Kuczera Eugeniusz

Kuczera Eugeniusz (1902-1970), proboszcz w Wodzisławiu Śląskim

Urodził się 18 grudnia 1902 w Koźlu. Święcenia kapłańskie przyjął 20 czerwca 1926 w Katowicach. W latach 1937 - 1940 był kuratusem w parafii św. Andrzeja Boboli w Wirku. Od 22 sierpnia 1940 do 6 listopada 1944 zastępował proboszcza parafii św. Józefa w Rudzie Śląskiej ks. Jana Skrzypczyka, który w tym czasie musiał się ukrywać. Dekretem z 6 listopada 1944 został przeniesiony z Rudy Śląskiej do Wodzisławia, gdzie objął urząd administratora parafii. Tu przeżywał najtrudniejsze dla mieszkańców parafii chwile: przejście frontu i bombardowanie miasta w lutym i marcu 1945 roku. Po zniszczeniach wojennych parafianie żyli w bardzo trudnych warunkach. Miasto było zniszczone w 85%, również kościół doznał wielkich szkód. Wobec tych trudności ks. Kuczera rozpoczął swoją służbę od zorganizowania kuchni ludowej, która wydawała na probostwie i w tzw. Domu Starców blisko sześćset posiłków dziennie. Zajął się również remontem kościoła, który dzięki ofiarnej pomocy parafian trwał do końca października 1945 roku.

W 1948 roku jako administrator w Wodzisławiu, został wizytatorem okręgowym dla szkół powszechnych i przedszkoli w dekanacie wodzisławskim 19, a jako proboszcz wodzisławski w 1955 roku, w związku z reorganizacją dekanatów, został dziekanem dekanatu wodzisławskiego. Doprowadził w 1951 roku do poświęcenia nowej kaplicy w Wilchwach i usamodzielnienia tej części parafii wodzisławskiej. W Wodzisławiu zaś dążył do ożywienia życia religijnego przez zorganizowanie Roku Maryjnego (1954), jubileuszu 50-lecia konsekracji kościoła i czuwania z okazji rozpoczęcia Soboru Watykańskiego II.

6 września 1957 w zgodnie z dekretem bpa S. Adamskiego z dnia 20 lipca 1957 został proboszczem i był nim do 1965 roku. Dla ratowania swojego słabego zdrowia ks. Eugeniusz Kuczera wyjeżdżał raz w roku na miesięczny wypoczynek. Probostwo zaś opuszczał tylko po to, by udać się do kościoła. Na początku lat 60-tych zgromadził materiały budowlane na potrzeby budowy nowego probostwa. Władze nie wydały jednak zgody na budowę i aby nie dopuścić do zagarnięcia czy zniszczenia materiałów, proboszcz postanowił wybudować dom jednorodzinny na działce przy ulicy Szkolnej na nazwisko swojej siostry Ernestyny. Gdy ukończono budowę, ks. proboszcz zamieszkał w nim wraz z siostrą. Stamtąd codziennie przychodził do kościoła i kancelarii. Po śmierci siostry proboszcza, dom przekazano na własność parafii, zaś ks. Eugeniusz Kuczera zrzekł się funkcji proboszcza. Zmarł 23 grudnia 1970 w Wodzisławiu. Władze państwowe nie wyraziły zgody na pochowanie go przy kościele. Uroczysty kondukt pod przewodnictwem bpa Herberta Bednorza przeszedł przez wodzisławski rynek na cmentarz przy ul. Pszowskiej, gdzie został pochowany. W 2019 roku jego szczątki zostały ekshumowane i złożone w grobowcu kapłanów przy kościele pw. Wniebowzięcia NMP.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Eugeniusza Kuczery; Schematyzm (1947-1977); Nekrolog, GN 1971, nr 7, s. 43; A. Chmiel, Czas próby: autobiografia, Brenna-Hołcyna 2003, s. 105-107; Myszor, Historia diecezji, s. 456; Olszar, Duchowieństwo, s. 294; Represje wobec duchowieństwa, s. 242; T. Stolarski, Dzieje duszpasterstwa w par. Wniebowzięcia NMP w Wodzisławiu Śl. w l. 1925-1992, Katowice 2005, mps w Bibliotece WTL, s. 85-86; WD 1926, nr 11, s. 72; 1929, nr 6, s. 54.