Michalik Stefan

Z e-ncyklopedia
Wersja z dnia 19:18, 12 sty 2013 autorstwa Gabi (dyskusja | edycje) (nowe)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Michalik Stefan SDS 1875-1957, imię zakonne Antonin, prowincjał, publicysta

Urodził się 2 sierpnia 1975 w Lipinach Śląskich, w rodzinie Wincentego i Marianny z d. Kokot. . Po ukończeniu szkoły podstawowej 1 kwietnia 1887, udał się do Rzymu w 1891 roku aby wstąpić do Katolickiego Towarzystwa Nauczania. Nowicjat rozpoczął 3 października 1892 i przyjął imię zakonne Antonin. Pierwsze śluby zakonne złożył 4 października 1893 na ręce Ojca Założyciela. Po uzyskaniu nowicjatu uzupełnił studia gimnazjalne w Trivoli . Studia filozoficzno-teologiczne ukończył na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie Subdiakonat przyjął 27 września 1897, a diakonat 30 marca 1898. Święcenia kapłańskie otrzymał 4 czerwca 1989 w bazylice św. Jana na Lateranie z rąk kard. Parocchi. Mszę św. Prymicyjną odprawił w Lipinach 16 lipca 1898. Po świeceniach został skierowany do domu wychowawczego w Lochau nad jeziorem Bodeńskim. Przebywał tam do 8 listopada 1902 . W latach 1904-1905 pracował w miejscowym gimnazjum jako nauczyciel: śpiewu , historii , kaligrafii i języka łacińskiego, włoskiego i niemieckiego . Dnia 24 listopada przybył do domu zakonnego w Trzebini gdzie przebywał z małymi przerwami ponad 30 lat. Początkowo pracował jako wikariusz w Kościelcu, Psarach i Sierszy . W 1914 roku został mianowany wikariuszem w parafii św. Piotra i Pawła w Trzebini. W latach 1925-1927 był superiorem domu w Trzebini. Po utworzeniu 16 sierpnia 1927 polskiej prowincji ks. Michalik wszedł w skład konsulty prowicjalnej i został drugim konsultorem. W latach 1927 i 1933 zaangażowany był jako sekretarz w obradach V i VI Kapituły Generalnej w Rzymie . W 1928 roku został administratorem parafii i przełożonym domu w Lipniku k. Bielska-Białej. Po śmierci ks. Benignego Dziadyka został wybrany prowincjałem . Funkcje tę pełnił od wiosny 1930 aż do 1936 roku. Z chwilą likwidacji placówki w Lipniki przeniósł się do Trzebini , gdzie oprócz obowiązków prowincjała , prowadził misje , rekolekcje i oddawał się także pracy pisarskiej. W lipcu 1933 roku wyjechał w raz z ks. Czesławem Małysikiem do Francji gdzie głosił misje i rekolekcje dla polskich emigrantów. W latach 1934 – 1937 prowadził redakcję czasopisma ”Drogowskaz” pisał również artykuły do miesięcznika „Salwador” oraz do „Kalendarza Salwadora”. Był tłumaczem wielu artykułów i broszur z języka niemieckiego i włoskiego . W latach 1934-1945 był superiorem domu w Trzebini. Dnia 13 listopada 1941 zostaje aresztowany przez gestapo i osadzony w więzieniu w Katowicach . Dnia 1 kwietnia 1944 odzyskał wolność. Po wojnie pracował jako kapelan u sióstr Boromeuszek w Mikołowie oraz w miejscowym szpitalu. W 1948 roku ochodził swój złoty jubileusz kapłaństwa . Zły stan zdrowia zmusił go do udania się do w styczniu 1957 do Goczałkowic gdzie przebywał w domu prowincjalnym Sióstr Salwatorianek. Zmarł dnia 19 maja 1957 w Goczałkowicach. Uroczystości pogrzebowe odbyły się w Trzebini w kościele Salwatorianów , pochowany został na cmentarzu na Salwadorze w grobowcu Salwatorianów .