Michalik Stefan: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(uzupełnienie - kategoria)
(korekta)
Linia 1: Linia 1:
==Michalik Stefan SDS (1875-1957), imię zakonne Antonin, prowincjał, publicysta  ==
==Michalik Stefan SDS (1875-1957), imię zakonne Antonin, prowincjał, publicysta  ==


Urodził się 2 sierpnia 1875 w Lipinach Śląskich, w rodzinie Wincentego i Marianny z d. Kokot. Po ukończeniu szkoły podstawowej 1 kwietnia 1887, udał się do Rzymu w 1891 roku, aby wstąpić do Katolickiego Towarzystwa Nauczania. Nowicjat rozpoczął 3 października 1892 i przyjął  imię zakonne Antonin.  Pierwsze śluby zakonne złożył 4 października 1893 na ręce Ojca Założyciela.  Po uzyskaniu nowicjatu uzupełnił studia gimnazjalne w Tivoli. Studia filozoficzno-teologiczne ukończył na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Diakonat przyjął 30 marca 1898, a święcenia kapłańskie otrzymał 4 czerwca 1989 w bazylice św. Jana na Lateranie z rąk kard. Parocchi. Mszę św. prymicyjną odprawił w [[Parafia św. Augustyna w Lipinach|parafii św. Augustyna w Lipinach]] 16 lipca 1898.  
Urodził się 2 sierpnia 1875 w Lipinach Śląskich, w rodzinie Wincentego i Marianny z d. Kokot. Po ukończeniu szkoły podstawowej 1 kwietnia 1887, udał się do Rzymu w 1891 roku, aby wstąpić do Katolickiego Towarzystwa Nauczania. Nowicjat rozpoczął 3 października 1892 i przyjął  imię zakonne Antonin.  Pierwsze śluby zakonne złożył 4 października 1893 na ręce Ojca Założyciela.  Po uzyskaniu nowicjatu uzupełnił studia gimnazjalne w Tivoli. Studia filozoficzno-teologiczne ukończył na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Diakonat przyjął 30 marca 1898, a święcenia kapłańskie 4 czerwca 1898 w Bazylice Świętego Jana Chrzciciela na Lateranie z rąk kard. Parocchi. Mszę św. prymicyjną odprawił w [[Parafia św. Augustyna w Lipinach|parafii św. Augustyna w Lipinach]] 16 lipca 1898.  


Po święceniach został skierowany do domu wychowawczego w Lochau  nad Jeziorem Bodeńskim. Przebywał tam do 8 listopada 1902. W latach 1904-1905 pracował w miejscowym gimnazjum jako nauczyciel: śpiewu, historii, kaligrafii i języka łacińskiego, włoskiego  i niemieckiego. 24  listopada przybył do domu zakonnego w Trzebini gdzie przebywał z małymi  przerwami ponad 30 lat. Początkowo pracował  jako wikariusz w Kościelcu, Psarach i Sierszy. W 1914 roku został mianowany wikariuszem w parafii św. Piotra i  Pawła w Trzebini. W latach 1925-1927 był superiorem domu w Trzebini. Po utworzeniu 16 sierpnia 1927 polskiej prowincji ks. Michalik wszedł w skład konsulty prowicjalnej i został drugim konsultorem. W latach 1927 i 1933 zaangażowany był jako sekretarz w obradach V i VI Kapituły  Generalnej w Rzymie. W 1928 roku został administratorem parafii i  przełożonym  domu w Lipniku k. Bielska-Białej. Po śmierci  [[Dziadek Ferdynand|ks. Benignego Dziadka]] został wybrany prowincjałem. Funkcję tę pełnił  od wiosny 1930 aż do 1936 roku. Z chwilą likwidacji placówki w Lipnikach przeniósł się do Trzebini, gdzie oprócz obowiązków prowincjała,  prowadził misje, rekolekcje i  oddawał się pracy pisarskiej.  
Po święceniach został skierowany do domu wychowawczego w Lochau  nad Jeziorem Bodeńskim. Przebywał tam do 8 listopada 1902. W latach 1904-1905 pracował w miejscowym gimnazjum jako nauczyciel: śpiewu, historii, kaligrafii i języka łacińskiego, włoskiego  i niemieckiego. 24  listopada przybył do domu zakonnego w Trzebini gdzie przebywał z małymi  przerwami ponad 30 lat. Początkowo pracował  jako wikariusz w Kościelcu, Psarach i Sierszy. W 1914 roku został mianowany wikariuszem w parafii św. Piotra i  Pawła w Trzebini. W latach 1925-1927 był superiorem domu w Trzebini. Po utworzeniu 16 sierpnia 1927 polskiej prowincji ks. Michalik wszedł w skład konsulty prowicjalnej i został drugim konsultorem. W latach 1927 i 1933 zaangażowany był jako sekretarz w obradach V i VI Kapituły  Generalnej w Rzymie. W 1928 roku został administratorem parafii i  przełożonym  domu w Lipniku k. Bielska-Białej. Po śmierci  [[Dziadek Ferdynand|ks. Benignego Dziadka]] został wybrany prowincjałem. Funkcję tę pełnił  od wiosny 1930 aż do 1936 roku. Z chwilą likwidacji placówki w Lipnikach przeniósł się do Trzebini, gdzie oprócz obowiązków prowincjała,  prowadził misje, rekolekcje i  oddawał się pracy pisarskiej.  


W lipcu 1933 roku wyjechał wraz z ks. Czesławem Małysikiem do Francji, gdzie głosił  misje i rekolekcje  dla polskich emigrantów.  W latach 1934-1937 prowadził redakcję  czasopisma ''Drogowskaz''. Pisał również artykuły do miesięcznika ''Salwator'' oraz do ''Kalendarza Salwatora''. Był tłumaczem wielu artykułów i broszur z języka niemieckiego i włoskiego. W latach 1934-1945 był superiorem domu w Trzebini. 13 listopada 1941 został aresztowany przez [[gestapo]] i osadzony w więzieniu w Katowicach. 1 kwietnia 1944 odzyskał wolność. Po wojnie pracował  jako kapelan u sióstr [[Szpital św. Józefa w Mikołowie|Boromeuszek w Mikołowie]] oraz w miejscowym szpitalu. Zły stan zdrowia zmusił  go do udania się do w styczniu 1957 roku do Goczałkowic, gdzie przebywał w domu prowincjalnym [[Salwatorianki - Goczałkowice-Zdrój|Sióstr Salwatorianek]].
W lipcu 1933 roku wyjechał wraz z ks. Czesławem Małysikiem do Francji, gdzie głosił  misje i rekolekcje  dla polskich emigrantów.  W latach 1934-1937 prowadził redakcję  czasopisma ''Drogowskaz''. Pisał również artykuły do miesięcznika ''Salwator'' oraz do ''Kalendarza Salwatora''. Był tłumaczem wielu artykułów i broszur z języka niemieckiego i włoskiego. W latach 1934-1945 był superiorem domu w Trzebini. 13 listopada 1941 został aresztowany przez [[gestapo]] i osadzony w więzieniu w Katowicach. 1 kwietnia 1944 odzyskał wolność. Po wojnie pracował  jako kapelan u sióstr [[Szpital św. Józefa w Mikołowie|Boromeuszek w Mikołowie]] oraz w miejscowym szpitalu. Zły stan zdrowia zmusił  go do udania się do w styczniu 1957 roku do Goczałkowic, gdzie przebywał w domu prowincjalnym [[Salwatorianki - Goczałkowice-Zdrój|Sióstr Salwatorianek]].

Wersja z 21:36, 29 wrz 2018

Michalik Stefan SDS (1875-1957), imię zakonne Antonin, prowincjał, publicysta

Urodził się 2 sierpnia 1875 w Lipinach Śląskich, w rodzinie Wincentego i Marianny z d. Kokot. Po ukończeniu szkoły podstawowej 1 kwietnia 1887, udał się do Rzymu w 1891 roku, aby wstąpić do Katolickiego Towarzystwa Nauczania. Nowicjat rozpoczął 3 października 1892 i przyjął imię zakonne Antonin. Pierwsze śluby zakonne złożył 4 października 1893 na ręce Ojca Założyciela. Po uzyskaniu nowicjatu uzupełnił studia gimnazjalne w Tivoli. Studia filozoficzno-teologiczne ukończył na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Diakonat przyjął 30 marca 1898, a święcenia kapłańskie 4 czerwca 1898 w Bazylice Świętego Jana Chrzciciela na Lateranie z rąk kard. Parocchi. Mszę św. prymicyjną odprawił w parafii św. Augustyna w Lipinach 16 lipca 1898.

Po święceniach został skierowany do domu wychowawczego w Lochau nad Jeziorem Bodeńskim. Przebywał tam do 8 listopada 1902. W latach 1904-1905 pracował w miejscowym gimnazjum jako nauczyciel: śpiewu, historii, kaligrafii i języka łacińskiego, włoskiego i niemieckiego. 24 listopada przybył do domu zakonnego w Trzebini gdzie przebywał z małymi przerwami ponad 30 lat. Początkowo pracował jako wikariusz w Kościelcu, Psarach i Sierszy. W 1914 roku został mianowany wikariuszem w parafii św. Piotra i Pawła w Trzebini. W latach 1925-1927 był superiorem domu w Trzebini. Po utworzeniu 16 sierpnia 1927 polskiej prowincji ks. Michalik wszedł w skład konsulty prowicjalnej i został drugim konsultorem. W latach 1927 i 1933 zaangażowany był jako sekretarz w obradach V i VI Kapituły Generalnej w Rzymie. W 1928 roku został administratorem parafii i przełożonym domu w Lipniku k. Bielska-Białej. Po śmierci ks. Benignego Dziadka został wybrany prowincjałem. Funkcję tę pełnił od wiosny 1930 aż do 1936 roku. Z chwilą likwidacji placówki w Lipnikach przeniósł się do Trzebini, gdzie oprócz obowiązków prowincjała, prowadził misje, rekolekcje i oddawał się pracy pisarskiej.

W lipcu 1933 roku wyjechał wraz z ks. Czesławem Małysikiem do Francji, gdzie głosił misje i rekolekcje dla polskich emigrantów. W latach 1934-1937 prowadził redakcję czasopisma Drogowskaz. Pisał również artykuły do miesięcznika Salwator oraz do Kalendarza Salwatora. Był tłumaczem wielu artykułów i broszur z języka niemieckiego i włoskiego. W latach 1934-1945 był superiorem domu w Trzebini. 13 listopada 1941 został aresztowany przez gestapo i osadzony w więzieniu w Katowicach. 1 kwietnia 1944 odzyskał wolność. Po wojnie pracował jako kapelan u sióstr Boromeuszek w Mikołowie oraz w miejscowym szpitalu. Zły stan zdrowia zmusił go do udania się do w styczniu 1957 roku do Goczałkowic, gdzie przebywał w domu prowincjalnym Sióstr Salwatorianek.

Zmarł 19 maja 1957 w Goczałkowicach. Uroczystości pogrzebowe odbyły się w Trzebini w kościele Salwatorianów. Spoczął na cmentarzu w Trzebini w grobowcu salwatorianów.

Bibliografia

A. Mysiura, Michalik Anton (hasło), [w:] Księga zmarłych salwatorianów polskich 1900-1975, red. A. Kiełbasa, Rzym-Kraków 1975, s. 101-105.