Kopiec Bolesław

Kopiec Bolesław (1924-2002), proboszcz w Wilchwach

Urodził się 8 grudnia 1924 w Zebrzydowicach w rodzinie urzędnika skarbowego Ignacego i Anny z d. Krótki. Uczęszczał najpierw do Publicznej Szkoły Powszechnej nr 4, a następnie do Szkoły nr 5. Następnie zdał egzamin do Państwowego Gimnazjum w Bielsku, ale wojna uniemożliwiła mu kontynuowanie nauki. We wrześniu 1939 roku wraz z rodzicami uchodził na wschód, wrócił po dwóch miesiącach. W latach 1940-1942 pracował w Czechowicach - Dziedzicach kolejno w dwóch zakładach fryzjerskich. Ponieważ nie podpisał Volkslisty wysiedlono go w 1942 roku do Generalnej Guberni. Zamieszkał w Damienicach należących do parafii Cikowice k. Bochni. Był zatrudniony w charakterze ucznia w zakładzie fryzjerskim w Bochni. Zdał egzamin czeladniczy. Uczęszczał też do Polskiej Szkoły Zawodowej i w 1943 roku otrzymał świadectwo jej ukończenia. W grudniu 1942 roku wstąpił do AK w Bochni, gdzie pełnił funkcję referenta ideowego. 27 kwietnia 1943 został aresztowany i osadzony w obozie przejściowym w Krakowie. Staraniem organizacji konspiracyjnej został uwolniony, wrócił do Damienic, gdzie przez pół roku się ukrywał pod nazwiskiem Czechowicki i prowadził działalność konspiracyjną. Od 1944 roku pracował jako robotnik leśny w Nadleśnictwie Damienice i pracował przy ścinaniu drzew w Puszczy Niepołomickiej. Pod koniec 1944 roku został przeniesiony do Leśnictwa Baczków. Uczęszczał na tajne nauczanie i zdał egzamin z zakresu pierwszej klasy gimnazjalnej. Ukończył też kurs podoficerski uzyskując stopień kaprala. 5 lutego 1945 powołany został przez komendanta AK na powiat Bochnia na referenta ideowego w oddziale partyzanckim Szczerbiec , a następnie, do końca czerwca 1945 roku, w oddziale Pogrom .

25 kwietnia 1947 ujawnił się w Urzędzie Bezpieczeństwa i skorzystał z amnestii. W lipcu 1945 roku wrócił do Czechowic - Dziedzic. Kontynuował naukę - od klasy drugiej - w Państwowym Koedukacyjnym Gimnazjum i Liceum dla Dorosłych w Bielsku. Mieszkał w Domu Rekolekcyjnym oo. jezuitów w Czechowicach - Dziedzicach. Tam też założył Koło Ministrantów. Jezuici spodziewali się, że zostanie u nich. Po zdaniu w 1948 roku egzaminu dojrzałości wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. 28 czerwca 1953 bp F. Jop udzielił mu święceń kapłańskich w kolegiacie Wszystkich Świętych w Krakowie.

Po zastępstwach wakacyjnych w parafii NMP Królowej Korony Polskiej w Czechowicach-Dziedzicach (od 6-31 lipca; obecnie diecezja bielsko-żywiecka) i w Rydułtowach (od 1-31 sierpnia) oraz po kilkumiesięcznym pobycie w Instytucie dla Księży Neoprezbiterów w Katowicach - Załężu (z obowiązkami wikariusza w parafii św. Antoniego w Chorzowie) był wikariuszem w Boguszowicach (od 14 lutego 1954), Strumieniu (od 15 czerwca 1955; obecnie diecezja bielsko-żywiecka), w parafii św. Mikołaja w Bielsku-Białej (od 1 września 1956; obecnie diecezja bielsko-żywiecka), Chorzowie Starym (od 30 sierpnia 1957), Bielszowicach (od 28 sierpnia 1959) i w parafii św. Mikołaja Lublińcu (od 7 kwietnia 1960). Posyłając ks. Kopca do Lublińca, bp zlecił mu opiekę duszpasterską nad mieszkańcami Kokotka. Ks. Kopiec wybudował tam kościół i probostwo.

Po pożarze 3 października 1961 zabytkowego drewnianego kościoła w Łagiewnikach Wielkich został oddelegowany do jego odbudowy. Ponieważ władze wojewódzkie nie wydały zezwolenia na odbudowę kościoła ani na wybudowanie jakiegoś obiektu zastępczego, postarał się o postawienie tam baraku - kaplicy. Zgromadził również dużo materiału do budowy nowego kościoła i probostwa. Posługę duszpasterską w Łagiewnikach Wielkich sprawował do 30 sierpnia 1962. Nie skorzystał z proponowanego mu przez biskupa objęcia tam na stałe duszpasterstwa, bo chciał dokończyć prace rozpoczęte w Kokotku. Za nielegalne postawienie kościoła w Kokotku i baraku w Łagiewnikach Wielkich Kolegium Karne w Lublińcu wymierzyło mu wysoką grzywnę. Był też na czasowych zastępstwach w Katowicach - parafia Chrystusa Króla, Dziećkowicach - parafia Wszystkich Świętych (1957), Tarnowskich Górach - parafia św. Ap. Piotra i Pawła (1957), Giszowcu - parafia św. Stanisława Kostki (1960), Miedźnej - parafia św. Klemensa Papieża (1994).

Pracę wymaganą do egzaminu proboszczowskiego napisał na temat Dziesięcioletni plan pracy duszpasterskiej w parafii NMP Królowej Korony Polskiej «Lesisko» Czechowice-Dziedzice . Od 1963 roku duszpasterzował w parafii MB Częstochowskiej w Wilchwach (od 20 grudnia 1963 substytut, a od 13 stycznia 1964 administrator). 19 marca 1966 otrzymał tytuł proboszcza i prawo noszenia pelerynki proboszczowskiej. W Wilchwach postarał się o wybudowanie kościoła i probostwa. 31 stycznia 1990 został delegowany do pełnienia funkcji kapelana w Sanatorium Przeciwgruźliczym w Wodzisławiu Śląskim.

Angażował się też w rozwiązywanie trudnych problemów społecznych, zwłaszcza w położonej na terenie parafii Wilchwy kopalni "1 Maja". Włączył się też w działania na rzecz budowy i działalności w Wodzisławiu Śląskim Ośrodka Rehabilitacyjnego dla Dzieci Niepełnosprawnych Ruchowo. Zarząd Fundacji Wspólnota Dobrej Woli, która utworzyła ten ośrodek, zwrócił się do bpa z prośbą o ustanowienie ks. Kopca mediatorem między Zarządem a parafiami powiatu Wodzisław Śląski, na co bp wyraził zgodę. Z dniem 28 sierpnia 1993 przeszedł na emeryturę. Mieszkał nadal w Wilchwach. Tam też 23 września 2002 zmarł i dwa dni później spoczął na miejscowym cmentarzu.

Bibliografia

J. Pawliczek, Nekrolog, WA 2003, nr 10, s. 548-586; Skworc, Budownictwo kościołów, s. 163, 166, 190.