Leon III

Z e-ncyklopedia
Wersja z dnia 17:17, 20 sty 2019 autorstwa Jemy (dyskusja | edycje) (nowe)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Św. Leon III Papież (750-816)

Urodził się w rzymskiej, ubogiej rodzinie. Jego ojcem był Azupiusz, a matką Elizabeth. Był pracownikiem kurii rzymskiej. Został skarbnikiem posługującym u swojego poprzednika Hadriana I. W momencie wyboru na papieża był kardynałem prezbiterem. Początek jego pontyfikatu datuje się na 27 grudnia 795 roku. Został konsekrowany zaraz po wyborze. W ówczesnych czasach Rzym zabiegał o dobre relacje z państwem Franków. Leon III poczynił bardzo odważny krok. Posłał do Karola Wielkiego, władcy Franków klucze zamykające kraty do grobu św. Piotra i sztandar Rzymu, tym samym uznając władzę frankijskiego króla. Decyzja papieża spotkała się z krytyką. Lud zaczął spiskować przeciwko niemu. Podczas procesji drogi krzyżowej znieważano go, a nawet ktoś z prześladowców przewrócił biskupa Rzymu. Przeciwko Leonowi III zawiązano ostateczny spisek. W zamierzeniach spiskowców było oślepienie papieża i wyrwanie mu języka. Porwano go 25 kwietnia 799 roku. Schwytano, pozbawiono urzędu i zamknięto w klasztorze. Jego ciało nie uległo jednak tak ogromnemu okaleczeniu. Udało mu się zbiec. Jedyne rany jakie zostały mu zadane to te od cięcia brzytwą na twarzy. Udał się do Paderborn, gdzie znalazł schronienie. Karol Wielki wstawił się za papieżem, który został oskarżony o cudzołóstwo i wiarołomstwo. Z pomocą eskorty króla Leon powrócił do Rzymu. 1 grudnia 800 roku Karol Wielki uczestniczył w synodzie, który miał zbadać oskarżenia przeciwko papieżowi. 23 grudnia składając uroczystą przysięgę na Ewangelię w bazylice św. Piotra, na wzór swoich poprzedników Leon oczyścił się z zarzutów. Na skutek procesu wszyscy oskarżający papieża zostali skazani na śmierć. 25 grudnia biskup Rzymu podczas uroczystej mszy koronował Karola Wielkiego na cesarza rzymskiego. Złożył władcy Franków hołd wyrażając go przyklęknięciem. Gest ten spowodował, że nastąpiło polityczne rozdzielenie Kościoła wschodniego od zachodniego. Akt ten nadawał Karolowi władzę nad wszystkimi królestwami Europy. Papież zaś zyskał władzę koronacji. Każdy cesarz od tego momentu musiał udawać się do Rzymu, aby zostać ukoronowanym. Dzięki koronacji Karola Wielkiego na cesarza powróciło w sposób symboliczny dawne imperium. Figurowało ono pod nazwą Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Papież wraz z nowym cesarzem stanęli przed dużym wyzwaniem. Musieli stawić czoła adopcjanizmowi, czyli doktrynie, która głosiła, że Jezus Chrystus nie był naturalnym Synem Boga, lecz przybranym. Stłumili ten nurt i nie pozwolili na rozpowszechnianie się herezji. Po śmierci władcy Franków papież odzyskał swobodę, która była mu ograniczana. Przejął władzę sądowniczą w Rzymie i w Państwie Kościelnym. Leon III okazał się gorliwym pasterzem. Z wielką troską zajmował się ludźmi ubogimi. Był zorganizowanym administratorem. To za jego pontyfikatu odnowiono wiele rzymskich kościołów. Wystawił dużo gmachów. Przyczynił się do uporządkowania hierarchii w urzędach.

Oprócz zasług dla Rzymu i całego Kościoła na temat pontyfikatu papieża Leona III krążą nieprzychylne plotki. Uważa się bowiem, że za jego pontyfikatu i kolejnych następców w wielu klasztorach panowało rozluźnienie zasad moralnych i grzechów przeciw czystości. Pojawiły się nawet podejrzenia o praktykowanie homoseksualizmu. Podejrzenia te łączy się z dyskusją na synodzie w Aix-la-Chapelle w 836 roku, który debatował otwarcie na owe tematy. Zostały podjęte próby likwidacji nadużyć w życiu zakonnym. Papież Leon III zmarł 12 czerwca 816 roku. Kanonizowano go w 1673 roku Kościół wspomina go 12 czerwca.

Bibliografia

Juliusz Iwanicki, Wielka księga świętych, Warszawa 2017; John W. O’ Malley SJ, Historia papieży, Kraków 2011; Josef Gelmi, Mały leksykon papieży, Poznań 2005; Jan Wierusz Kowalski, Poczet papieży, Warszawa 1986; Michał Gryczyński, Poczet papieży, Poznań 2006.