Kulpa Jan: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(dr)
(uzupełnienie - kategoria)
 
(Nie pokazano 4 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 1: Linia 1:
== Kulpa Jan (1909-1990) ==
== Kulpa Jan (1909-1990) ==


Urodził się 12 stycznia 1909 w Studziance (k. Przeworska). Święcenia kapłańskie otrzymał 24 czerwca 1934 r z rąk abpa B. Twardowskiego we Lwowie. Pracował kolejno w duszpasterstwie jako katecheta i wikariusz Żółkwi, potem od 15 stycznia 1935 do 15 sierpnia 1938 jako wikariusz w Kamionce Strumiłowej, od 15 sierpnia 1938 we Lwowie Sygniówce najpierw jako katecheta w Zawodowej Szkole Dokształcającej nr 2 na placu Krasickich oraz w szkole koedukacyjnej im bpa Bandurskiego.  
Urodził się 12 stycznia 1909 w Studziance (k. Przeworska). Święcenia kapłańskie przyjął 24 czerwca 1934 z rąk abpa B. Twardowskiego we Lwowie. Pracował kolejno w duszpasterstwie jako katecheta i wikariusz w Żółkwi, potem od 15 stycznia 1935 do 15 sierpnia 1938 jako wikariusz w Kamionce Strumiłowej, od 15 sierpnia 1938 we Lwowie Sygniówce najpierw jako katecheta w Zawodowej Szkole Dokształcającej nr 2 na placu Krasickich oraz w szkole koedukacyjnej im. bpa Bandurskiego.  


W okresie pierwszej radzieckiej okupacji od 1939 roku do sierpnia 1941 roku był koadiutorem, potem administratorem parafii św. Piotra i Pawła we Lwowie. W tym to czasie jej proboszcz się ukrywał. Po wyjeździe proboszcza 1 lutego 1945 na Zachód ks. J. Kulpa był administratorem parafii do zamknięcia 17 kwietnia 1946 jej kościoła. Wysiedlony 26 kwietnia 1946 z Archidiecezji Lwowskiej podjął 19 maja 1946 pracę w Diecezji Katowickiej bez obowiązku inkardynacji do niej.  
W okresie pierwszej radzieckiej okupacji od 1939 roku do sierpnia 1941 roku był koadiutorem, potem administratorem parafii św. Piotra i Pawła we Lwowie. W tym to czasie jej proboszcz ukrywał się. Po wyjeździe proboszcza 1 lutego 1945 na Zachód ks. J. Kulpa był administratorem parafii do zamknięcia jej kościoła 17 kwietnia 1946. 26 kwietnia 1946 został wysiedlony z Archidiecezji Lwowskiej i 19 maja 1946 podjął pracę w [[Archidiecezja Katowicka|Diecezji Katowickiej]] bez obowiązku inkardynacji do niej.  


Od 29 czerwca 1946 do 30 stycznia 1947 był wikariuszem w Bieruniu Starym, od 5 grudnia 1946 do 3 stycznia 1947 zastępcą chorego proboszcza w Syryni ks. [[Bednorz Filip|Filipa Bednorza]]. Od 30 stycznia 1947 zastępował wikariusza w Radoszowach. W tym roku prosił o samodzielną placówkę. Nie otrzymawszy jej, na własną prośbę opuścił 21 maja 1947 diecezję i rozpoczął prace w Administracji Apostolskiej we Wrocławiu. W latach 1951-1971 był proboszczem w parafii Lądek Zdrój. Po odejściu z diecezji do 1955 roku przyjeżdżał do Bierunia z pomocą duszpasterską. W tym to okresie posiadał jurysdykcję do spowiadania na terenie katowickiej diecezji. W kwietniu 1950 roku razem z pochodzącym z Bierunia Starego ks. (kard.) Stanisławem Nagym SCJ przeprowadził w Bieruniu rekolekcje dla młodzieży. W tym też roku wygłosił tam 20 nauk dla kandydatów do bierzmowania. Od 1971 roku był proboszczem parafii Waliszów Stary. W 1990 roku był w stanie spoczynku, zmarł w 1990 roku.
Od 29 czerwca 1946 do 30 stycznia 1947 był wikariuszem w [[Parafia św. Bartłomieja Apostoła w Bieruniu Starym|Bieruniu Starym]], od 5 grudnia 1946 do 3 stycznia 1947 zastępcą chorego proboszcza [[Bednorz Filip|ks. Filipa Bednorza]] w [[Parafia św. Antoniego z Padwy w Syryni|Syryni]]. Od 30 stycznia 1947 zastępował wikariusza w [[Parafia św. Jacka w Radoszowach|Radoszowach]]. W tym roku prosił o samodzielną placówkę. Nie otrzymawszy jej, na własną prośbę opuścił 21 maja 1947 diecezję i rozpoczął pracę w Administracji Apostolskiej we Wrocławiu. W latach 1947-1971 był proboszczem w [[Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Lądku Zdroju|parafii Lądek Zdrój]]. Po odejściu z diecezji do 1955 roku przyjeżdżał do Bierunia z pomocą duszpasterską. W tym to okresie posiadał jurysdykcję do spowiadania na terenie katowickiej diecezji. W kwietniu 1950 roku razem z pochodzącym z Bierunia Starego [[Nagy Stanisław|ks. Stanisławem Nagym SCJ]] przeprowadził w Bieruniu rekolekcje dla młodzieży. W tym też roku wygłosił tam 20 nauk dla kandydatów do bierzmowania. Od 1971 roku był proboszczem parafii Waliszów Stary. W 1990 roku był już na emeryturze i w tym też roku zmarł.


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
Linia 13: Linia 13:
{{Noty biograficzne}}
{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria:Biografie - K]]
[[Kategoria:Biografie - K]]
[[Kategoria:Represjonowani]]

Aktualna wersja na dzień 23:53, 5 cze 2018

Kulpa Jan (1909-1990)

Urodził się 12 stycznia 1909 w Studziance (k. Przeworska). Święcenia kapłańskie przyjął 24 czerwca 1934 z rąk abpa B. Twardowskiego we Lwowie. Pracował kolejno w duszpasterstwie jako katecheta i wikariusz w Żółkwi, potem od 15 stycznia 1935 do 15 sierpnia 1938 jako wikariusz w Kamionce Strumiłowej, od 15 sierpnia 1938 we Lwowie Sygniówce najpierw jako katecheta w Zawodowej Szkole Dokształcającej nr 2 na placu Krasickich oraz w szkole koedukacyjnej im. bpa Bandurskiego.

W okresie pierwszej radzieckiej okupacji od 1939 roku do sierpnia 1941 roku był koadiutorem, potem administratorem parafii św. Piotra i Pawła we Lwowie. W tym to czasie jej proboszcz ukrywał się. Po wyjeździe proboszcza 1 lutego 1945 na Zachód ks. J. Kulpa był administratorem parafii aż do zamknięcia jej kościoła 17 kwietnia 1946. 26 kwietnia 1946 został wysiedlony z Archidiecezji Lwowskiej i 19 maja 1946 podjął pracę w Diecezji Katowickiej bez obowiązku inkardynacji do niej.

Od 29 czerwca 1946 do 30 stycznia 1947 był wikariuszem w Bieruniu Starym, od 5 grudnia 1946 do 3 stycznia 1947 zastępcą chorego proboszcza ks. Filipa Bednorza w Syryni. Od 30 stycznia 1947 zastępował wikariusza w Radoszowach. W tym roku prosił o samodzielną placówkę. Nie otrzymawszy jej, na własną prośbę opuścił 21 maja 1947 diecezję i rozpoczął pracę w Administracji Apostolskiej we Wrocławiu. W latach 1947-1971 był proboszczem w parafii Lądek Zdrój. Po odejściu z diecezji do 1955 roku przyjeżdżał do Bierunia z pomocą duszpasterską. W tym to okresie posiadał jurysdykcję do spowiadania na terenie katowickiej diecezji. W kwietniu 1950 roku razem z pochodzącym z Bierunia Starego ks. Stanisławem Nagym SCJ przeprowadził w Bieruniu rekolekcje dla młodzieży. W tym też roku wygłosił tam 20 nauk dla kandydatów do bierzmowania. Od 1971 roku był proboszczem parafii Waliszów Stary. W 1990 roku był już na emeryturze i w tym też roku zmarł.

Bibliografia

J. Krętosz, Duchowieństwo Archidiecezji Lwowskiej na terenie Diecezji Katowickiej po 1945 r., SSHT 2004, t. 37, z. 2, s. 203-219.