Kołodziej Stefan

Z e-ncyklopedia
Wersja z dnia 20:53, 21 gru 2021 autorstwa Mira (dyskusja | edycje) (dr)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Kołodziej Stefan OFM (1933-2012), imię zakonne Celestyn

Urodził się 21 listopada 1933 w Podlesiu w rodzinie Alojzego i Emilii z d. Czyż. W l. 1939-1945 uczęszczał do Szkoły Powszechnej w Podlesiu. W 1945 roku został wychowankiem Kolegium Serafickiego w Nysie i ukończył tam jedenastą klasę zdając w maju 1950 roku małą maturę. Zgłosił się do Zakonu Franciszkanów prowincji Wniebowzięcia NMP. Nowicjat rozpoczął 22 czerwca 1950 w Kobylinie. Po złożeniu 23 czerwca 1951 w Kobylinie pierwszej profesji, udał się na studia filozoficzne do Opola, a po 2 latach przeniósł się na studia teologiczne do Panewnik. Profesję wieczystą złożył 19 grudnia 1954 w Panewnikach na ręce o. Tytusa Semkło. Biskup pelpliński Bernard Czapliński udzielił mu 22 grudnia 1956 święceń kapłańskich. Jeszcze jako diakon ukończył organizowany przez Kurię Diecezjalną w Katowicach Kurs Duszpasterstwa Głuchoniemych (09.07-13.08.1956). Po święceniach kapłańskich kończył studia teologiczne w Panewnikach, po czym, 31 lipca 1957, został przydzielony do tworzącej się parafii Niepokalanego Serca NMP w Zabrzu. Po dwuletnim pobycie w Zabrzu, powierzono mu pracę wikariusza parafialnego w panewnickiej parafii Św. Ludwika Króla i Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (1959-1965). Po sześciu latach został wyznaczony na prezesa placówki w Zabrzu i administratora tamtejszej parafii. Niedługo potem, na początku 1966 roku, został prowincjalnym rekolekcjonistą. Pełnił urząd prezesa i administratora parafii w Zabrzu do 1971 roku. W 1971 roku powierzono mu urząd wikariusza klasztoru w Miejskiej Górce. Pełnił także obowiązki kronikarza, bibliotekarza i moderatora powołań. Od 1970 do 1972 roku studiował w Instytucie Rodziny Poznańskiego Wydziału Teologicznego. Pociągała go praca w duszpasterstwie parafialnym i duszpasterstwie rodziny, dlatego prosił o zwolnienie z urzędu wikariusza klasztoru w Miejskiej Górce. Został skierowany do klasztoru w Bytomiu, gdzie zajął się duszpasterstwem rodzin. Od lipca 1974 roku był wikariuszem parafii św. Wojciecha i opiekunem Liturgicznej Służby Ołtarza. 8 marca 1976 udał się do Essen, by pomagać w tamtejszym duszpasterstwie parafialnym. Niedługo potem objął obowiązki wikariusza parafii św. Józefa w Gelsenkirchen – Űckendorf, które pełnił do 1978 roku. Gdy w 1978 roku Franciszkanie zdecydowali się otoczyć duszpasterską opieką pokapucyński klasztor w Braunau (Austria), o. Celestyn i o. Jozafat Nowak byli tymi, którzy 17 września 1978 objęli tę placówkę. O. Celestyn został prezesem tego klasztoru. Prowadził duszpasterstwo w przyklasztornym kościele. Braki personalne wśród duchowieństwa diecezji Linz sprawiły, że na prośbę tamtejszego biskupa, objął od 1 października 1982 obowiązki proboszcza w parafii Handenberg, a od 1 września 1983 także w parafii Schwand. Po ponad pięcioletnim pobycie w Braunau, wrócił do Essen, gdzie w l. 1984-1988 był kapelanem w szpitalu św. Józefa w Essen-Kupferdreh. Przeniesiony następnie do klasztoru w Bensheim objął 29 lipca 1988 posługę kapelana szpitala, a także wikariusza domu. Pozostał w tym miejscu do października 1996 roku. Od października 1996 roku był w klasztorze w Berchtesgaden, gdzie też został gwardianem. Pełnił ten urząd przez 8 lat. W tym czasie był też ekonomem domu, asystentem lokalnej wspólnoty Franciszkańskiego Zakonu Świeckich, oraz do 2002 roku promotorem Franciszkańskiej Unii Misyjnej i animatorem powołań. W 2004 roku został rektorem kościoła klasztornego i był nim aż do śmierci. Zmarł 2 stycznia 2012 w szpitalu w Berchtesgaden. Pożegnanie zmarłego odbyło się w Berchtesgaden 5 stycznia 2012, natomiast pogrzeb w Panewnikach 7 stycznia 2012. Spoczął w kwaterze franciszkanów na cmentarzu panewnickim w Ligocie.

Bibliografia

[1] (dostęp: 5.08.2016).