Miś Arkadiusz

Miś Arkadiusz (1930-1999), proboszcz w Drogomyślu

Urodził się 28 maja 1930 w Janowie (Nikiszowiec) w rodzinie pracownika umysłowego Franciszka i Elżbiety z d. Marcol. Przed wojną ukończył 2 klasy powszechnej szkoły i po rocznej przerwie w czasie okupacji - 4 lata niemieckiej szkoły ludowej. W 1944 roku pracował w charakterze zecera w skonfiskowanej przez okupanta niemieckiego Drukarni Katolickiej. Od 1945 roku uczył się w Wieczorowym Gimnazjum i Liceum dla Dorosłych w Katowicach i jako eksternista zdał egzamin z zakresu 4 klas gimnazjalnych. Naukę kontynuował w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Adama Mickiewicza w Katowicach. Maturę zdał 6 czerwca 1950. W 1950 roku wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 5 czerwca 1955 z rąk bpa Z. Golińskiego.

Po wakacyjnych zastępstwach w parafiach: rodzinnej św. Anny w Janowie i Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Kamieniu, był wikariuszem kolejno w parafiach: MB Szkaplerznej w Gierałtowicach (1955-1956), św. Marii Magdaleny w Bielszowicach (1956-1957), św. Michała Archanioła w Michałkowicach (1957-1960), Przemienienia Pańskiego w Katowicach (1960), św. Katarzyny w Czechowicach (grudzień 1960-1962 rok; obecnie diecezja bielsko-żywiecka), św. Jacka w Morgach (1962-1964). W 1964 roku miał zostać proboszczem parafii w Łące k. Pszczyny, sprzeciw władz państwowych spowodował, że bp skierował go na inną placówkę. Powodem było jego zaangażowanie w działalność krucjaty trzeźwościowej prowadzonej przez ks. F. Blachnickiego oraz sprzeciw wobec nakazu rejestracji punktów katechetycznych i prowadzenia ksiąg inwentarzowych.

Od 1964 roku rozpoczął pracę duszpasterską w Drogomyślu (obecnie diecezja bielsko-żywiecka), gdzie kolejno był od 23 czerwca tegoż roku substytutem, wikariuszem p.o. kuratusem, następnie od 30 września 1966 rektorem kościoła, a od 17 maja 1969 proboszczem parafii MB Częstochowskiej. 14 czerwca 1965 otrzymał zezwolenie na budowę kościoła w zamian za zlikwidowany kościół w Zarzeczu i kaplicę w Gołyszu - w miejscowościach zatopionych w związku z budową zapory w Goczałkowicach. Zgodnie z umową Kurii Biskupiej z władzami państwowymi kościoły te zostały rozebrane i materiały przewiezione do Drogomyśla.

23 września 1966 rozpoczęto budowę kościoła według projektu prof. Stanisława Kwaśniewicza. Kościół budowany na terenie miejscowości z pogranicza ewangelicko - katolickiego stał się symbolem rzeczywistego ekumenizmu realizowanego w praktyce w czasie trwania II Soboru Watykańskiego. Miejscowi protestanci mieli znaczny udział w jego powstaniu. Kościół pw. MB Częstochowskiej i Dobrego Pasterza został 11 maja 1969 konsekrowany przez bpa H. Bednorza.

W Drogomyślu zorganizował w kościele ewangelickim razem z ówczesnym proboszczem parafii Ewangelicko-Augsburskiej księdzem radcą Józefem Szerudą wspólne katolicko-protestanckie nabożeństwo ekumeniczne, w którym wzięli udział wierni obu parafii z Drogomyśla. Nabożeństwo to było w Polsce pionierskim. Kilka lat później przeprowadził 17 stycznia 1973 w katolickim kościele spotkanie ekumeniczne księży diecezji katowickiej z luterańskimi duchownymi. W latach 1968 – 1991 był członkiem Diecezjalnej Komisji Ekumenicznej, a w latach 1969 - 1990 był członkiem Komisji Ekumenicznej Episkopatu Polski. Brał udział jako delegat Prymasa Polski w Międzynarodowej Ekumenicznej Konferencji Ewangelistów w Amsterdamie (12-21 lipca 1986), a w 1996 roku w Europejskim Zgromadzeniu Kościołów w Grazu w Austrii. W ramach pracy I Synodu Diecezji Katowickiej (1872-1975) kierował Zespołem Studyjnym ds. Ekumenizmu i należał do Podkomisji Budownictwa Sakralnego.

Biskup bielsko-żywiecki uhonorował go 8 listopada 1993 godnością kanonika honorowego kapituły katedralnej bielskiej. Ks. A. Miś przeszedł na emeryturę 16 listopada 1990 i zamieszkał na terenie parafii w Drogomyślu, gdzie nadal pomagał w duszpasterstwie. Zmarł 27 lipca 1999 w szpitalu klinicznym w Katowicach - Ligocie. Pogrzeb odbył się 30 lipca 1999 w kościele w Drogomyślu, tam został pochowany na cmentarzu parafialnym. W pogrzebie, oprócz biskupów z diecezji bielsko-żywieckiej i katowickiej wzięli udział także biskupi i duchowni z Kościoła ewangelickiego.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Arkadiusza Misia; Schematyzm 1958-1995; J. Krętosz, Nekrolog, WA 1999, nr 11, s. 552-556; J. Budniak, Prekursor ekumenizmu na Śląsku, GN 1999, nr 36, s. 18; Myszor, Historia diecezji, s. 440; Skworc, Budownictwo kościołów, s. 161.