Konwencja Genewska

Konwencja Genewska (Polsko-Niemiecka Konwencją Górnośląska) to dokument podpisany 15 maja 1922 w Genewie, określający podział Górnego Śląska między Polskę i Niemcy oraz regulujący wzajemne stosunki ludności obu państw na tym terenie. Górny Śląsk został przyłączony do Polski w wyniku plebiscytu przeprowadzonego po trzecim Powstaniu Śląskim, w 1921. Zadaniem Konwencji było regulowanie wszelkich spornych sytuacji w pierwszych latach tworzenia nowego ładu terytorialnego, politycznego i społecznego na Górnym Śląsku. Mocą Konwencji, na drodze kompromisu przyłączono do terytorium Polski powiaty: katowicki, lubliniecki, tarnogórski, królewsko-hucki, świętochłowicki, pszczyński oraz rybnicki. Tereny te cechowały się silnie rozwiniętym przemysłem. Aby osiągnąć względną niezależność decyzji w sprawach szczególnie spornych, powołano międzynarodowe organy władzy rozjemczej pod auspicjami Ligi Narodów. Należały do nich: Górnośląska Komisja Mieszana z siedzibą w Katowicach oraz Trybunał Rozjemczy z siedzibą w Bytomiu.

Spis tematów uwzględnionych w Konwencji Górnośląskiej:

1. Część pierwsza: Postanowienia Ogólne
2. Część druga: Obywatelstwo i zamieszkanie
3. Część trzecia: Ochrona mniejszości
4. Część czwarta: Sprawy socjalne
5. Część piąta: Sprawy gospodarcze
6. Część szósta: Górnośląska Komisja Mieszana i Górnośląski Trybunał Rozjemczy

Ustawę ratyfikującą przedmiot Konwencji Górnośląskiej podpisali: Marszałek- Wojciech Trąpczyński, Premier- Antoni Ponikowski, Minister Spraw Zagranicznych- Konstanty Skirmunt. Konwencja przestała obowiązywać w 1937.

Związane hasła: Ewangelicki Kościół Unijny

Bibliografia

A. Faruga, Śląsk w historii i języku, Zabrze, 2007; W. Dąbrowski, Zbiór praw konstytucyjnych i administracyjnych Województwa Śląskiego, Katowice, 1922