Mende Edward

Mende Edward (1884-1934), proboszcz w Pawłowie

Urodził się 19 września 1884 w Reńskiej Wsi w powiecie kozielskim, w rodzinie Jana i Franciszki z d. Migocz. Po ukończeniu szkoły ludowej uczył się w gimnazjum w Gliwicach, gdzie w 1908 roku zdał egzamin dojrzałości. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 22 czerwca 1912 we Wrocławiu.

Jako wikariusz duszpasterzował kolejno w parafiach: św. Marii Magdaleny w Lubomi, NSPJ w Szombierkach, NMP Wspomożenia Wiernych w Kluczborku, św. Michała Archanioła w Dziećmarowie (27 września 1913) i św. Barbary w Królewskiej Hucie (3 lutego 1914). Działał czynnie w organizacjach polskich i w ruchu trzeźwości. Brał udział w akcji plebiscytowej na rzecz przyłączenia Górnego Śląska do Polski.

W 1923 roku Administrator Apostolski Polskiego Śląska ks. August Hlond mianował go kuratusem w Pawłowie. Dwa lata później, po utworzeniu tam nowej parafii św. Pawła Apostoła, otrzymał nominację na jej pierwszego proboszcza. W dekanacie rudzkim pełnił funkcję wizytatora nauki religii dla szkół powszechnych w Bielszowicach i Kończycach. Rozpoczął w Pawłowie budowę nowego kościoła, której jednak, ze względu na przedwczesną śmierć, nie zdołał ukończyć. W uznaniu zasług został odznaczony Złotym Krzyżem „Pro Ecclesia et Pontifice”. Zmarł 11 stycznia 1934 w Pawłowie i tam został pochowany.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Edwarda Mende; Schematyzm 1923-1925; Schematismus 1914-1916; Nekrolog, WD 1932, nr 2, s. 42; WD 1930, nr 2, s. 48; Krzyżanowski, Kościół katolicki wobec mniejszości niemieckiej, s. 23.