Kubsz Wilhelm: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
|||
Linia 4: | Linia 4: | ||
Urodził się w Gliwicach 29 maraca 1911 w rodzinie urzędnika kolejowego Karola i Jadwigi z domu Szelc. W 1914 roku rodzina Kubszów przeniosła się do Wodzisławia, gdzie Wilhelm ukończył szkołę podstawową. Ojciec - Karol był uczestnikiem powstań śląskich, czynnym działaczem bractw i stowarzyszeń katolickich, w okresie międzywojennym był prezesem parafialnego oddziału Akcji Katolickiej. | Urodził się w Gliwicach 29 maraca 1911 w rodzinie urzędnika kolejowego Karola i Jadwigi z domu Szelc. W 1914 roku rodzina Kubszów przeniosła się do Wodzisławia, gdzie Wilhelm ukończył szkołę podstawową. Ojciec - Karol był uczestnikiem powstań śląskich, czynnym działaczem bractw i stowarzyszeń katolickich, w okresie międzywojennym był prezesem parafialnego oddziału Akcji Katolickiej. | ||
Po ukończeniu | Po ukończeniu [[Małe Seminarium Duchowne Ojców Obletów w Lublińcu|Małego Seminarium Duchownego Ojców Oblatów w Lublińcu]], w 1930 roku wstąpił do nowicjatu Zgromadzenia Oblatów Misjonarzy Maryi Niepokalanej w Markowicach. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk abpa Walentego Dymka 21 czerwca 1936 i do połowy sierpnia 1939 roku pozostał w seminarium w Obrze jako prefekt. W czerwcu 1939 roku został przeniesiony do pracy duszpasterskiej do Łunina na Polesiu, a następnie do Łunińca. W lipcu 1941 roku został administratorem parafii Puzicze. Odmówił podpisania volkslisty i włączył się do walki podziemnej. W maju 1942 roku został uwięziony przez gestapo, a następnie skazany na śmierć. Po ucieczce z aresztu był kapelanem partyzantki, a następnie został mianowany przez płk Zygmunta Berlinga kapelanem I Dywizji im. T. Kościuszki. Wziął udział m.in. w walkach pod Lenino. Podniesiony do rangi pułkownika oraz ustanowiony dziekanem generalnym WP, za swoje zasługi w czasie wojny otrzymał wiele odznaczeń i wyróżnień. 31 stycznia 1945 po konflikcie z gen. Rolą-Żymierskim został wydalony z wojska. | ||
Wrócił do pracy w zgromadzeniu, był przełożonym w klasztorze na Świętym Krzyżu, a ostatecznie został proboszczem w Pawłowie. Pomimo usilnych starań, przez prawie 20 lat nie mógł powrócić do służby duszpasterskiej w szeregach wojska. W latach 1957 - 1964 był proboszczem w Laskowicach (gmina Jeżewo) w województwie kujawsko-pomorskim. Dopiero w 1964 został ponownie zatrudniony w Generalnym Dziekanacie WP jako kapelan pomocniczy. Piastował odtąd urząd proboszcza w kościele garnizonowym we Wrocławiu, a następnie w [[Parafia św. Kazimierza Królewicza w Katowicach| w parafii garnizonowej w Katowicach]]. W latach 1972-1978 był proboszczem w Jeleniej Górze. Zmarł 24 lipca 1978 i został pochowany w Jeleniej Górze. | Wrócił do pracy w zgromadzeniu, był przełożonym w klasztorze na Świętym Krzyżu, a ostatecznie został proboszczem w Pawłowie. Pomimo usilnych starań, przez prawie 20 lat nie mógł powrócić do służby duszpasterskiej w szeregach wojska. W latach 1957 - 1964 był proboszczem w Laskowicach (gmina Jeżewo) w województwie kujawsko-pomorskim. Dopiero w 1964 został ponownie zatrudniony w Generalnym Dziekanacie WP jako kapelan pomocniczy. Piastował odtąd urząd proboszcza w kościele garnizonowym we Wrocławiu, a następnie w [[Parafia św. Kazimierza Królewicza w Katowicach| w parafii garnizonowej w Katowicach]]. W latach 1972-1978 był proboszczem w Jeleniej Górze. Zmarł 24 lipca 1978 i został pochowany w Jeleniej Górze. |
Wersja z 21:27, 11 sie 2010
Kubsz Wilhelm OMI (1911-1978), dziekan generalny WP
Urodził się w Gliwicach 29 maraca 1911 w rodzinie urzędnika kolejowego Karola i Jadwigi z domu Szelc. W 1914 roku rodzina Kubszów przeniosła się do Wodzisławia, gdzie Wilhelm ukończył szkołę podstawową. Ojciec - Karol był uczestnikiem powstań śląskich, czynnym działaczem bractw i stowarzyszeń katolickich, w okresie międzywojennym był prezesem parafialnego oddziału Akcji Katolickiej.
Po ukończeniu Małego Seminarium Duchownego Ojców Oblatów w Lublińcu, w 1930 roku wstąpił do nowicjatu Zgromadzenia Oblatów Misjonarzy Maryi Niepokalanej w Markowicach. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk abpa Walentego Dymka 21 czerwca 1936 i do połowy sierpnia 1939 roku pozostał w seminarium w Obrze jako prefekt. W czerwcu 1939 roku został przeniesiony do pracy duszpasterskiej do Łunina na Polesiu, a następnie do Łunińca. W lipcu 1941 roku został administratorem parafii Puzicze. Odmówił podpisania volkslisty i włączył się do walki podziemnej. W maju 1942 roku został uwięziony przez gestapo, a następnie skazany na śmierć. Po ucieczce z aresztu był kapelanem partyzantki, a następnie został mianowany przez płk Zygmunta Berlinga kapelanem I Dywizji im. T. Kościuszki. Wziął udział m.in. w walkach pod Lenino. Podniesiony do rangi pułkownika oraz ustanowiony dziekanem generalnym WP, za swoje zasługi w czasie wojny otrzymał wiele odznaczeń i wyróżnień. 31 stycznia 1945 po konflikcie z gen. Rolą-Żymierskim został wydalony z wojska.
Wrócił do pracy w zgromadzeniu, był przełożonym w klasztorze na Świętym Krzyżu, a ostatecznie został proboszczem w Pawłowie. Pomimo usilnych starań, przez prawie 20 lat nie mógł powrócić do służby duszpasterskiej w szeregach wojska. W latach 1957 - 1964 był proboszczem w Laskowicach (gmina Jeżewo) w województwie kujawsko-pomorskim. Dopiero w 1964 został ponownie zatrudniony w Generalnym Dziekanacie WP jako kapelan pomocniczy. Piastował odtąd urząd proboszcza w kościele garnizonowym we Wrocławiu, a następnie w w parafii garnizonowej w Katowicach. W latach 1972-1978 był proboszczem w Jeleniej Górze. Zmarł 24 lipca 1978 i został pochowany w Jeleniej Górze.
Odznaczenia: Krzyżem Grunwaldu III klasy, Krzyżem Walecznych, sowieckim Orderem Wojny Narodowej II st, Krzyżem Oficerskim i Komanderskim Orderu Odrodzenia Polski oraz pośmiertnie Krzyżem Orderu Virtuti Militari IV klasy.
Bibliografia
J. Mandziuk, Kubsz Wilhelm Franciszek (hasło), Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku, Katowice 1996, s. 212-214; A. Topol, Wilhelm Kubsz (1911-1978). Pierwszy kapelan Ludowego Wojska Polskiego, Katowice 1983.
|