Lubecki Rudolf: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
== Lubecki Rudolf (1844-1891), publicysta ==
== Lubecki Rudolf (1844-1891), publicysta ==
[[Plik:Lubecki Rudolf.jpg|left|150px]]
[[Plik:Lubecki Rudolf.jpg|left|150px]]
Urodził się w 1844 w Wiśle Małej jako syn organisty i nauczyciela. Po ukończeniu gimnazjum w Gliwicach, już jako akademik założył wraz z Damrotem w 1865 roku Towarzystwo Polskich Górnoślązaków w Wrocławiu. Po święceniach pracował w Biskupicach, w Bieńkowicach, a od 1871 w Katowicach, gdzie słowem i piórem zmagał się o wiarę katolicką i polskość. Pisał dużo korespondencji do gazet polskich, a gdy w redakcji „Katolika" zabrakło redaktorów, których uwięziono, sam dojeżdżał do Królewskiej Huty i pilnował redakcji. Był też świetnym mówcą wiecowym i kończył przemówienia zwykle śpiewem ludowym. Obok Miarki był najpopularniejszą postacią na Górnym Śląsku w ówczesnym czasie. W roku 1869 założył w Katowicach Kółko Katolickie. Było ono jedną z pierwszych organizacji o tej nazwie, jakie zaczęły powstawać w osadach robotniczych okręgu przemysłowego. Anonimowo wydał pierwszy śpiewniczek pod tytułem „Pieśni zabawne dla kółek wesołych polskich Górnoślązaków" (Katowice 1878).  
Urodził się w 1844 roku w Wiśle Małej jako syn organisty i nauczyciela. Po ukończeniu gimnazjum w Gliwicach, już jako akademik założył wraz z Damrotem w 1865 roku Towarzystwo Polskich Górnoślązaków w Wrocławiu. Po święceniach pracował w Biskupicach, w Bieńkowicach, a od 1871 roku w Katowicach, gdzie słowem i piórem zmagał się o wiarę katolicką i polskość. Pisał dużo korespondencji do gazet polskich, a gdy w redakcji „Katolika" zabrakło redaktorów, których uwięziono, sam dojeżdżał do Królewskiej Huty i pilnował redakcji. Był też świetnym mówcą wiecowym i kończył przemówienia zwykle śpiewem ludowym. Obok Miarki był najpopularniejszą postacią na Górnym Śląsku w ówczesnym czasie. W 1869 roku założył w Katowicach Kółko Katolickie. Było ono jedną z pierwszych organizacji o tej nazwie, jakie zaczęły powstawać w osadach robotniczych okręgu przemysłowego. Anonimowo wydał pierwszy śpiewniczek pod tytułem „Pieśni zabawne dla kółek wesołych polskich Górnoślązaków" (Katowice 1878).  
W 1884 roku został proboszczem w parafii św. Urbana w Woli nad Wisłą, skąd jednak w 1887 roku przeniósł się do Wielkiego Kotorza pod Opolem. Zmarł przedwcześnie, w 1891 roku, na tyfus, bo już 1891. „Katolik" napisał o nim, że "był dla ludu górnośląskiego we wszystkiem przywódcą".
W 1884 roku został proboszczem w parafii św. Urbana w Woli nad Wisłą, skąd jednak w 1887 roku przeniósł się do Wielkiego Kotorza pod Opolem. Zmarł przedwcześnie, w 1891 roku, na tyfus. „Katolik" napisał o nim, że "był dla ludu górnośląskiego we wszystkiem przywódcą".


Był pedagogiem ludu jako autor wielu po mistrzowsku napisanych broszurek popularnych i jako redaktor miesięcznika „Zdrowaś Marya" (Mikołów, Miarka 1885—1891).  
Był pedagogiem ludu jako autor wielu po mistrzowsku napisanych broszurek popularnych i jako redaktor miesięcznika „Zdrowaś Marya" (Mikołów, Miarka 1885—1891).  

Wersja z 04:29, 19 gru 2009

Lubecki Rudolf (1844-1891), publicysta

Lubecki Rudolf.jpg

Urodził się w 1844 roku w Wiśle Małej jako syn organisty i nauczyciela. Po ukończeniu gimnazjum w Gliwicach, już jako akademik założył wraz z Damrotem w 1865 roku Towarzystwo Polskich Górnoślązaków w Wrocławiu. Po święceniach pracował w Biskupicach, w Bieńkowicach, a od 1871 roku w Katowicach, gdzie słowem i piórem zmagał się o wiarę katolicką i polskość. Pisał dużo korespondencji do gazet polskich, a gdy w redakcji „Katolika" zabrakło redaktorów, których uwięziono, sam dojeżdżał do Królewskiej Huty i pilnował redakcji. Był też świetnym mówcą wiecowym i kończył przemówienia zwykle śpiewem ludowym. Obok Miarki był najpopularniejszą postacią na Górnym Śląsku w ówczesnym czasie. W 1869 roku założył w Katowicach Kółko Katolickie. Było ono jedną z pierwszych organizacji o tej nazwie, jakie zaczęły powstawać w osadach robotniczych okręgu przemysłowego. Anonimowo wydał pierwszy śpiewniczek pod tytułem „Pieśni zabawne dla kółek wesołych polskich Górnoślązaków" (Katowice 1878). W 1884 roku został proboszczem w parafii św. Urbana w Woli nad Wisłą, skąd jednak w 1887 roku przeniósł się do Wielkiego Kotorza pod Opolem. Zmarł przedwcześnie, w 1891 roku, na tyfus. „Katolik" napisał o nim, że "był dla ludu górnośląskiego we wszystkiem przywódcą".

Był pedagogiem ludu jako autor wielu po mistrzowsku napisanych broszurek popularnych i jako redaktor miesięcznika „Zdrowaś Marya" (Mikołów, Miarka 1885—1891).

Autor

  • Książeczka bierzmowania (Mikołów 1887).
  • Pamiątka jubileuszu 50-letniego kapłaństwa Ojca św. Leona XIII (Mikołów 1887).
  • Od piorunów i gwałtownej niepogody zachowaj nas, Panie. Rady, wskazówki i modlitwy podczas nawałnicy (Mikołów 1888), *Krótkie wspomnienie o życiu i czynach śp. Karola Miarki (Mikołów brw.).
  • Żywot Bogarodzicy Najśw. Maryi Panny i jej oblubieńca św. Józefa z opisem najgłówniejszych miejsc i czcicieli N.M.P. (Mikołów 1888 i 1905).
  • Różaniec św., Książeczka pouczająca i modlitewna, (Mikołów 1888).
  • Baczność, Socyaliści się zbliżają (Strzelce, Wilpert 1891).

Bibliografia

Jacek (Ks. Kudera), Ks. Rudolf Lubecki, jego życie i praca dla ludu górnośląskiego, Opole 1917; E. Szramek, Ks. Norbert Bonczyk. Homer Górnośląski i poeta walki kulturnej, RTPNŚ t. II z 1930, s. 57-58.