisarzy: Mickiewicza, Konopnickiej, Sienkiewicza, Kraszewskiego, Rodziewiczówny, Orzeszkowej, Żeromskiego. Dopiero po roku 1945 talent pisarski Emilii Michalskiej rozwinął się w pełni. Zdobywa liczne nagrody | ||
w konkursach poezji ludowej. W 1972 roku otrzymała nagrodę artystyczną im. Jana Pocka ustanowioną przez redakcję „Chłopskiej Drogi”. W 1973 roku ukazał się w Wiśle jej pierwszy tomik poetycki pt. | w konkursach poezji ludowej. W 1972 roku otrzymała nagrodę artystyczną im. Jana Pocka ustanowioną przez redakcję „Chłopskiej Drogi”. W 1973 roku ukazał się w Wiśle jej pierwszy tomik poetycki pt. ''Zapach ziemi''. | ||
Literacki dorobek cieszyńskiej poetki jest bogaty, a przede wszystkim dość różnorodny. | Literacki dorobek cieszyńskiej poetki jest bogaty, a przede wszystkim dość różnorodny. | ||
Obok pieśni trzon twórczości stanowi przeszło tysiąc wierszy, a ponadto kilkadziesiąt utworów prozatorskich oraz szereg sztuk ludowych - widowisk pisanych z myślą o zespołach świetlicowych i regionalnych. Utwory prozatorskie i sceniczne są związane bądź | Obok pieśni trzon twórczości stanowi przeszło tysiąc wierszy, a ponadto kilkadziesiąt utworów prozatorskich oraz szereg sztuk ludowych - widowisk pisanych z myślą o zespołach świetlicowych i regionalnych. Utwory prozatorskie i sceniczne są związane bądź | ||
Linia 23: | Linia 23: | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
J. Krop: Emilia Michalska. Chłopskie słowo. Warszawa 1977, s. 7, 86-92. | J. Krop: Emilia Michalska. Chłopskie słowo. Warszawa 1977, s. 7, 86-92. | ||
{{Noty biograficzne}} | |||
[[Kategoria:Biografie - M]] | [[Kategoria:Biografie - M]] |
Aktualna wersja na dzień 20:16, 23 maj 2017
Michalska Emilia (1906-1997), poetka, działaczka kulturalna i oświatowa
Urodziła się w Pruchnej 7 lipca 1906, w rodzinie chłopskiej. W latach 1912-1920 uczęszczała do Szkoły Ludowej, a następnie do jednorocznej szkoły gospodarstwa domowego w Bielsku. W siedemnastym roku życia wyszła za mąż za pracownika kolejowego Józefa Michalskiego. Michalscy nabyli z parcelacji dóbr Komory Cieszyńskiej kawałek ziemi, zbudowali domek i założyli małe gospodarstwo rolne, które prowadziła Emilia. Wspólnie z mężem pracowała w organizacjach społecznych, takich jak: Komitet Szkolny, Macierz Szkolna i Stowarzyszenie Młodzieży Polskiej, zyskując w środowisku zaufanie i autorytet.
W 1930 roku w krakowskiej „Roli” ukazało się jej opowiadanie pt. Za grzechy ojców, a w rok później opowieść W noc zadunną. Obowiązki matki i gospodyni nie zostawiały jednak wiele czasu na systematyczną twórczość literacką, zaczęła więc Michalska zajmować się bardziej praktycznymi dziedzinami sztuki: malarstwem olejnym, malowidłami na szkle, koronkarstwem, a przede wszystkim wycinankami. Jednak przez cały ten czas interesowała się literaturą, wiele czytała, pisała wiersze, gwarowe opowiadania, obrazki sceniczne, nie zrywając kontaktu z życiem kulturalnym i gospodarczym rodzinnej miejscowości.
W okresie drugiej wojny światowej Michalscy wraz z dziećmi musieli opuścić rodzinną wieś. W wyniku działań wojennych ich dom został prawie zupełnie zburzony. Odbudowa domu, skrępowanie obowiązkami matki, z których wywiązanie się uważała za podstawową powinność nadal nie sprzyjały nauce. Dopiero w okresie uczęszczania młodszych dzieci do szkół Michalska intensywnie zdobywa wiedzę drogą samokształcenia, korzystając z podręczników synów i córek. Poszerzać też zaczyna własną bibliotekę, w której na pierwszym miejscu były dzieła polskich poetów i pisarzy: Mickiewicza, Konopnickiej, Sienkiewicza, Kraszewskiego, Rodziewiczówny, Orzeszkowej, Żeromskiego. Dopiero po roku 1945 talent pisarski Emilii Michalskiej rozwinął się w pełni. Zdobywa liczne nagrody
w konkursach poezji ludowej. W 1972 roku otrzymała nagrodę artystyczną im. Jana Pocka ustanowioną przez redakcję „Chłopskiej Drogi”. W 1973 roku ukazał się w Wiśle jej pierwszy tomik poetycki pt. Zapach ziemi. Literacki dorobek cieszyńskiej poetki jest bogaty, a przede wszystkim dość różnorodny. Obok pieśni trzon twórczości stanowi przeszło tysiąc wierszy, a ponadto kilkadziesiąt utworów prozatorskich oraz szereg sztuk ludowych - widowisk pisanych z myślą o zespołach świetlicowych i regionalnych. Utwory prozatorskie i sceniczne są związane bądź z przeszłością obyczajową Śląska Cieszyńskiego, bądź też z gwałtownie dokonującymi się w środowisku przeobrażeniami w sferze kultury duchowej. W tym zakresie przygodne prowadzenie notatek o charakterze dokumentalnym z czasem przerodziło się w pisanie pamiętnika. Najbardziej charakterystyczną cechą poetyckiego dorobku Michalskiej jest umiłowanie rodzinnej wsi, ale nie jest to ciasno pojmowany patriotyzm lokalny, gdyż uczuciem miłości obdarza całą ziemię cieszyńską, a także i Macierz z Orłem Białym. Nie ma miłości ojczyzny bez szczerego rozmiłowania się w skrawku ziemi, na którym wypadło żyć.
Przewodniczyła wiele lat Kołu Gospodyń Wiejskich w Pruchnej, pracowała w Radzie Świetlicy Gromadzkiej, a przez kilkanaście lat wzorowo prowadziła wspólnie z mężem kiosk „Ruchu”. Za konsekwentnie i spolegliwie prowadzoną działalność społeczną i kulturalną na przestrzeni prawie całego życia Michalska w ostatnich latach doczekała się zasłużonego uznania, o czym świadczą liczne dyplomy, pisma i nagrody. W 1975 roku odznaczona została Złotym Krzyżem Zasługi.
Bibliografia
J. Krop: Emilia Michalska. Chłopskie słowo. Warszawa 1977, s. 7, 86-92.
|