Meozzi Laura: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
mNie podano opisu zmian
(dr)
(Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
== Meozzi Laura (1873-1951) ==
==Meozzi Laura (1873-1951), sługa Boża==
[[Grafika:Meozzi laura.jpg|left|160px]]
[[Grafika:Meozzi laura.jpg|left|160px|thumb]]
Córka Aleksandra i Anieli z domu Mazzoni urodziła się 5 stycznia 1873 we Florencji. Ukończyła kolegium Sacro Cuore w Rzymie prowadzone przez Siostry św. Doroty. W lipcu 1895 roku razem z Ritą, rodzoną siostrą, wstąpiła do Zgromadzenia Córek Maryi Wspomożycielki. W 1898 roku złożyła pierwsze śluby zakonne. Wkrótce została mianowana przełożoną - najpierw w Genui, a potem w Ali Marina, Catanii i Nunziata; pracowała głównie na Sycylii aż do 1922 roku, kiedy to została wybrana, by stanąć na czele pierwszych sióstr salezjanek posłanych do Polski. Przynaglana przez konsula włoskiego do opuszczenia Polski zajętej przez dwóch okupantów, nie zgodziła się na wyjazd i całą okupację przeżyła w Laurowie k. Wilna.  
Córka Aleksandra i Anieli z d. Mazzoni urodziła się 5 stycznia 1873 we Florencji. Ukończyła kolegium Sacro Cuore w Rzymie prowadzone przez Siostry św. Doroty. W lipcu 1895 roku razem z Ritą, rodzoną siostrą, wstąpiła do Zgromadzenia Córek Maryi Wspomożycielki. W 1898 roku złożyła pierwsze śluby zakonne. Wkrótce została mianowana przełożoną - najpierw w Genui, a potem w Ali Marina, Catanii i Nunziata. Pracowała głównie na Sycylii aż do 1922 roku, kiedy to została wybrana, by stanąć na czele pierwszych sióstr salezjanek posłanych do Polski. W czasie II wojny światowej była namawiana przez konsula włoskiego do opuszczenia Polski zajętej przez dwóch okupantów. Nie zgodziła się na wyjazd i całą okupację przeżyła w Laurowie k. Wilna.  


Po wojnie mimo podeszłego wieku z dużą energią i zaangażowaniem reaktywowała przerwaną działalność, otwierając w krótkim czasie 12 domów na zachodnich i północnych terenach Polski. Zmarła w opinii świętości 30 sierpnia 1951 w [[Parafia św. Bartłomieja Apostoła w Pogrzebieniu|Pogrzebieniu]], gdzie znajduje się jej grób. Pozostawiła 26 domów, 122 siostry i 30 nowicjuszek. Trwa proces beatyfikacyjny, prowadzony przez archidiecezję katowicką.  
Po wojnie mimo podeszłego wieku z dużą energią i zaangażowaniem reaktywowała przerwaną działalność, otwierając w krótkim czasie 12 domów na zachodnich i północnych terenach Polski. Zmarła w opinii świętości 30 sierpnia 1951 w [[Parafia św. Bartłomieja Apostoła w Pogrzebieniu|Pogrzebieniu]], gdzie znajduje się jej grób. Pozostawiła 26 domów, 122 siostry i 30 nowicjuszek. Trwa proces beatyfikacyjny, prowadzony przez archidiecezję katowicką.  


==Bibliografia==
==Bibliografia==
Dokumentacja w sprawie procesu beatyfikacyjnego na szczeblu diecezjalnym Matki Laury Meozzi, WD 1986,nr 7, s. 15-20; F. Socha, Relacja z ekshumacji zwłok Sługi Bożej Matki Laury Meozzi. Pogrzebień, 26.04.1989, WD 1989, nr 7, s. 258-261; G. Bernacki, Homilia podczas Mszy św. o beatyfikację Sługi Bożej Matki Laury Meozzi. Pogrzebień, 26.04.1989, WD 1989, nr 7, s. 261-263; L. Zujko, Relacja z ostatniej Sesji Trybunału do Sprawy Beatyfikacji Sługi Bożej Laury Meozzi, WA 1994, nr 1, s. 38-40.
Dokumentacja w sprawie procesu beatyfikacyjnego na szczeblu diecezjalnym Matki Laury Meozzi, WD 1986,nr 7, s. 15-20; F. Socha, Relacja z ekshumacji zwłok Sługi Bożej Matki Laury Meozzi. Pogrzebień, 26.04.1989, WD 1989, nr 7, s. 258-261; G. Bernacki, Homilia podczas Mszy św. o beatyfikację Sługi Bożej Matki Laury Meozzi. Pogrzebień, 26.04.1989, WD 1989, nr 7, s. 261-263; L. Zujko, Relacja z ostatniej Sesji Trybunału do Sprawy Beatyfikacji Sługi Bożej Laury Meozzi, WA 1994, nr 1, s. 38-40; G. Wawoczny, Meozzi Laura (hasło), w: Raciborzanie Tysiąclecia, red. K. Gruchot, G. Wawoczny, Racibórz 2002, s. 92-93.
 
{{Święci}}
{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria:Biografie - M|Meozzi]]
[[Kategoria:Biografie - M|Meozzi]]
[[Kategoria:Salezjanie]]

Wersja z 22:38, 20 lip 2017

Meozzi Laura (1873-1951), sługa Boża

Meozzi laura.jpg

Córka Aleksandra i Anieli z d. Mazzoni urodziła się 5 stycznia 1873 we Florencji. Ukończyła kolegium Sacro Cuore w Rzymie prowadzone przez Siostry św. Doroty. W lipcu 1895 roku razem z Ritą, rodzoną siostrą, wstąpiła do Zgromadzenia Córek Maryi Wspomożycielki. W 1898 roku złożyła pierwsze śluby zakonne. Wkrótce została mianowana przełożoną - najpierw w Genui, a potem w Ali Marina, Catanii i Nunziata. Pracowała głównie na Sycylii aż do 1922 roku, kiedy to została wybrana, by stanąć na czele pierwszych sióstr salezjanek posłanych do Polski. W czasie II wojny światowej była namawiana przez konsula włoskiego do opuszczenia Polski zajętej przez dwóch okupantów. Nie zgodziła się na wyjazd i całą okupację przeżyła w Laurowie k. Wilna.

Po wojnie mimo podeszłego wieku z dużą energią i zaangażowaniem reaktywowała przerwaną działalność, otwierając w krótkim czasie 12 domów na zachodnich i północnych terenach Polski. Zmarła w opinii świętości 30 sierpnia 1951 w Pogrzebieniu, gdzie znajduje się jej grób. Pozostawiła 26 domów, 122 siostry i 30 nowicjuszek. Trwa proces beatyfikacyjny, prowadzony przez archidiecezję katowicką.

Bibliografia

Dokumentacja w sprawie procesu beatyfikacyjnego na szczeblu diecezjalnym Matki Laury Meozzi, WD 1986,nr 7, s. 15-20; F. Socha, Relacja z ekshumacji zwłok Sługi Bożej Matki Laury Meozzi. Pogrzebień, 26.04.1989, WD 1989, nr 7, s. 258-261; G. Bernacki, Homilia podczas Mszy św. o beatyfikację Sługi Bożej Matki Laury Meozzi. Pogrzebień, 26.04.1989, WD 1989, nr 7, s. 261-263; L. Zujko, Relacja z ostatniej Sesji Trybunału do Sprawy Beatyfikacji Sługi Bożej Laury Meozzi, WA 1994, nr 1, s. 38-40; G. Wawoczny, Meozzi Laura (hasło), w: Raciborzanie Tysiąclecia, red. K. Gruchot, G. Wawoczny, Racibórz 2002, s. 92-93.