Kontny Paweł: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 4: Linia 4:
Urodził się 29 czerwca 1910 w Papraconach k. Tychów, syn Jakuba i Jadwigi z d. Czardybon. Gimnazjum ukończył w Mikołowie 31 sierpnia 1932, a następnie wstąpił do zgromadzenia Towarzystwa Chrystusowego dla Wychodźców. Pierwszą profesję zakonną złożył 16 października 1933. Następnego dnia wraz z pierwszym rocznikiem chrystusowców rozpoczął dwuletnie studia filozoficzne w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Gnieźnie. l października 1935  podjął czteroletnie studia teologiczne w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Poznaniu. Wieczyste śluby zakonne złożył 18 października 1936. 3 czerwca 1939 przyjął święcenia kapłańskie z rąk prymasa Polski kard. [[Hlond August|A. Hlonda]] w katedrze poznańskiej.  
Urodził się 29 czerwca 1910 w Papraconach k. Tychów, syn Jakuba i Jadwigi z d. Czardybon. Gimnazjum ukończył w Mikołowie 31 sierpnia 1932, a następnie wstąpił do zgromadzenia Towarzystwa Chrystusowego dla Wychodźców. Pierwszą profesję zakonną złożył 16 października 1933. Następnego dnia wraz z pierwszym rocznikiem chrystusowców rozpoczął dwuletnie studia filozoficzne w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Gnieźnie. l października 1935  podjął czteroletnie studia teologiczne w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Poznaniu. Wieczyste śluby zakonne złożył 18 października 1936. 3 czerwca 1939 przyjął święcenia kapłańskie z rąk prymasa Polski kard. [[Hlond August|A. Hlonda]] w katedrze poznańskiej.  


Wkrótce po święceniach wyjechał do Estonii, gdzie w Kivioli (powiat Rakwere) pomagał ks. Stanisławowi Rutowi (SChr) w duszpasterstwie polonijnym. Tam też zastał go wybuch n wojny światowej. Mimo możliwości wyjazdu do Finlandii podjął decyzję powrotu do Polski. 13 września 1939 przyjechał do Łucka, gdzie zastał kolegę kursowego, [[Dudek Alojz|ks. Alojzego Dudka]], pochodzącego również z tyskiej parafii. K. dołączył do niego i razem pełnili obowiązki wikariuszy przy katedrze łuckiej. 27 października 1939 razem powrócili na Śląsk, do Tychów. K. zamieszkał wówczas u rodziny w Paprocanach, obsługując miejscową kaplicę należącą do parafii tyskiej, i pomagał w duszpasterstwie w macierzystym tyskim kościele. Za działalność duszpasterską i patriotyczne kazania został K. 28 maja 1941 aresztowany przez gestapo i osadzony w mikołowskim więzieniu. W więzieniu przebywał ponad dwa tygodnie. Wskutek licznych szykan ze strony gestapo, które dotknęły także jego rodzinę, K. w połowie listopada 1941 roku przeniósł się do Lędzin, gdzie u boku ks. Klyczki pracował jako wikariusz.  
Wkrótce po święceniach wyjechał do Estonii, gdzie w Kivioli (powiat Rakwere) pomagał ks. Stanisławowi Rutowi (SChr) w duszpasterstwie polonijnym. Tam też zastał go wybuch II wojny światowej. Mimo możliwości wyjazdu do Finlandii podjął decyzję powrotu do Polski. 13 września 1939 przyjechał do Łucka, gdzie zastał kolegę kursowego, [[Dudek Alojz|ks. Alojzego Dudka]], pochodzącego również z tyskiej parafii. K. dołączył do niego i razem pełnili obowiązki wikariuszy przy katedrze łuckiej. 27 października 1939 razem powrócili na Śląsk, do Tychów. K. zamieszkał wówczas u rodziny w Paprocanach, obsługując miejscową kaplicę należącą do parafii tyskiej i pomagał w duszpasterstwie w macierzystym tyskim kościele. Za działalność duszpasterską i patriotyczne kazania został 28 maja 1941 aresztowany przez gestapo i osadzony w mikołowskim więzieniu gdzie przebywał ponad dwa tygodnie. Wskutek licznych szykan ze strony gestapo, które dotknęły także jego rodzinę, w połowie listopada 1941 roku przeniósł się do Lędzin, gdzie u boku ks. Klyczki pracował jako wikariusz.  


28 stycznia 1945 do Lędzin wkroczyły wojska radzieckie. Dzięki interwencji K. i jego znajomości języka rosyjskiego ok. 70 jeńców wojennych pochodzących ze Śląska, a wcześniej przymusowo wcielonych do armii niemieckiej, mogło powrócić do swoich domów, l lutego po porannych Mszach św. przybiegły na plebanię dwie dziewczyny, wysłane po pomoc i obronę przed napastującymi kobiety żołnierzami radzieckimi. W zastępstwie proboszcza odprawiającego w tym czasie pogrzeb poszedł z nimi K., założywszy uprzednio biało-czerwoną opaskę na płaszcz. Na miejscu próbował wyperswadować oficerowi niestosowne zachowanie się wyzwolicieli. Ten jednak wyjął pistolet z kabury i groził, że go zastrzeli, jeśli będzie przeszkadzać. Kiedy próbował się oddalić, został pochwycony przez żołnierzy, pobity i powalony na ziemię. Zdarto też z niego płaszcz z biało-czerwoną opaską, a następnie zastrzelono. W miejscu, gdzie został zamordowany, oficer nakazał natychmiast zakopać ciało. Po trzech dniach, kiedy front przesunął się dalej na zachód, ekshumowano zwłoki i przeniesiono je do pobliskiego klasztoru sióstr boromeuszek, a następnie do kościoła św. Klemensa. 8 lutego o godz. 9 odbył się uroczysty pogrzeb. Mimo wielkich trudności komunikacyjnych i obawy przed wojskiem zebrało się 10 księży i tłumy ludzi. Mszę św. żałobną celebrował [[Wodarz Jan|ks. dziekan Jan Wodarz]], a kazanie wygłosił [[Klyczka Jan|ks. prob. Jan Klyczka]]. Pochowany został na cmentarzu przy kościele św. Anny. Na nagrobku jest następujący napis: „Ks. Paweł Kontny - który zginął jako Dobry Pasterz za owce swoje". Ulica, przy której zginął, nosi nazwę: ks. Pawła Kontnego.
28 stycznia 1945 do Lędzin wkroczyły wojska radzieckie. Dzięki interwencji K. i jego znajomości języka rosyjskiego ok. 70 jeńców wojennych pochodzących ze Śląska, a wcześniej przymusowo wcielonych do armii niemieckiej, mogło powrócić do swoich domów, l lutego po porannych Mszach św. przybiegły na plebanię dwie dziewczyny, wysłane po pomoc i obronę przed napastującymi kobiety żołnierzami radzieckimi. W zastępstwie proboszcza odprawiającego w tym czasie pogrzeb poszedł z nimi K., założywszy uprzednio biało-czerwoną opaskę na płaszcz. Na miejscu próbował wyperswadować oficerowi niestosowne zachowanie się wyzwolicieli. Ten jednak wyjął pistolet z kabury i groził, że go zastrzeli, jeśli będzie przeszkadzać. Kiedy próbował się oddalić, został pochwycony przez żołnierzy, pobity i powalony na ziemię. Zdarto też z niego płaszcz z biało-czerwoną opaską, a następnie zastrzelono. W miejscu, gdzie został zamordowany, oficer nakazał natychmiast zakopać ciało. Po trzech dniach, kiedy front przesunął się dalej na zachód, ekshumowano zwłoki i przeniesiono je do pobliskiego klasztoru sióstr boromeuszek, a następnie do kościoła św. Klemensa. 8 lutego o godz. 9 odbył się uroczysty pogrzeb. Mimo wielkich trudności komunikacyjnych i obawy przed wojskiem zebrało się 10 księży i tłumy ludzi. Mszę św. żałobną celebrował [[Wodarz Jan|ks. dziekan Jan Wodarz]], a kazanie wygłosił [[Klyczka Jan|ks. prob. Jan Klyczka]]. Pochowany został na cmentarzu przy kościele św. Anny. Na nagrobku jest następujący napis: „Ks. Paweł Kontny - który zginął jako Dobry Pasterz za owce swoje". Ulica, przy której zginął, nosi nazwę: ks. Pawła Kontnego.

Wersja z 09:46, 18 lis 2009

Kontny Paweł (1910-1945), chrystusowiec

Kontny Pawel.jpg

Urodził się 29 czerwca 1910 w Papraconach k. Tychów, syn Jakuba i Jadwigi z d. Czardybon. Gimnazjum ukończył w Mikołowie 31 sierpnia 1932, a następnie wstąpił do zgromadzenia Towarzystwa Chrystusowego dla Wychodźców. Pierwszą profesję zakonną złożył 16 października 1933. Następnego dnia wraz z pierwszym rocznikiem chrystusowców rozpoczął dwuletnie studia filozoficzne w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Gnieźnie. l października 1935 podjął czteroletnie studia teologiczne w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Poznaniu. Wieczyste śluby zakonne złożył 18 października 1936. 3 czerwca 1939 przyjął święcenia kapłańskie z rąk prymasa Polski kard. A. Hlonda w katedrze poznańskiej.

Wkrótce po święceniach wyjechał do Estonii, gdzie w Kivioli (powiat Rakwere) pomagał ks. Stanisławowi Rutowi (SChr) w duszpasterstwie polonijnym. Tam też zastał go wybuch II wojny światowej. Mimo możliwości wyjazdu do Finlandii podjął decyzję powrotu do Polski. 13 września 1939 przyjechał do Łucka, gdzie zastał kolegę kursowego, ks. Alojzego Dudka, pochodzącego również z tyskiej parafii. K. dołączył do niego i razem pełnili obowiązki wikariuszy przy katedrze łuckiej. 27 października 1939 razem powrócili na Śląsk, do Tychów. K. zamieszkał wówczas u rodziny w Paprocanach, obsługując miejscową kaplicę należącą do parafii tyskiej i pomagał w duszpasterstwie w macierzystym tyskim kościele. Za działalność duszpasterską i patriotyczne kazania został 28 maja 1941 aresztowany przez gestapo i osadzony w mikołowskim więzieniu gdzie przebywał ponad dwa tygodnie. Wskutek licznych szykan ze strony gestapo, które dotknęły także jego rodzinę, w połowie listopada 1941 roku przeniósł się do Lędzin, gdzie u boku ks. Klyczki pracował jako wikariusz.

28 stycznia 1945 do Lędzin wkroczyły wojska radzieckie. Dzięki interwencji K. i jego znajomości języka rosyjskiego ok. 70 jeńców wojennych pochodzących ze Śląska, a wcześniej przymusowo wcielonych do armii niemieckiej, mogło powrócić do swoich domów, l lutego po porannych Mszach św. przybiegły na plebanię dwie dziewczyny, wysłane po pomoc i obronę przed napastującymi kobiety żołnierzami radzieckimi. W zastępstwie proboszcza odprawiającego w tym czasie pogrzeb poszedł z nimi K., założywszy uprzednio biało-czerwoną opaskę na płaszcz. Na miejscu próbował wyperswadować oficerowi niestosowne zachowanie się wyzwolicieli. Ten jednak wyjął pistolet z kabury i groził, że go zastrzeli, jeśli będzie przeszkadzać. Kiedy próbował się oddalić, został pochwycony przez żołnierzy, pobity i powalony na ziemię. Zdarto też z niego płaszcz z biało-czerwoną opaską, a następnie zastrzelono. W miejscu, gdzie został zamordowany, oficer nakazał natychmiast zakopać ciało. Po trzech dniach, kiedy front przesunął się dalej na zachód, ekshumowano zwłoki i przeniesiono je do pobliskiego klasztoru sióstr boromeuszek, a następnie do kościoła św. Klemensa. 8 lutego o godz. 9 odbył się uroczysty pogrzeb. Mimo wielkich trudności komunikacyjnych i obawy przed wojskiem zebrało się 10 księży i tłumy ludzi. Mszę św. żałobną celebrował ks. dziekan Jan Wodarz, a kazanie wygłosił ks. prob. Jan Klyczka. Pochowany został na cmentarzu przy kościele św. Anny. Na nagrobku jest następujący napis: „Ks. Paweł Kontny - który zginął jako Dobry Pasterz za owce swoje". Ulica, przy której zginął, nosi nazwę: ks. Pawła Kontnego.

Bibliografia