Meozzi Laura: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
(dr)
 
(Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
== Meozzi Laura (1873-1951) ==
==Meozzi Laura (1873-1951), sługa Boża==
[[Grafika:Meozzi laura.jpg|left|160px]]
[[Grafika:Meozzi laura.jpg|left|160px|thumb]]
Córka Aleksandra i Anieli z d. Mazzoni urodziła się 5 stycznia 1873 we Florencji. Ukończyła kolegium Sacro Cuore w Rzymie prowadzone przez Siostry św. Doroty. W lipcu 1895 roku razem z Ritą, rodzoną siostrą, wstąpiła do Zgromadzenia Córek Maryi Wspomożycielki. W 1898 roku złożyła pierwsze śluby zakonne. Wkrótce została mianowana przełożoną - najpierw w Genui, a potem w Ali Marina, Catanii i Nunziata. Pracowała głównie na Sycylii aż do 1922 roku, kiedy to została wybrana, by stanąć na czele pierwszych sióstr salezjanek posłanych do Polski. W czasie II wojny światowej była namawiana przez konsula włoskiego do opuszczenia Polski zajętej przez dwóch okupantów. Nie zgodziła się na wyjazd i całą okupację przeżyła w Laurowie k. Wilna.  
Urodziła się 5 stycznia 1873 we Florencji w rodzinie Aleksandra i Anieli z d. Mazzoni. Ukończyła kolegium Sacro Cuore w Rzymie prowadzone przez Siostry św. Doroty. W lipcu 1895 roku razem z Ritą, rodzoną siostrą, wstąpiła do Zgromadzenia Córek Maryi Wspomożycielki. W 1898 roku złożyła pierwsze śluby zakonne. Wkrótce została mianowana przełożoną - najpierw w Genui, a potem w Ali Marina, Catanii i Nunziata. Pracowała głównie na Sycylii aż do 1922 roku, kiedy to została wybrana, by stanąć na czele pierwszych sióstr salezjanek posłanych do Polski. W czasie II wojny światowej była namawiana przez konsula włoskiego do opuszczenia Polski zajętej przez dwóch okupantów. Nie zgodziła się na wyjazd i całą okupację przeżyła w Laurowie k. Wilna.  


Po wojnie mimo podeszłego wieku z dużą energią i zaangażowaniem reaktywowała przerwaną działalność, otwierając w krótkim czasie 12 domów na zachodnich i północnych terenach Polski. Zmarła w opinii świętości 30 sierpnia 1951 w [[Parafia św. Bartłomieja Apostoła w Pogrzebieniu|Pogrzebieniu]], gdzie znajduje się jej grób. Pozostawiła 26 domów, 122 siostry i 30 nowicjuszek. Trwa proces beatyfikacyjny, prowadzony przez archidiecezję katowicką.  
Po wojnie mimo podeszłego wieku z dużą energią i zaangażowaniem reaktywowała przerwaną działalność, otwierając w krótkim czasie 12 domów na zachodnich i północnych terenach Polski. Zmarła w opinii świętości 30 sierpnia 1951 w [[Parafia św. Bartłomieja Apostoła w Pogrzebieniu|Pogrzebieniu]], gdzie znajduje się jej grób. Pozostawiła 26 domów, 122 siostry i 30 nowicjuszek. Trwa proces beatyfikacyjny, prowadzony przez [[Archidiecezja Katowicka|archidiecezję katowicką]].  


==Bibliografia==
==Bibliografia==
Dokumentacja w sprawie procesu beatyfikacyjnego na szczeblu diecezjalnym Matki Laury Meozzi, WD 1986,nr 7, s. 15-20; F. Socha, Relacja z ekshumacji zwłok Sługi Bożej Matki Laury Meozzi. Pogrzebień, 26.04.1989, WD 1989, nr 7, s. 258-261; G. Bernacki, Homilia podczas Mszy św. o beatyfikację Sługi Bożej Matki Laury Meozzi. Pogrzebień, 26.04.1989, WD 1989, nr 7, s. 261-263; L. Zujko, Relacja z ostatniej Sesji Trybunału do Sprawy Beatyfikacji Sługi Bożej Laury Meozzi, WA 1994, nr 1, s. 38-40.
Dokumentacja w sprawie procesu beatyfikacyjnego na szczeblu diecezjalnym Matki Laury Meozzi, WD 1986,nr 7, s. 15-20; F. Socha, Relacja z ekshumacji zwłok Sługi Bożej Matki Laury Meozzi. Pogrzebień, 26.04.1989, WD 1989, nr 7, s. 258-261; G. Bernacki, Homilia podczas Mszy św. o beatyfikację Sługi Bożej Matki Laury Meozzi. Pogrzebień, 26.04.1989, WD 1989, nr 7, s. 261-263; L. Zujko, Relacja z ostatniej Sesji Trybunału do Sprawy Beatyfikacji Sługi Bożej Laury Meozzi, WA 1994, nr 1, s. 38-40; G. Wawoczny, Meozzi Laura (hasło), [w:] Raciborzanie Tysiąclecia, red. K. Gruchot, G. Wawoczny, Racibórz 2002, s. 92-93.
 
{{Święci}}
{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria:Biografie - M|Meozzi]]
[[Kategoria:Biografie - M|Meozzi]]
[[Kategoria:Salezjanie]]

Aktualna wersja na dzień 12:48, 24 maj 2020

Meozzi Laura (1873-1951), sługa Boża

Meozzi laura.jpg

Urodziła się 5 stycznia 1873 we Florencji w rodzinie Aleksandra i Anieli z d. Mazzoni. Ukończyła kolegium Sacro Cuore w Rzymie prowadzone przez Siostry św. Doroty. W lipcu 1895 roku razem z Ritą, rodzoną siostrą, wstąpiła do Zgromadzenia Córek Maryi Wspomożycielki. W 1898 roku złożyła pierwsze śluby zakonne. Wkrótce została mianowana przełożoną - najpierw w Genui, a potem w Ali Marina, Catanii i Nunziata. Pracowała głównie na Sycylii aż do 1922 roku, kiedy to została wybrana, by stanąć na czele pierwszych sióstr salezjanek posłanych do Polski. W czasie II wojny światowej była namawiana przez konsula włoskiego do opuszczenia Polski zajętej przez dwóch okupantów. Nie zgodziła się na wyjazd i całą okupację przeżyła w Laurowie k. Wilna.

Po wojnie mimo podeszłego wieku z dużą energią i zaangażowaniem reaktywowała przerwaną działalność, otwierając w krótkim czasie 12 domów na zachodnich i północnych terenach Polski. Zmarła w opinii świętości 30 sierpnia 1951 w Pogrzebieniu, gdzie znajduje się jej grób. Pozostawiła 26 domów, 122 siostry i 30 nowicjuszek. Trwa proces beatyfikacyjny, prowadzony przez archidiecezję katowicką.

Bibliografia

Dokumentacja w sprawie procesu beatyfikacyjnego na szczeblu diecezjalnym Matki Laury Meozzi, WD 1986,nr 7, s. 15-20; F. Socha, Relacja z ekshumacji zwłok Sługi Bożej Matki Laury Meozzi. Pogrzebień, 26.04.1989, WD 1989, nr 7, s. 258-261; G. Bernacki, Homilia podczas Mszy św. o beatyfikację Sługi Bożej Matki Laury Meozzi. Pogrzebień, 26.04.1989, WD 1989, nr 7, s. 261-263; L. Zujko, Relacja z ostatniej Sesji Trybunału do Sprawy Beatyfikacji Sługi Bożej Laury Meozzi, WA 1994, nr 1, s. 38-40; G. Wawoczny, Meozzi Laura (hasło), [w:] Raciborzanie Tysiąclecia, red. K. Gruchot, G. Wawoczny, Racibórz 2002, s. 92-93.