Marcin I: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(nowe, potrzebna korekta)
 
(nowe, potrzebna korekta)
Linia 1: Linia 1:
==Marcin I  
==Św. Marcin I (zm. 655), papież==


Marcin urodził się w Todi na terenie Umbrii. Został wyświęcony na diakona oraz pełnił przez pewien czas funkcję apokryzariusza Teodora I w Konstantynopolu. Zetknął się wtedy z powszechnie panującą nauką monoteletów (twierdzili oni, że w Chrystusie istnieje tylko jedna wola). Na Stolicę Piotrową został wybrany w 649 roku i konsekrowany 15 lipca. Był pierwszym papieżem, który został wyświęcony bez cesarskiego zezwolenia. Czyn ten bardzo rozzłościł ówczesnego cesarza, Konstansa II, który odmówił uznania go za prawowitego papieża. Marcin I chciał wyraźnie określić stanowisko Kościoła rzymskiego wobec monoteletów, dlatego trzy miesiące po wyborze na papieża zwołał synod na Lateranie. Wzięło w nim udział 105 biskupów z Zachodu, popartych znaczną liczbą duchownych greckich na wygnaniu. Przyjęli oni dogmat o dwóch wolach Chrystusa i potępili wyznanie wiary zawarte w „Ekthesis” Herakliusza, jak również „Typos” – ostatni edykt Konstansa, który zakazywał dyskusji na temat liczby woli Chrystusa.  
Marcin urodził się w Todi na terenie Umbrii. Został wyświęcony na diakona oraz pełnił przez pewien czas funkcję apokryzariusza Teodora I w Konstantynopolu. Zetknął się wtedy z powszechnie panującą nauką monoteletów (twierdzili oni, że w Chrystusie istnieje tylko jedna wola). Na Stolicę Piotrową został wybrany w 649 roku i konsekrowany 15 lipca. Był pierwszym papieżem, który został wyświęcony bez cesarskiego zezwolenia. Czyn ten bardzo rozzłościł ówczesnego cesarza, Konstansa II, który odmówił uznania go za prawowitego papieża. Marcin I chciał wyraźnie określić stanowisko Kościoła rzymskiego wobec monoteletów, dlatego trzy miesiące po wyborze na papieża zwołał synod na Lateranie. Wzięło w nim udział 105 biskupów z Zachodu, popartych znaczną liczbą duchownych greckich na wygnaniu. Przyjęli oni dogmat o dwóch wolach Chrystusa i potępili wyznanie wiary zawarte w „Ekthesis” Herakliusza, jak również „Typos” – ostatni edykt Konstansa, który zakazywał dyskusji na temat liczby woli Chrystusa.  

Wersja z 07:10, 10 lut 2019

Św. Marcin I (zm. 655), papież

Marcin urodził się w Todi na terenie Umbrii. Został wyświęcony na diakona oraz pełnił przez pewien czas funkcję apokryzariusza Teodora I w Konstantynopolu. Zetknął się wtedy z powszechnie panującą nauką monoteletów (twierdzili oni, że w Chrystusie istnieje tylko jedna wola). Na Stolicę Piotrową został wybrany w 649 roku i konsekrowany 15 lipca. Był pierwszym papieżem, który został wyświęcony bez cesarskiego zezwolenia. Czyn ten bardzo rozzłościł ówczesnego cesarza, Konstansa II, który odmówił uznania go za prawowitego papieża. Marcin I chciał wyraźnie określić stanowisko Kościoła rzymskiego wobec monoteletów, dlatego trzy miesiące po wyborze na papieża zwołał synod na Lateranie. Wzięło w nim udział 105 biskupów z Zachodu, popartych znaczną liczbą duchownych greckich na wygnaniu. Przyjęli oni dogmat o dwóch wolach Chrystusa i potępili wyznanie wiary zawarte w „Ekthesis” Herakliusza, jak również „Typos” – ostatni edykt Konstansa, który zakazywał dyskusji na temat liczby woli Chrystusa.

Postanowienia synodu zostały rozesłane na Wschód i za Zachód, jak również do cesarza, wraz z uprzejmym listem, w którym zachęcał do odrzucenia herezji. Cesarz oburzony potępieniem jego edyktu, wydał nakaz aresztowania papieża Marcina i przywiezienia go do Konstantynopola. Wysłał w tym celu swego szambelana Olimpusa, który jednak szybko zorientował się, że papież cieszy się ogromnym poparciem i szacunkiem oraz wielką sympatią spowodowaną jego szczerą pobożnością i spokojem, z jakim znosił obelgi, które wywołała jego zdecydowana postawa w obronie wiary. Podpisał z nim porozumienie, a sam zbuntował się przeciwko cesarzowi. Latem 653 roku, nowy egzarcha Teodor Kalliopas aresztował papieża. Wręczył mu dekret cesarski, stwierdzający, że Marcin nie jest prawowitym papieżem i zostaje złożony z urzędu. Mimo wielkich cierpień, spowodowanych chorobą (zmożony podagrą), został potajemnie wywieziony z Rzymu i wysłany statkiem do Konstantynopola. Po trzech miesiącach odosobnienia, stanął przed sądem. Oskarżono go o zdradę stanu oraz udział w spisku wraz z Olipusem. Został skazany na śmierć i poddany publicznej chłoście. Torturowano go, więziono i pozbawiono insygniów biskupich, a także zakutego w kajdany obwożono po mieście. Na prośbę umierającego patriarchy Pawła II, wyrok śmierci zamieniono na wygnanie. Przewieziono go statkiem do Chersonezu Taurydzkiego na Krymie, gdzie po trzech miesiącach, 16 września 655, zmarł, na skutek wyczerpania, głodu i nieludzkiego traktowania. Został pochowany w miejscowym kościele pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny. Jego ciało sprowadzono do Rzymu i pochowano w kościele Santi Silvestro e Martino ai Monti.

Sobór Konstantynopolitański III nie mógł zrehabilitować Marcina I, bo obradował pod kontrolą Konstantyna IV (syna Konstansa II), ale Kościół rzymski zaczął go czcić jako męczennika. Jego święto obchodzone jest 13 kwietnia (uprzednio 12 listopada – w rocznicę przeniesienia jego relikwii).

Bibliografia

R. Monge, Leksykon papieży, Kraków 2008; R. P. McBrien, Leksykon papieży. Pontyfikaty. Od Piotra Apostoła do Jana Pawła II, Warszawa 2003 J. N. D. Kelly, Encyklopedia papieży, Warszawa. 1997.