Maistre Joseph de: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
mNie podano opisu zmian
Linia 6: Linia 6:
To wyrażone przez de Maistre’a oddanie dynastii rządzącej i jego sabaudzkie pochodzenia miały istotne znaczenie w kontekście jego dzieł. Społeczeństwo, w którym wzrastał i które go ukształtowało było głęboko przeniknięte duchem religijnym, zaś jego patriarchalna struktura tak mocno wpłynęła na tego francuskiego myśliciela, że w przyszłości stał się obrońcą ancien régime’u. Bezpośrednim impulsem dla jego twórczości była rewolucja francuska.
To wyrażone przez de Maistre’a oddanie dynastii rządzącej i jego sabaudzkie pochodzenia miały istotne znaczenie w kontekście jego dzieł. Społeczeństwo, w którym wzrastał i które go ukształtowało było głęboko przeniknięte duchem religijnym, zaś jego patriarchalna struktura tak mocno wpłynęła na tego francuskiego myśliciela, że w przyszłości stał się obrońcą ancien régime’u. Bezpośrednim impulsem dla jego twórczości była rewolucja francuska.


Rodzina de Maistre’a należała do czołowej arystokracji sabaudzkiej. Jego ojciec zajmował ważne stanowisko w Senacie i w Józefie, najstarszym z dziesięciorga dzieci widział swojego następcę. Wychowywano go w rygorystycznych warunkach oraz zmuszano do intensywnej nauki w kolegium jezuickim. Później podjął studia na uniwersytecie w Turynie, a po ich ukończeniu wrócił do rodzinnego Chambery, gdzie rozpoczął karierę urzędniczą. Od 1788 był już senatorem.
Rodzina de Maistre’a należała do czołowej arystokracji sabaudzkiej. Jego ojciec zajmował ważne stanowisko w Senacie i w Józefie, najstarszym z dziesięciorga dzieci widział swojego następcę. Wychowywano go w rygorystycznych warunkach oraz zmuszano do intensywnej nauki w kolegium [[Jezuici|jezuickim]]. Później podjął studia na uniwersytecie w Turynie, a po ich ukończeniu wrócił do rodzinnego Chambery, gdzie rozpoczął karierę urzędniczą. Od 1788 był już senatorem.


Do wybuchu rewolucji francuskiej prowadził życie przykładnego ojca rodziny i masona. Ponadto, w tych latach był znany jako liberalny myśliciel. Brutalnie doświadczył skutków rewolucji w 1792 roku, kiedy francuska armia anektowała Sabaudię i wypędziła go z rodzinnego miasta, ponieważ de Maistre zdecydowanie odmówił złożenia przysięgi na wierność nowemu rządowi. Pierwsze lata emigracji Józef de Maistre spędził  w Szwajcarii, gdzie w 1793 roku publikacją "Listy rojalisty sabaudzkiego" rozpoczął swoją działalność pisarską. Następnie przez rok przebywał w Turynie i Wenecji, żyjąc w skrajnej nędzy. W 1799 został kanclerzem Sardynii. W 1802 roku zrezygnował ze swojej posady na rzecz stanowiska ambasadora Sardynii w Rosji. Mimo, że nie czuł się spełniony jako dyplomata i ubolewał nad wygnaniem, to ten okres jokazał się najlepszy dla jego twórczości pisarskiej i m.in przyniósł dwie wielkie rozprawy - "O papieżu" i "Wieczory petersburskie". Zostały one jednak po raz pierwszy opublikowane  dopiero w 1819 i 1821 roku w Paryżu.  
Do wybuchu rewolucji francuskiej prowadził życie przykładnego ojca rodziny i masona. Ponadto, w tych latach był znany jako liberalny myśliciel. Brutalnie doświadczył skutków rewolucji w 1792 roku, kiedy francuska armia anektowała Sabaudię i wypędziła go z rodzinnego miasta, ponieważ de Maistre zdecydowanie odmówił złożenia przysięgi na wierność nowemu rządowi. Pierwsze lata emigracji Józef de Maistre spędził  w Szwajcarii, gdzie w 1793 roku publikacją "Listy rojalisty sabaudzkiego" rozpoczął swoją działalność pisarską. Następnie przez rok przebywał w Turynie i Wenecji, żyjąc w skrajnej nędzy. W 1799 został kanclerzem Sardynii. W 1802 roku zrezygnował ze swojej posady na rzecz stanowiska ambasadora Sardynii w Rosji. Mimo, że nie czuł się spełniony jako dyplomata i ubolewał nad wygnaniem, to ten okres okazał się najlepszy dla jego twórczości pisarskiej i m.in przyniósł dwie wielkie rozprawy - "O papieżu" i "Wieczory petersburskie". Zostały one jednak po raz pierwszy opublikowane  dopiero w 1819 i 1821 roku w Paryżu.  


Do 1817 roku - mimo klęski Napoleona - de Maistre pozostał w Rosji. Następnie wrócił do rodzinnej Sabaudii, której znaczna część została okrojona w wyniku decyzji Kongresu Wiedeńskiego. Po powrocie jego utwory zyskały rozgłos w katolickich kręgach prawicowych. Pod pozorami przywrócenia dawnego porządku widział niepowstrzymany postęp idei rewolucyjnych. Zdawał sobie sprawę z tego, że dawny porządek świata minął bezpowrotnie wraz w wybuchem rewolucji francuskiej. Zmarł 26 lutego 1821.
Do 1817 roku - mimo klęski Napoleona - de Maistre pozostał w Rosji. Następnie wrócił do rodzinnej Sabaudii, której znaczna część została okrojona w wyniku decyzji Kongresu Wiedeńskiego. Po powrocie jego utwory zyskały rozgłos w katolickich kręgach prawicowych. Pod pozorami przywrócenia dawnego porządku widział niepowstrzymany postęp idei rewolucyjnych. Zdawał sobie sprawę z tego, że dawny porządek świata minął bezpowrotnie wraz w wybuchem rewolucji francuskiej. Zmarł 26 lutego 1821.

Wersja z 13:07, 17 sty 2013

Joseph de Maistre (1754-1821), filozof i literat

Urodził się 1 kwietnia 1754 w Chambery, w stolicy Sabaudii. Przyszedł na świat we francuskiej rodzinie arystokratycznej, ale mieszkającej na terytorium znajdującym się pod panowaniem włoskiej dynastii sabaudzkiej. Józef de Maistre nie opowiadał się po żadnej stronie ani francuskiej, ani włoskiej. Uważał się przede wszystkim za poddanego króla Sardynii. Przez kolejne pokolenia został zapamiętany i uważany za Francuza nie tylko dlatego, że tym językiem posługiwał się w sposób mistrzowski przy pisaniu książek; ale przede wszystkim na wykazywane zainteresowanie kulturą Francji i przypisywanie jej wielkiej historycznej roli.

To wyrażone przez de Maistre’a oddanie dynastii rządzącej i jego sabaudzkie pochodzenia miały istotne znaczenie w kontekście jego dzieł. Społeczeństwo, w którym wzrastał i które go ukształtowało było głęboko przeniknięte duchem religijnym, zaś jego patriarchalna struktura tak mocno wpłynęła na tego francuskiego myśliciela, że w przyszłości stał się obrońcą ancien régime’u. Bezpośrednim impulsem dla jego twórczości była rewolucja francuska.

Rodzina de Maistre’a należała do czołowej arystokracji sabaudzkiej. Jego ojciec zajmował ważne stanowisko w Senacie i w Józefie, najstarszym z dziesięciorga dzieci widział swojego następcę. Wychowywano go w rygorystycznych warunkach oraz zmuszano do intensywnej nauki w kolegium jezuickim. Później podjął studia na uniwersytecie w Turynie, a po ich ukończeniu wrócił do rodzinnego Chambery, gdzie rozpoczął karierę urzędniczą. Od 1788 był już senatorem.

Do wybuchu rewolucji francuskiej prowadził życie przykładnego ojca rodziny i masona. Ponadto, w tych latach był znany jako liberalny myśliciel. Brutalnie doświadczył skutków rewolucji w 1792 roku, kiedy francuska armia anektowała Sabaudię i wypędziła go z rodzinnego miasta, ponieważ de Maistre zdecydowanie odmówił złożenia przysięgi na wierność nowemu rządowi. Pierwsze lata emigracji Józef de Maistre spędził w Szwajcarii, gdzie w 1793 roku publikacją "Listy rojalisty sabaudzkiego" rozpoczął swoją działalność pisarską. Następnie przez rok przebywał w Turynie i Wenecji, żyjąc w skrajnej nędzy. W 1799 został kanclerzem Sardynii. W 1802 roku zrezygnował ze swojej posady na rzecz stanowiska ambasadora Sardynii w Rosji. Mimo, że nie czuł się spełniony jako dyplomata i ubolewał nad wygnaniem, to ten okres okazał się najlepszy dla jego twórczości pisarskiej i m.in przyniósł dwie wielkie rozprawy - "O papieżu" i "Wieczory petersburskie". Zostały one jednak po raz pierwszy opublikowane dopiero w 1819 i 1821 roku w Paryżu.

Do 1817 roku - mimo klęski Napoleona - de Maistre pozostał w Rosji. Następnie wrócił do rodzinnej Sabaudii, której znaczna część została okrojona w wyniku decyzji Kongresu Wiedeńskiego. Po powrocie jego utwory zyskały rozgłos w katolickich kręgach prawicowych. Pod pozorami przywrócenia dawnego porządku widział niepowstrzymany postęp idei rewolucyjnych. Zdawał sobie sprawę z tego, że dawny porządek świata minął bezpowrotnie wraz w wybuchem rewolucji francuskiej. Zmarł 26 lutego 1821.

Bibliografia

Joseph de Maistre, Wieczory petersburskie, przeł. Marta Bucholc, Warszawa 2011, s. 7-31; Janusz Trybusiewicz, De Maistre, Warszawa 1968, s. 7-22; Słownik filozofii, pod red. Adama Aduszkiewicza, Warszawa 2004, s. 332-333.