Loska Bruno

Ks. Bruno Loska (Laska) (1864-), proboszcz w Pszowie

Urodził się 2 września 1864 w Toszku. Święcenia kapłańskie przyjął 23 czerwca 1890. Był wikarym i administratorem w Poniszowicach, a następnie proboszczem w Jaryszowie koło Strzelec. Od 24 (25) maja 1898 roku był proboszczem w Pszowie, będąc dwunastym z kolei rządcą parafii. Jak wspomina Konstanty Kowol pozostawił po sobie wiele inwestycji. Przebudował m.in. budynek probostwa, a w 1907 roku zakupił teren od Banku Parcelacyjnego pod budowę nowej Kalwarii. Przy poparciu i pomocy parafian uporządkowano drogi, posadzono drzewa i wykonano czternaście stacji Drogi Krzyżowej na drewnianych słupach. Następnie postawiono trzy krzyże na kalwaryjskiej górze i zaczęto budować pierwszą kaplicę w Krzyżkowicach. Jeszcze w 1907 roku zbudowano dwie mniejsze stacje kalwaryjskie, z których jedną umiejscowiono w „Szołtysiku” na drodze do Rydułtów. Był budowniczym ostatniej stacji – kaplicy Pszowskiej Kalwarii, będącej z czasem kościołem parafialnym dla nowej placówki.

W 1910 roku ks. Loska został mianowany dziekanem wodzisławskim, jednak w wyniku pogarszającego się stanu zdrowia przeniósł się do Jastrzębia. Oficjalnie był proboszczem pszowskim do 24 lutego 1913 roku. Po kilkuletnim leczeniu został 21 października 1917 (1918) roku proboszczem w Olbrachcicach w powiecie prudnickim zastępując zmarłego proboszcza ks. Wiktora Dziubę. Jako duszpasterz dbał o obie społeczności, polską i niemiecką. Było to o tyle ważne, gdyż wg kronikarza ks. Dziuba „dumnie oświadczał, że w jego kościele do dnia dzisiejszego ( tj. do 1910) nie odbył się żaden święty obrzęd w języku niemieckim”. Dlatego ks. Loska zarządził odprawianie przynajmniej raz w miesiącu mszy św. z językiem niemieckim, a także odprawiał msze św. dla dzieci i udzielał ślubów po niemiecku. W piątki Wielkiego Piątku odprawiano osobną drogę Krzyżową dla społeczności niemieckiej. Powiększył cmentarz, wybudował na nim grotę Matki Bożej z Lourd. Poświęcenie cmentarz nastąpiło w czerwcu 1922 roku. Dodatkowo zelektryfikował budynek kościoła. W marcu 1927 roku ponownie wyjechał na kilkumiesięczny urlop zdrowotny. W czasie pracy w Olbrachcicach został mianowany Radcą Duchownym. Jednak mimo poświęcenia i gorliwości stosunki z parafianami nie układały się pomyślnie, a jego zaangażowanie budowlane i fakt pozostawienia parafii bez długów przed inflacją spotkały się z „niewdzięcznością”. Dnia 1 lipca 1928 roku przeszedł na emeryturę. W ostatnich latach życia przebywał w jednym z wrocławskich klasztorów.

Bibliografia

F. Maroń, Dzieje Pszowa jako mikroregionu górnośląskiego życia parafialnego, pątniczego i narodowego, ŚSHT, 1976, s. 219; www.kalwaria.przowska.katowice.opoka.org.pl; www.chrzastowice.opole.opoka.org.pl/kronika .