Liceum Ogólnokształcące im. Powstańców Śląskich w Mysłowicach
II Liceum Ogólnokształcące im. Powstańców Śląskich w Mysłowicach
W 1908 roku rozpoczęto budowę nowego budynku dla Królewskiego Gimnazjum Męskiego przy ul. Mikołowskiej. Budowa postępowała szybko i już po roku budynek w stanie surowym był gotowy. W 1911 roku wielki gmach wraz z ogrodem botanicznym, placem szkolnym i ogrodem dla dyrektora został oficjalnie oddany do użytku. Był to największy i najnowocześniejszy kompleks szkolny w Mysłowicach.
W środkowej części trzypiętrowego budynku mieściły się sale lekcyjne. W skrzydle wschodnim znajdowały się pokoje dla nauczycieli, pomocy szkolnych, sala rysunkowa oraz sale do zajęć z chemii i fizyki. W skrzydle zachodnim urządzono wielką salę gimnastyczną z szatniami i umywalnią, a nad nią równie dużą aulę z zespołem pięknych witraży. Witraże przedstawiają postacie młodych kobiet, symbolizujących kolejno: sztuki piękne, męstwo, sprawiedliwość, mądrość i opatrzność.
W suterenie budynku centralnego znajdowało się mieszkanie dla tercjana, zaś do wschodniego skrzydła wkomponowano przybudówkę, w której mieściło się mieszkanie dyrektora. Koszt budowy całego kompleksu wyniósł prawie 370 tysięcy marek. Już w 1911 roku uczyło się w szkole 217 uczniów, rekrutujących się z rodzin różnych wyznań. Obok przedmiotów humanistycznych uczono tutaj chemii, fizyki i matematyki. Szczególny nacisk kładziono na naukę języków obcych. W szkole uczono języków łacińskiego, francuskiego, angielskiego, greckiego i hebrajskiego. Dyrektorem Królewskiego Gimnazjum był Emil Aust.
W 1923 roku w gmachu przy ul. Mikołowskiej utworzono Prywatną Wyższą Szkołę Mniejszości Języka Niemieckiego. Uczęszczało do niej 90 uczniów. Funkcjonowanie szkoły zostało szybko zawieszone ze względu na możliwość korzystania z sal lekcyjnych jedynie w godzinach popołudniowych. Do czasów II wojny światowej szkoła funkcjonowała bez większych problemów. W czasie wojny w budynku szkoły został urządzony szpital dla żołnierzy. Po zakończeniu wojny szkoła zmieniała swoją nazwę i profil. Utworzono w niej Liceum Wychowawczyń Przedszkolnych, następnie Studium Wychowania Przedszkolnego, a później Studium Nauczycielskie. Do szkoły miała prawo przychodzić młodzież zarówno po szkole podstawowej, wówczas czas nauki wynosił 6 lat, oraz po maturze, wtedy nauka trwała 2 lata. W najlepszym okresie działania placówki uczyło się w niej 800 osób. Wiele z tych osób pochodziło z odległych miejscowości i dla nich został stworzony internat.
W 1966 roku spłonął dach szkoły, którego nigdy nie udało się odbudować. Przyczyną pożaru było prawdopodobnie pozostawione przez jedną z uczennic załączone żelazko. Mimo, że pożar wybuchł w lipcu, nie przeszkodziło to w planowym rozpoczęciu przez uczniów roku szkolnego we wrześniu. W latach 90. XX wieku postanowiono zlikwidować Studium Nauczycielskie. W 1994 roku szkołę opuścił ostatni rocznik nauczycielek. Trzy lata wcześniej postanowiono w szkole utworzyć II Liceum Ogólnokształcące, którego dyrektorem został Leszek Filarski. Od 25 lat wielu młodych mysłowiczan wybiera II Liceum jako miejsce, w którym chcą zdobyć wiedzę, przygotować się do egzaminu maturalnego, który otwiera im drogę na studia wyższe.
Bibliografia
A. Sulik, Historia Mysłowic 1922-1945, Mysłowice 2011, A. Sulik, Historia Mysłowic do 1922 roku, Mysłowice 2007.