Malina Tomasz: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
mNie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
== Malina Tomasz OFM (1892-1969), imię zakonne Ansgary, rekolekcjonista, misjonarz, kompozytor ==


== Malina Tomasz OFM (1892-1969), imię zakonne Ansgary, rekolekcjonista, misjonarz, kompozytor ==
Urodził się 12 grudnia 1892 w Dąbrówce Wielkiej, syn Błażeja i Katarzyny z d. Skrzydelska. Do szkoły ludowej uczęszczał w Dąbrówce Wielkiej, a po jej ukończeniu zgłosił się do franciszkanów w Panewnikach, którzy w 1907 roku wysłali go na dalszą naukę do kolegium we Wrocławiu-Karłowicach. Nowicjat odbył w Nysie, tam też złożył pierwsze śluby zakonne. Studia filozoficzne odbywał we Wrocławiu. Przerwał je, gdy wybuchła I wojna światowa, został bowiem powołany do wojska. W 1918 roku powrócił do Nysy, gdzie ukończył studia filozoficzne i 10 kwietnia 1920 złożył uroczystą profesję zakonną. Studia teologiczne odbywał we [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego|Wrocławiu]], uczęszczając równocześnie do wrocławskiego konserwatorium muzycznego, gdzie studiował kompozycję i naukę gry na organach. Święcenia kapłańskie przyjął 17 marca 1923.


Urodził się 12 grudnia 1892 w Dąbrówce Wielkiej, syn Błażeja i Katarzyny z d. Skrzydelska.
Do szkoły ludowej uczęszczał w Dąbrówce Wielkiej, a po jej ukończeniu zgłosił się do franciszkanów w Panewnikach, którzy w 1907 roku wysłali go na dalszą naukę do kolegium we Wrocławiu-Karłowicach. Nowicjat odbył w Nysie, tam też złożył pierwsze śluby zakonne. Studia filozoficzne odbywał we Wrocławiu. Przerwał je, gdy wybuchła I wojna światowa, został bowiem powołany do wojska. W 1918 roku powrócił do Nysy, gdzie ukończył studia filoz. i 10 kwietnia 1920 złożył uroczystą profesję zakonną. Studia teologiczne odbywał we Wrocławiu, uczęszczając równocześnie do wrocławskiego konserwatorium muzycznego, gdzie studiował kompozycję i naukę gry na organach. Święcenia kapłańskie przyjął 17 marca 1923.
Ze względu na powojenne zmiany polityczne członkowie franciszkańskiego zakonu mogli wybierać pomiędzy prowincją wrocławską (niemiecką) a polską. Malina wybrał prowincję wielkopolską. Przełożony prowincji wysłał go zaraz na Śląsk, gdzie w różnych parafiach głosił rekolekcje i prowadził misje oraz pełnił równocześnie różne funkcje w zakonie: był wikariuszem parafialnym, rektorem kolegium, gwardianem (Wieluń), sekretarzem ds. rekolekcji i misji, jak również definitorem nowo utworzonej prowincji panewnickiej. Uchodził za jednego ze zdolniejszych kaznodziejów zakonnych. Ponadto zajmował się komponowaniem różnych utworów, zwłaszcza od 1957 roku, kiedy pojawiły się pierwsze oznaki choroby (angina pectoris) i powoli wycofywał się z pracy rekolekcyjnej i misyjnej. Komponował przede wszystkim kolędy (około 50), ale i inne pieśni, przeznaczone na rozmaite okresy roku liturgicznego i ku czci świętych (zwłaszcza św. Franciszka). Dochodzą do tego utwory organowe (preludia), 2 msze, łacińska i polska. Zachowało się przeszło 300 utworów, ale na pewno było ich więcej (pewną część utworów w przypływie jakiegoś niepowodzenia zniszczył). Nie wszystkie pieśni przez niego skomponowane weszły do repertuaru pieśni śpiewanych przez wiernych. Większość kompozycji przeznaczał dla chórów. Był mistrzem w instrumentacji i technice chóralnej.  
Ze względu na powojenne zmiany polityczne członkowie franciszkańskiego zakonu mogli wybierać pomiędzy prowincją wrocławską (niemiecką) a polską. Malina wybrał prowincję wielkopolską. Przełożony prowincji wysłał go zaraz na Śląsk, gdzie w różnych parafiach głosił rekolekcje i prowadził misje oraz pełnił równocześnie różne funkcje w zakonie: był wikariuszem parafialnym, rektorem kolegium, gwardianem (Wieluń), sekretarzem ds. rekolekcji i misji, jak również definitorem nowo utworzonej prowincji panewnickiej. Uchodził za jednego ze zdolniejszych kaznodziejów zakonnych. Ponadto zajmował się komponowaniem różnych utworów, zwłaszcza od 1957 roku, kiedy pojawiły się pierwsze oznaki choroby (angina pectoris) i powoli wycofywał się z pracy rekolekcyjnej i misyjnej. Komponował przede wszystkim kolędy (około 50), ale i inne pieśni, przeznaczone na rozmaite okresy roku liturgicznego i ku czci świętych (zwłaszcza św. Franciszka). Dochodzą do tego utwory organowe (preludia), 2 msze, łacińska i polska. Zachowało się przeszło 300 utworów, ale na pewno było ich więcej (pewną część utworów w przypływie jakiegoś niepowodzenia zniszczył). Nie wszystkie pieśni przez niego skomponowane weszły do repertuaru pieśni śpiewanych przez wiernych. Większość kompozycji przeznaczał dla chórów. Był mistrzem w instrumentacji i technice chóralnej.  
Zmarł 6 stycznia 1969, pochowany został w Panewnikach. W czasie pogrzebu homilię wygłosił bp Herbert Bednorz.
Zmarł 6 stycznia 1969, pochowany został w Panewnikach. W czasie pogrzebu homilię wygłosił [[Bednorz Herbert|bp Herbert Bednorz]].


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==

Wersja z 04:25, 19 gru 2009

Malina Tomasz OFM (1892-1969), imię zakonne Ansgary, rekolekcjonista, misjonarz, kompozytor

Urodził się 12 grudnia 1892 w Dąbrówce Wielkiej, syn Błażeja i Katarzyny z d. Skrzydelska. Do szkoły ludowej uczęszczał w Dąbrówce Wielkiej, a po jej ukończeniu zgłosił się do franciszkanów w Panewnikach, którzy w 1907 roku wysłali go na dalszą naukę do kolegium we Wrocławiu-Karłowicach. Nowicjat odbył w Nysie, tam też złożył pierwsze śluby zakonne. Studia filozoficzne odbywał we Wrocławiu. Przerwał je, gdy wybuchła I wojna światowa, został bowiem powołany do wojska. W 1918 roku powrócił do Nysy, gdzie ukończył studia filozoficzne i 10 kwietnia 1920 złożył uroczystą profesję zakonną. Studia teologiczne odbywał we Wrocławiu, uczęszczając równocześnie do wrocławskiego konserwatorium muzycznego, gdzie studiował kompozycję i naukę gry na organach. Święcenia kapłańskie przyjął 17 marca 1923.

Ze względu na powojenne zmiany polityczne członkowie franciszkańskiego zakonu mogli wybierać pomiędzy prowincją wrocławską (niemiecką) a polską. Malina wybrał prowincję wielkopolską. Przełożony prowincji wysłał go zaraz na Śląsk, gdzie w różnych parafiach głosił rekolekcje i prowadził misje oraz pełnił równocześnie różne funkcje w zakonie: był wikariuszem parafialnym, rektorem kolegium, gwardianem (Wieluń), sekretarzem ds. rekolekcji i misji, jak również definitorem nowo utworzonej prowincji panewnickiej. Uchodził za jednego ze zdolniejszych kaznodziejów zakonnych. Ponadto zajmował się komponowaniem różnych utworów, zwłaszcza od 1957 roku, kiedy pojawiły się pierwsze oznaki choroby (angina pectoris) i powoli wycofywał się z pracy rekolekcyjnej i misyjnej. Komponował przede wszystkim kolędy (około 50), ale i inne pieśni, przeznaczone na rozmaite okresy roku liturgicznego i ku czci świętych (zwłaszcza św. Franciszka). Dochodzą do tego utwory organowe (preludia), 2 msze, łacińska i polska. Zachowało się przeszło 300 utworów, ale na pewno było ich więcej (pewną część utworów w przypływie jakiegoś niepowodzenia zniszczył). Nie wszystkie pieśni przez niego skomponowane weszły do repertuaru pieśni śpiewanych przez wiernych. Większość kompozycji przeznaczał dla chórów. Był mistrzem w instrumentacji i technice chóralnej. Zmarł 6 stycznia 1969, pochowany został w Panewnikach. W czasie pogrzebu homilię wygłosił bp Herbert Bednorz.

Bibliografia

H. Bednorz, Śp. o. Ansgary Malina. Przemówienie wygłoszone w dniu pogrzebu, WDK 1969, nr 1-2 s. 13-15; J. A. Czura, O. Ansgary Malina OFM, kompozytor, Bensheim-Panewniki 1992, Malina Ansgary (hasło), w: Podręczna encyklopedia muzyki kościelnej, opr. A. Mizgalski, Poznań 1959, s. 286; R. Rak, Malina Tomasz Ansgary (hasło), w: Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku, red. M. Pater, Katowice 1996, s. 254-255; H. Kuczob, Dąbrówka Wielka. Dawniej i dziś, Chorzów 2000, s. 173.