Mańka Alfons

Z e-ncyklopedia
Wersja z dnia 14:41, 30 paź 2017 autorstwa Cristoph (dyskusja | edycje) (Nowe)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Mańka Alfons OMI (1917-1941), kleryk, męczennik

Urodził się 21 października 1917 w Lisowicach w rodzinie kolejarza Piotra i Karoliny z domu Sojka. Miał dziesięcioro rodzeństwa. W tamtym czasie Lisowice należały od parafii w Lubecku, dlatego tam został ochrzczony 28 października 1917. W domu rodzinnym odebrał bardzo religijne wychowanie. Sakrament bierzmowania otrzymał z rąk drugiego ordynariusza diecezji katowickiej bpa Arkadiusza Lisieckiego 18 maja 1928, przyjmując za patrona św. Antoniego. Po ukończeniu szkoły powszechnej został przyjęty do gimnazjum w Lublińcu. Tutaj bliżej zetknął się z Misjonarzami Oblatami Maryi Niepokalanej, będącymi katechetami. Wprawdzie oblaci nie prowadzili wówczas duszpasterstwa parafialnego, ale zależało im na nowych powołaniach do zgromadzenia. Dlatego wstąpił do Małego Seminarium Duchownego Ojców Oblatów w Lublińcu, ucząc się tutaj w latach 1934-1937. We wrześniu 1937 rozpoczął kanoniczny nowicjat w Markowicach na Kujawach, który zakończył złożeniem pierwszych ślubów 8 września 1938, a następnie wyjechał na studia filozoficzne do Krobi k. Gostynia. W sierpniu 1939 powrócił do Markowic, gdzie zastał go wybuch II wojny światowej. Wraz ze współbraćmi opuścił klasztor udając się do Kodnia n. Bugiem. Powrócił do Markowic w październiku 1939, po zakończonej wojnie obronnej Polski. Tam kontynuował studia mimo aresztu domowego, który nałożyli Niemcy na całą wspólnotę. Dodatkowo wszyscy oblaci byli zmuszeni do codziennej pracy w pobliskich folwarkach. Względna normalizacja sytuacji trwała zaledwie kilka miesięcy. W kwietniu 1940 otrzymał wiadomość o śmierci ojca w obozie koncentracyjnym w Buchenwaldzie. Wreszcie 4 maja 1940 został aresztowany wraz z piętnastoma współbraćmi i przewieziony do obozu w Szczeglinie k. Mogilna, by stamtąd po trzech dniach zostać wywiezionym do obozu koncentracyjnego w Dachau, gdzie otrzymał numer obozowy 9348. Po niespełna trzech miesiącach, 2 sierpnia 1940, został deportowany do KL Mauthausen-Gusen (numer obozowy 6665). W obozie był poddawany bici, głodował i ciężko pracował w kamieniołomach. Fatalne warunki obozowe oraz słabe zdrowie od najmłodszych lat doprowadziły organizm do zupełnej zapaści. Zmarł 22 stycznia 1941, mając zaledwie 23 lata. W 2003 roku rozpoczęto jego proces beatyfikacyjny wraz ze 121 męczennikami II wojny światowej. Został on jednak zawieszony.

Bibliografia

Kronika Małego Seminarium Duchownego oo. Oblatów w Lublińcu 1922-1963, s. 233 i in. (AP parafii św. Stanisława Kostki w Lublińcu); Dzienniczek duchowy śp. kleryka Alfonsa Mańki OMI (1917-1941), Lubliniec 2017; J. Pielorz, Martyrologium Polskich Oblatów 1939-1945, 118.