Kurpas Antoni

Kurpas Antoni (1924-1994), proboszcz w Cielmicach

Urodził się 8 marca 1924 w Kochłowicach w wielodzietnej rodzinie Alojzego i Anny z d. Bienek. Od 1936 roku aż do wybuchu wojny przebywał w Małym Seminarium Duchownym Księży Salwatorianów w Mikołowie. W 1940 roku został wywieziony na roboty do Austrii, skąd powrócił w 1941 roku. Przejął wtedy na siebie obowiązki żywiciela wielodzietnej rodziny. Pracował jako ślusarz, a potem jako tokarz w hucie „Pokój” ( „Friedenshütte” ) w Nowym Bytomiu. W 1943 roku został przymusowo zaciągnięty do wojska niemieckiego. Po przeszkoleniu w Szkole Lotniczej Strzelców Pokładowych w Rumii koło Gdyni przebywał w bazie lotniczej „Lufthansa” w Pradze czeskiej. Koniec wojny zastał go w Hamburgu, skąd po różnych trudnościach pieszo wrócił do Kochłowic. Dojeżdżał do Szkoły Kolejowej w Katowicach. Potem pracował przez trzy lata na stanowisku dyżurnego ruchu na stacji „Zawiercie” i równocześnie uczył się w Państwowym Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym dla pracujących w Chorzowie. W 1948 roku zdał egzamin dojrzałości i zgłosił się do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. W 1953 roku ukończył Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego i 28 kwietnia 1953 przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa F. Jopa.

Pracował na stanowisku wikariuszowskim w następujących parafiach: św. Marii Magdaleny w Chorzowie Starym (sierpień 1953 r.), NMP Wspomożenia Wiernych w Wełnowcu (wrzesień 1953 r.), Narodzenia NMP w Kończycach Małych i Wniebowzięcia NMP w Zebrzydowicach (do lutego 1954 roku), NSPJ w Chorzowie Batorym (czerwiec-sierpień 1954 r.), św. Katarzyny w Jastrzębiu Górnym (od września 1954 roku), katedralnej Chrystusa Króla w Katowicach (kierował też Referatem Budowlanym Kurii Diecezjalnej), znowu Zebrzydowice (od marca 1955 roku), św. Katarzyny w Pielgrzymowicach (od września 1955 roku) i św. Józefa w Załężu (1957-1961), gdzie był równocześnie katechetą w Zasadniczej Szkole Górniczej i kapelanem Szpitala Dziecięcego, a w roku 1958 administratorem parafii.

W 1961 roku został wikariuszem w Tychach - Paprocanach z poleceniem troski duszpasterskiej o Cielmice. W 1966 roku został mianowany kuratusem w Cielmicach, budował tam kościół, który został poświęcony w lutym 1971 roku. 10 kwietnia 1977 erygowano w Cielmicach parafię, a 24 maja 1977 został mianowany proboszczem. W uznaniu zasług związanych z organizowaniem parafii Cielmice, a zwłaszcza za wybudowanie kościoła, probostwa i salek katechetycznych, został zamianowany kanonikiem honorowym Kapituły Katedralnej Katowickiej. W 1982 roku złożył rezygnację z obowiązków proboszcza, jednak nadal czynnie pomagał w duszpasterstwie, zwłaszcza w parafii Urbanowice, gdzie zamieszkał. Od 1989 roku pełnił funkcję ojca duchownego kapłanów w swoim dekanacie. Zmarł 9 listopada 1994 w Urbanowicach. Eksportacja do kościoła MB Pośredniczki Wszelkich Łask w Urbanowicach odbyła się 11 listopada. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Urbanowicach 12 listopada 1994.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Antoniego Kurpasa; Schematyzm 1953-1993; Nekrolog, WA 1994, nr 11, s. 593-597; GN 1994, nr 48; Myszor, Historia diecezji, s. 469.