Kossak Zofia: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 17:25, 15 wrz 2019

Kossak-Szczucka (Szatkowska) Zofia (1890-1968)

Urodziła się 8 sierpnia 1890 w Kośminie nad Wieprzem. Młodość spędziła na Wołyniu w majątku Skowródki. Była córką Tadeusza, ziemianina i hodowcy koni oraz Anny z Kisielnickich. Pochodziła z dynastii artystów. Jej dziadkiem był Juliusz, a stryjem Wojciech. Zdobyła wykształcenie humanistyczne w drodze samokształcenia, wiele podróżowała, studiowała malarstwo w Warszawie i Genewie. W 1922 roku debiutowała powieścią Pożoga - tomem poświęconym bolesnym wspomnieniom z Wołynia. Tego samego roku zmarł jej pierwszy mąż Stefan Szczucki. W wyniku tych wydarzeń przyjechała na Śląsk Cieszyński, do Górek Wielkich, gdzie z przerwą w latach 1939-1956 mieszkała do końca życia. Tu wyszła ponownie za mąż za Zygmunta Szatkowskiego i tutaj powstały jej najlepsze dzieła. Od wybuchu wojny działała w konspiracji, redagując tajny organ "Prawda". W 1943 roku została wywieziona do obozu koncentracyjnego w Auschwitz. Dzięki staraniom Delegatury Rządu Polskiego przewieziono ją na Pawiak i zwolniono. Wzięła udział w powstaniu warszawskim. W tym czasie zmarła jej matka i zginął syn Tadeusz. W latach 1945-1956 przebywała w Wielkiej Brytanii.

Wróciła do kraju w czasie tzw. "październikowej odwilży" i związała się ze Stowarzyszeniem PAX. Opublikowała: Pożoga, powieść 1922; Beatum scelus, pow. 1924; Z miłości, pow. 1926; Złota wolność, pow. 1928; Nieznany kraj, pow. 1932; Krzyżowcy, pow. 1935; Król trędowaty, pow. 1937; W piekle, pow. 1937; Z otchłani, pow. 1946; Przymierze, pow. 1952; Dziedzictwo, pow. 1956-1967; Troje północy, 966-1966, pow.1960 (z Zygmuntem Szatkowskim). W powieściach historycznych Kossak-Szczucka podejmowała wątki dziejów wypraw krzyżowych, historii Polski i szczególnych dziejów Śląska. Cała twórczość pisarki jest określana mianem humanizmu katolickiego, gdyż w powieściach poświęciła wiele uwagi roli Kościoła w dziejach kultury Polski oraz katolickiej moralistyce.

Zofia Kossak swą postawą reprezentowała ducha chrześcijańskiej miłości. W czasie przebywania na Ziemi Cieszyńskiej przepojona ideą ekumenizmu, wprowadziła nowy styl współżycia między katolikami a ewangelikami. W czasie II wojny światowej brała udział w akcji ratowania Żydów w ramach organizacji "Żegota". Przebywając rok w obozie koncentracyjnym pomagała współwięźniom ratując ich od śmierci głodowej. Zmarła 9 kwietnia 1968. Została pochowana na cmentarzu parafialnym w Górkach Wielkich.

Bibliografia

Mały słownik pisarzy polskich, Warszawa 1981. Foto GN.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 ==Kossak-Szczucka (Szatkowska) Zofia (1890-1968)==
 [[Plik:Kossak Szczucka.jpg|left|150px|thumb]]
+[[Plik:Kossak Gorki.JPG|right|thumb]]
 Urodziła się 8 sierpnia 1890 w Kośminie nad Wieprzem. Młodość spędziła na Wołyniu w majątku Skowródki. Była córką Tadeusza, ziemianina i hodowcy koni oraz Anny z Kisielnickich. Pochodziła z dynastii artystów. Jej dziadkiem był Juliusz, a stryjem Wojciech. Zdobyła wykształcenie humanistyczne w drodze samokształcenia, wiele podróżowała, studiowała malarstwo w Warszawie i Genewie. W 1922 roku debiutowała powieścią ''Pożoga'' - tomem poświęconym bolesnym wspomnieniom z Wołynia. Tego samego roku zmarł jej pierwszy mąż Stefan Szczucki. W wyniku tych wydarzeń przyjechała na Śląsk Cieszyński, do Górek Wielkich, gdzie z przerwą  w latach 1939-1956 mieszkała do końca życia. Tu wyszła ponownie za mąż za Zygmunta Szatkowskiego i tutaj powstały jej najlepsze dzieła. Od wybuchu wojny działała w konspiracji, redagując tajny organ "Prawda". W 1943 roku została wywieziona do [[Obóz koncentracyjny - Auschwitz|obozu koncentracyjnego w Auschwitz]]. Dzięki staraniom Delegatury Rządu Polskiego przewieziono ją na Pawiak i zwolniono. Wzięła udział w powstaniu warszawskim. W tym czasie zmarła jej matka i zginął syn Tadeusz. W latach 1945-1956 przebywała w Wielkiej Brytanii.