Melz Augustyn

Z e-ncyklopedia
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast funkcji strony do druku użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.

Melz Augustyn (1885-1978), proboszcz w Woźnikach oraz Raszczycach

Melz Augustyn.jpg

Urodził się 12 lutego 1885 w Tworkowie w powiecie raciborskim w rodzinie listonosza Jana i Pauliny z d. Morawiec. Po ukończeniu szkoły elementarnej w Tworkowie uczęszczał do gimnazjum w 1atach 1897-1907, najpierw w Raciborzu, a następnie w Pszczynie, gdzie 10 września 1907 uzyskał świadectwo dojrzałości. Następnie rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 22 czerwca 1911.

Pracę duszpasterską rozpoczął 28 września 1911 jako wikary w Zgodzie (Nowy Bytom), a następnie pracował kolejno w parafiach: św. Rodziny w Berlinie (od 23 grudnia 1913), Zakrzów w powiecie Kozielskim (od 10 marca 1916), Świętej Trójcy w Bytomiu (od 31 lipca 1918) i w Królewskiej Hucie (Chorzów) w kościele św. Józefa (od 5 października 1921), na terenie powstającej Administracji Apostolskiej dla Śląska Polskiego. W 1923 roku został przeniesiony do Roździenia, ale na jego prośbę decyzję anulowano.

Od 19 kwietnia 1926 był proboszczem parafii św. Katarzyny w Woźnikach. Uczestniczył w pielgrzymce śląskiej do Rzymu i wspomagał finansowo różne akcje społeczne. W 1932 roku został wicedziekanem tarnogórskim. Po wybuchu II wojny światowej został aresztowany 9 października lub listopada 1939, następnie więziony w Lublińcu, potem w Opolu (11 marca 1940), wreszcie zwolniony (14 marca 1940). Nie pozwolono mu jednak wykonywać funkcji kapłańskich w Woźnikach. Został więc od 23 kwietnia 1940 administratorem parafii św. Szymona i Judy Tadeusza w Raszczycach.

Od października 1956 roku w związku z przebytą chorobą przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Woźnikach, pełniąc do końca długiego życia funkcje kapłańskie. Tam też obchodził uroczyście jubileusze kapłańskie, otrzymując gratulacje nie tylko od bpów katowickich, ale także od papieża Pawła VI. Mimo podeszłego wieku odprawiał nabożeństwa w kościele i słuchał spowiedzi. Żył skromnie, przeznaczając oszczędności na różnorakie cele dobroczynne. Zmarł 23 lutego 1978 w Woźnikach i tam też został pochowany.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Augustyna Melza; Schematismus 1911-1922; Schematyzm 1947-1932; Jubileusze kapłańskie w diecezji katowickiej, GN 1961, nr 25; L. Smołka, Melz Augustyn Walenty (hasło), [w:] Słownik duchowieństwa, s. 267; Martyrologium, s. 153, 160, 194; W. Szołdrski, Martyrologium duchowieństwa polskiego pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945, [w:] Sacrum Poloniae Millennium, t. 11, Rzym 1965, s. 172, 403; WD 1926, nr 7, s. 48; 1932, nr 2, s. 31; 1956, nr 9-12, s. 149; 1961, nr 7-8, s. 158; 1978, nr 6-7 s. 150; Myszor, Historia diecezji, s. 293; Represje wobec duchowieństwa, s. 58; L. Musioł, Raszczyce. Monografia historyczna gminy i kościoła z dodaniem zarysu dziejów Adamowic, Katowice 1998, s. 82.