Müller Eduard

Z e-ncyklopedia

Müller Edward (1818-1895), polityk

Urodził się 15 listopada 1818 w okolicach Głogowa. Po ukończeniu gimnazjum w Głogowie rozpoczął studia teologiczne na Uniwersytecie we Wrocławiu. W 1843 roku przyjął święcenia kapłańskie. Początkowo pracował jako nauczyciel religii w Żaganiu. Aby uzupełnić wykształcenie odbył wiele podróży po Europie odwiedzając m.in. Włochy, Francję, Anglię i Szwecję. W 1852 roku z polecenia bpa Melchiora von Diepenbrocka oddelegowany został do Wrocławia i pracował jako nauczyciel religii w gimnazjum w Berlinie. Przebywając prawie 40 lat w Berlinie, prowadził szeroką działalność duszpasterską wśród młodzieży i rzemieślników, a także angażował się w działalność charytatywną na rzecz ubogich. Te poczynania przydały mu miano „berlińskiego ojca rzemieślników” oraz „drugiego Kolpinga”. Angażował się w działalność polityczną, będąc jednym ze współtwórców katolickiego ruchu społecznego i politycznego, który doprowadził do powstania Partii Centrum. W 1871 roku uzyskał mandat do parlamentu w okręgu pszczyńsko - rybnickim. Udało się mu wtedy pokonać księcia raciborskiego i zostać pierwszym posłem Partii Centrum na Górnym Śląsku. Jako kandydat tej partii miał duże poparcie miejscowej ludności, gdyż stronnictwo to było jedyną realną opozycją wobec polityki Kulturkampfu prowadzonej przez Otto v. Bismarcka. W 1891 roku został odwołany przez bpa wrocławskiego G. Koppa, wrócił do Berlina i złożył swój mandat poselski do Reichstagu. Zmarł 6 stycznia 1895 w klasztorze ss. szarytek w Nysie.

Bibliografia

R. Kaczmarek, Müller Eduard (1818-1895) (hasło), [w:] Słownik biograficzny Ziemi Pszczyńskiej, red. A. Lysko, Pszczyna 1995, s. 194.