Lec Zdzisław: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
(dr)
 
(Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
==Zdzisław Lec (1951-), historyk==
==Lec Zdzisław (1951-), historyk==
[[Plik:Lec_Zdzislaw.jpg|150px|left]]
[[Plik:Lec_Zdzislaw.jpg|150px|left|thumb]]
Urodził się  25  maja 1951 w Bolesławcu Śl., syn Franciszka i Heleny z d. Filip. Maturę uzyskał w 1970 roku w Legnicy.  We wrześniu 1973 roku wstąpił do seminarium duchownego we Wrocławiu. Święcenia  kapłańskie przyjął 19 maja 1979 w katedrze wrocławskiej z rąk bpa  W. Urbana. Z pracą duszpasterską łączył studia na PWT we Wrocławiu, zdobywając w 1983 roku licencjat, a w 1988 roku doktorat na podstawie pracy Biblioteka kolegium oo. jezuitów w Świdnicy Śl. w latach 1629-1776, której promotorem był ks. doc. J. Mandziuk. W latach  1988-1991 był prefektem w Seminarium Duchownym we Wrocławiu, pracując równocześnie w latach  1988 1991 w Archiwum Archidiecezjalnym we Wrocławiu. Od 1989 roku został adiunktem przy katedrze historii Kościoła w czasach nowożytnych w PWT we Wrocławiu. Jako adiunkt PWT prowadził w roku akademickim 1990/91 ćwiczenia z języka łacińskiego. W 1991 otrzymał stypendium naukowe i wyjechał do Paderborn, gdzie pogłębiał znajomość języka niemieckiego i zbierał materiały do habilitacji na temat jezuitów we Wrocławiu. W 1992 otrzymał przedłużenie urlopu naukowego do maja 1995 roku. Po powrocie do kraju, w czerwcu 1995 roku, dnia 5 grudnia 1995 odbył kolokwium habilitacyjne na PWT we Wrocławiu. 21 maja 1996 otrzymał nominację na docenta PWT i kierownictwo katedry Historii Kościoła na Śląsku. 25 maja 2000 otrzymał nominację na profesora nadzwyczajnego PWT. 27 lutego 2001 został wybrany członkiem zwyczajnym Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego. 13 maja 2002 uzyskał tytuł naukowy profesora nauk teologicznych.   
Urodził się  25  maja 1951 w Bolesławcu Śl. w rodzinie Franciszka i Heleny z d. Filip. Maturę uzyskał w 1970 roku w Legnicy.  We wrześniu 1973 roku wstąpił do Seminarium Duchownego we Wrocławiu. Święcenia  kapłańskie przyjął 19 maja 1979 w katedrze wrocławskiej z rąk [[Urban Wincenty|bpa  W. Urbana]]. Z pracą duszpasterską łączył studia na PWT we Wrocławiu, zdobywając w 1983 roku licencjat, a w 1988 roku doktorat na podstawie pracy '' Biblioteka kolegium oo. jezuitów w Świdnicy Śl. w latach 1629-1776'', której promotorem był [[Mandziuk Józef|ks. doc. J. Mandziuk]]. W latach  1988-1991 był prefektem w Seminarium Duchownym we Wrocławiu, pracując równocześnie w latach  1988-1991 w Archiwum Archidiecezjalnym we Wrocławiu. Od 1989 roku został adiunktem przy Katedrze Historii Kościoła w czasach nowożytnych w PWT we Wrocławiu. Jako adiunkt PWT prowadził w roku akademickim 1990/91 ćwiczenia z języka łacińskiego. W 1991 roku otrzymał stypendium naukowe i wyjechał do Paderborn, gdzie pogłębiał znajomość języka niemieckiego i zbierał materiały do habilitacji na temat jezuitów we Wrocławiu. W 1992 roku otrzymał przedłużenie urlopu naukowego do maja 1995 roku. W czerwcu 1995 roku powrócił do kraju. 5 grudnia 1995 odbył kolokwium habilitacyjne na PWT we Wrocławiu. 21 maja 1996 otrzymał nominację na docenta PWT i kierownictwo Katedry Historii Kościoła na Śląsku. 25 maja 2000 otrzymał nominację na profesora nadzwyczajnego PWT. 27 lutego 2001 został wybrany członkiem zwyczajnym Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego. 13 maja 2002 uzyskał tytuł naukowy profesora nauk teologicznych.   


W latach 1996-99 wykładał Historię Kościoła Powszechnego i Patrologię oraz prowadził seminarium naukowe w gorzowskiej sekcji Wydziału Teologicznego Uniwersytetu im. A. Mickiewicza. Oprócz zajęć w PWT we Wrocławiu, w latach 1996-2005 prowadził wykłady, ćwiczenia i seminarium naukowe z Historii Kościoła w Seminarium Duchownym diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. Od 1 października 2003 roku podjął pracę na pierwszym etacie na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Szczecińskiego, kontynuując zajęcia na PWT we Wrocławiu. 1 stycznia  2004 mianowany na stanowisko profesora nadzwyczajnego i kierownika katedry historii Kościoła Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Szczecińskiego. 1 lipca  2004 mianowany profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Szczecińskiego. 13 kwietnia 2005 wybrany do senatu US na kadencję 2005 2008. Od października 2005 wszedł w skład Komisji dyscyplinarnej dla pracowników naukowych US na kadencję 2005 2008 i potem ponownie na kadencję 2008 - 2012.
W latach 1996-99 wykładał historię Kościoła Powszechnego i patrologię oraz prowadził seminarium naukowe w gorzowskiej sekcji Wydziału Teologicznego Uniwersytetu im. A. Mickiewicza. Oprócz zajęć w PWT we Wrocławiu, w latach 1996-2005 prowadził wykłady, ćwiczenia i seminarium naukowe z historii Kościoła w Seminarium Duchownym diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. 1 października 2003 podjął pracę na pierwszym etacie na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Szczecińskiego, kontynuując zajęcia na PWT we Wrocławiu. 1 stycznia  2004 mianowany na stanowisko profesora nadzwyczajnego i kierownika Katedry Historii Kościoła Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Szczecińskiego. 1 lipca  2004 mianowany profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Szczecińskiego. 13 kwietnia 2005 wybrany do Senatu US na kadencję 2005-2008. Od października 2005 roku  wszedł w skład Komisji dyscyplinarnej dla pracowników naukowych US na kadencję 2005-2008 i potem ponownie na kadencję 2008-2012.
Jest autorem 6 książek i ponad 70 artykułów naukowych. Jest promotorem 3 prac doktorskich, 4 prac licencjackich, 73 prac magisterskich.
Jest autorem 6 książek i ponad 70 artykułów naukowych. Jest promotorem 3 prac doktorskich, 4 prac licencjackich, 73 prac magisterskich.


Autor, patrz: [[Lec Zdzisław - bibliografia|Bibliografia podmiotowa]]
==Patrz:==
* [[Lec Zdzisław - bibliografia|Bibliografia podmiotowa]]


==Bibliografia==
==Bibliografia==
J. Mandziuk, Słownik księży pisarzy archidiecezji wrocławskiej. Warszawa 1997, s. 182-183; Diecezjalne Wyższe Seminarium Duchowne Gorzów Wlkp-Paradyż 1947-1997 Księga Jubileuszowa. Praca pod red. ks. Ryszarda Tomczaka. Paradyż 1997, s. 138-139.
J. Mandziuk, Słownik księży pisarzy archidiecezji wrocławskiej. Warszawa 1997, s. 182-183; Diecezjalne Wyższe Seminarium Duchowne Gorzów Wlkp-Paradyż 1947-1997 Księga Jubileuszowa, pod red. R. Tomczaka. Paradyż 1997, s. 138-139.


{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria:Biografie - L]]
[[Kategoria:Biografie - L]]
[[Kategoria:Naukowcy]]
[[Kategoria:Naukowcy]]
[[Kategoria:Historia]]

Aktualna wersja na dzień 08:06, 28 lut 2021

Lec Zdzisław (1951-), historyk

Lec Zdzislaw.jpg

Urodził się 25 maja 1951 w Bolesławcu Śl. w rodzinie Franciszka i Heleny z d. Filip. Maturę uzyskał w 1970 roku w Legnicy. We wrześniu 1973 roku wstąpił do Seminarium Duchownego we Wrocławiu. Święcenia kapłańskie przyjął 19 maja 1979 w katedrze wrocławskiej z rąk bpa W. Urbana. Z pracą duszpasterską łączył studia na PWT we Wrocławiu, zdobywając w 1983 roku licencjat, a w 1988 roku doktorat na podstawie pracy Biblioteka kolegium oo. jezuitów w Świdnicy Śl. w latach 1629-1776, której promotorem był ks. doc. J. Mandziuk. W latach 1988-1991 był prefektem w Seminarium Duchownym we Wrocławiu, pracując równocześnie w latach 1988-1991 w Archiwum Archidiecezjalnym we Wrocławiu. Od 1989 roku został adiunktem przy Katedrze Historii Kościoła w czasach nowożytnych w PWT we Wrocławiu. Jako adiunkt PWT prowadził w roku akademickim 1990/91 ćwiczenia z języka łacińskiego. W 1991 roku otrzymał stypendium naukowe i wyjechał do Paderborn, gdzie pogłębiał znajomość języka niemieckiego i zbierał materiały do habilitacji na temat jezuitów we Wrocławiu. W 1992 roku otrzymał przedłużenie urlopu naukowego do maja 1995 roku. W czerwcu 1995 roku powrócił do kraju. 5 grudnia 1995 odbył kolokwium habilitacyjne na PWT we Wrocławiu. 21 maja 1996 otrzymał nominację na docenta PWT i kierownictwo Katedry Historii Kościoła na Śląsku. 25 maja 2000 otrzymał nominację na profesora nadzwyczajnego PWT. 27 lutego 2001 został wybrany członkiem zwyczajnym Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego. 13 maja 2002 uzyskał tytuł naukowy profesora nauk teologicznych.

W latach 1996-99 wykładał historię Kościoła Powszechnego i patrologię oraz prowadził seminarium naukowe w gorzowskiej sekcji Wydziału Teologicznego Uniwersytetu im. A. Mickiewicza. Oprócz zajęć w PWT we Wrocławiu, w latach 1996-2005 prowadził wykłady, ćwiczenia i seminarium naukowe z historii Kościoła w Seminarium Duchownym diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. 1 października 2003 podjął pracę na pierwszym etacie na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Szczecińskiego, kontynuując zajęcia na PWT we Wrocławiu. 1 stycznia 2004 mianowany na stanowisko profesora nadzwyczajnego i kierownika Katedry Historii Kościoła Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Szczecińskiego. 1 lipca 2004 mianowany profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Szczecińskiego. 13 kwietnia 2005 wybrany do Senatu US na kadencję 2005-2008. Od października 2005 roku wszedł w skład Komisji dyscyplinarnej dla pracowników naukowych US na kadencję 2005-2008 i potem ponownie na kadencję 2008-2012. Jest autorem 6 książek i ponad 70 artykułów naukowych. Jest promotorem 3 prac doktorskich, 4 prac licencjackich, 73 prac magisterskich.

Patrz:

Bibliografia

J. Mandziuk, Słownik księży pisarzy archidiecezji wrocławskiej. Warszawa 1997, s. 182-183; Diecezjalne Wyższe Seminarium Duchowne Gorzów Wlkp-Paradyż 1947-1997 Księga Jubileuszowa, pod red. R. Tomczaka. Paradyż 1997, s. 138-139.