Markusik Józef: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
(dr)
 
Linia 1: Linia 1:
== Markusik Józef (1893-1976) ==
== Markusik Józef (1893-1976) ==


Urodził się 28 lutego 1893 w Radzionkowie. Był synem górnika Norberta i Berty z d. Frej. Po ukończeniu szkoły ludowej uczył się w gimnazjum humanistycznym w Bytomiu, gdzie zdał egzamin dojrzałości. Następnie rozpoczął studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego|Wydziale Teologii Katolickiej Uniwersytetu Wrocławskiego]]. Po wybuchu I wojny światowej został powołany do wojska pruskiego. W jego szeregach walczył na froncie francuskim i rosyjskim. Po zakończeniu wojny kontynuował przerwane studia. Święcenia kapłańskie przyjął 20 czerwca 1920 we Wrocławiu. Jego pierwszą placówką wikariuszowską była parafia św. Maurycego w Berlinie. Jego pieczy powierzono tam także 2 szpitale, więzienie, klinikę chorób psychiatrycznych i 2 domu dla robotników sezonowych. Od 1920 roku był wikariuszem w [[parafia św. Piotra i Pawła w Świętochłowicach|parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Świętochłowicach]].  
Urodził się 28 lutego 1893 w Radzionkowie w rodzinie górnika Norberta i Berty z d. Frej. Po ukończeniu szkoły ludowej uczył się w gimnazjum humanistycznym w Bytomiu, gdzie zdał egzamin dojrzałości. Następnie rozpoczął studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego|Wydziale Teologii Katolickiej Uniwersytetu Wrocławskiego]]. Po wybuchu I wojny światowej został powołany do wojska pruskiego. W jego szeregach walczył na froncie francuskim i rosyjskim. Po zakończeniu wojny kontynuował przerwane studia. Święcenia kapłańskie przyjął 20 czerwca 1920 we Wrocławiu. Jego pierwszą placówką wikariuszowską była parafia św. Maurycego w Berlinie. Jego pieczy powierzono tam także 2 szpitale, więzienie, klinikę chorób psychiatrycznych i 2 domy dla robotników sezonowych. Od 1920 roku był wikariuszem w [[parafia św. Piotra i Pawła w Świętochłowicach|parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Świętochłowicach]].  


W czerwcu 1926 roku zwrócił się do [[Hlond August|bpa Augusta Hlonda]] z prośbą o możliwość opuszczenia szeregów kapłańskich diecezji katowickiej. W listopadzie tego samego roku [[Lisiecki Arkadiusz|bp Arkadiusz Lisiecki]] wręczył mu dekret ekskardynacyjny, a [[Bertram Adolf|kard. Adolf Bertram]] inkardynował go ponownie do diecezji wrocławskiej. W jej strukturach ks. Markusik pracował najpierw przez kilka miesięcy jako wikariusz w parafii św. Jana Chrzciciela w Biskupicach. W kwietniu 1927 roku otrzymał nominację na prefekta w alumnacie wrocławskim. Sześć lat później, w grudniu 1933 roku, kard. Adolf Bertram mianował go proboszczem w parafii św. Jakuba Starszego Apostoła w Skorogoszczu. Ze względu na pogarszający się stan zdrowia, po kilku latach, zrezygnował z przewodzenia tej wspólnocie i do 1956 roku pomagał w pracy duszpasterskiej w parafii Narodzenia NMP w Lądku Zdroju. Następnie wyemigrował do Republiki Federalnej Niemiec. Przebywał krótko w Mannheimie i Hannoverze. Od lipca 1957 roku pełnił funkcję substytuta w Bannberscheid i wikariusza kooperatora w Wirges na terenie diecezji Limburg. Dwa lata później został mianowany proboszczem w parafii św. Małgorzaty w Dornburg-Dorndorf. W kwietniu 1963 roku przeszedł na emeryturę. Po krótkim pobycie w Schwabisch Hall i Schenkelbergu postanowił powrócić do czynnej pracy duszpasterskiej. Przez kolejnych 10 lat był proboszczem w parafii św. Hildegardy w Limburgu. W czerwcu 1970 roku obchodził tam złoty jubileusz kapłaństwa. Zmarł 17 lipca 1976 w szpitalu im. św. Wincentego w Limburgu.  
W czerwcu 1926 roku zwrócił się do [[Hlond August|bpa Augusta Hlonda]] z prośbą o możliwość opuszczenia szeregów kapłańskich diecezji katowickiej. W listopadzie tego samego roku [[Lisiecki Arkadiusz|bp Arkadiusz Lisiecki]] wręczył mu dekret ekskardynacyjny, a [[Bertram Adolf|kard. Adolf Bertram]] inkardynował go ponownie do diecezji wrocławskiej. W jej strukturach ks. Markusik pracował najpierw przez kilka miesięcy jako wikariusz w parafii św. Jana Chrzciciela w Biskupicach. W kwietniu 1927 roku otrzymał nominację na prefekta w alumnacie wrocławskim. Sześć lat później, w grudniu 1933 roku, kard. Adolf Bertram mianował go proboszczem w parafii św. Jakuba Starszego Apostoła w Skorogoszczu. Ze względu na pogarszający się stan zdrowia, po kilku latach, zrezygnował z przewodzenia tej wspólnocie i do 1956 roku pomagał w pracy duszpasterskiej w [[Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Lądku Zdroju|parafii Narodzenia NMP w Lądku Zdroju]]. Następnie wyemigrował do Republiki Federalnej Niemiec. Przebywał krótko w Mannheimie i Hannoverze. Od lipca 1957 roku pełnił funkcję substytuta w Bannberscheid i wikariusza kooperatora w Wirges na terenie diecezji Limburg. Dwa lata później został mianowany proboszczem w parafii św. Małgorzaty w Dornburg-Dorndorf. W kwietniu 1963 roku przeszedł na emeryturę. Po krótkim pobycie w Schwabisch Hall i Schenkelbergu postanowił powrócić do czynnej pracy duszpasterskiej. Przez kolejnych 10 lat był proboszczem w parafii św. Hildegardy w Limburgu. W czerwcu 1970 roku obchodził tam złoty jubileusz kapłaństwa. Zmarł 17 lipca 1976 w szpitalu im. św. Wincentego w Limburgu.  


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==

Aktualna wersja na dzień 18:21, 22 paź 2016

Markusik Józef (1893-1976)

Urodził się 28 lutego 1893 w Radzionkowie w rodzinie górnika Norberta i Berty z d. Frej. Po ukończeniu szkoły ludowej uczył się w gimnazjum humanistycznym w Bytomiu, gdzie zdał egzamin dojrzałości. Następnie rozpoczął studia na Wydziale Teologii Katolickiej Uniwersytetu Wrocławskiego. Po wybuchu I wojny światowej został powołany do wojska pruskiego. W jego szeregach walczył na froncie francuskim i rosyjskim. Po zakończeniu wojny kontynuował przerwane studia. Święcenia kapłańskie przyjął 20 czerwca 1920 we Wrocławiu. Jego pierwszą placówką wikariuszowską była parafia św. Maurycego w Berlinie. Jego pieczy powierzono tam także 2 szpitale, więzienie, klinikę chorób psychiatrycznych i 2 domy dla robotników sezonowych. Od 1920 roku był wikariuszem w parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Świętochłowicach.

W czerwcu 1926 roku zwrócił się do bpa Augusta Hlonda z prośbą o możliwość opuszczenia szeregów kapłańskich diecezji katowickiej. W listopadzie tego samego roku bp Arkadiusz Lisiecki wręczył mu dekret ekskardynacyjny, a kard. Adolf Bertram inkardynował go ponownie do diecezji wrocławskiej. W jej strukturach ks. Markusik pracował najpierw przez kilka miesięcy jako wikariusz w parafii św. Jana Chrzciciela w Biskupicach. W kwietniu 1927 roku otrzymał nominację na prefekta w alumnacie wrocławskim. Sześć lat później, w grudniu 1933 roku, kard. Adolf Bertram mianował go proboszczem w parafii św. Jakuba Starszego Apostoła w Skorogoszczu. Ze względu na pogarszający się stan zdrowia, po kilku latach, zrezygnował z przewodzenia tej wspólnocie i do 1956 roku pomagał w pracy duszpasterskiej w parafii Narodzenia NMP w Lądku Zdroju. Następnie wyemigrował do Republiki Federalnej Niemiec. Przebywał krótko w Mannheimie i Hannoverze. Od lipca 1957 roku pełnił funkcję substytuta w Bannberscheid i wikariusza kooperatora w Wirges na terenie diecezji Limburg. Dwa lata później został mianowany proboszczem w parafii św. Małgorzaty w Dornburg-Dorndorf. W kwietniu 1963 roku przeszedł na emeryturę. Po krótkim pobycie w Schwabisch Hall i Schenkelbergu postanowił powrócić do czynnej pracy duszpasterskiej. Przez kolejnych 10 lat był proboszczem w parafii św. Hildegardy w Limburgu. W czerwcu 1970 roku obchodził tam złoty jubileusz kapłaństwa. Zmarł 17 lipca 1976 w szpitalu im. św. Wincentego w Limburgu.

Bibliografia

Zmarli kapłani Kościoła Katowickiego. T. I: Kapłani wyświęceni do 1922 roku, cz. II: Kapłani wyświęceni w latach 1901-1922, zebrał i opracował ks. E. Nalepa, Katowice 1999, s. 265-266.