Konarzewski Stanisław: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
W latach 1960–1980 pracował w Biurze Projektów Przemysłu Skórzanego w Krakowie przy Rondzie Mogilskim. Jest autorem m.in. projektów budynków pełniących funkcje rekreacyjne i wypoczynkowe: w Międzybrodziu Bialskim i w Beskidzie Śląskim oraz w Wiciu k/Darłowa na Pomorzu Zachodnim. Ponadto jest autorem projektów: domu – pracowni rodziny Konarzewskich na Buczniku w Istebnej w stylu późnego modernizmu (realizacja w latach 1960–1967) oraz położonego tamże mieszkalnego budynku drewnianego o cechach regionalnych, wzniesionego z inicjatywy jego brata → Ludwika Konarzewskiego-juniora i żony Ludwika → Joanny, który jako jeden z pierwszych budynków drewnianych drugiej generacji (realizacja 1980–1985), stał się także precedensem dla powrotu tradycji budownictwa drewnianego w Polsce. | W latach 1960–1980 pracował w Biurze Projektów Przemysłu Skórzanego w Krakowie przy Rondzie Mogilskim. Jest autorem m.in. projektów budynków pełniących funkcje rekreacyjne i wypoczynkowe: w Międzybrodziu Bialskim i w Beskidzie Śląskim oraz w Wiciu k/Darłowa na Pomorzu Zachodnim. Ponadto jest autorem projektów: domu – pracowni rodziny Konarzewskich na Buczniku w Istebnej w stylu późnego modernizmu (realizacja w latach 1960–1967) oraz położonego tamże mieszkalnego budynku drewnianego o cechach regionalnych, wzniesionego z inicjatywy jego brata → Ludwika Konarzewskiego-juniora i żony Ludwika → Joanny, który jako jeden z pierwszych budynków drewnianych drugiej generacji (realizacja 1980–1985), stał się także precedensem dla powrotu tradycji budownictwa drewnianego w Polsce. | ||
Inne prace autorstwa S. Konarzewskiego stanowią koncepcje projektów wnętrz w kościołach (na przykład wnętrze kościołów parafialnych [Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Niedobczycach|p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Rybniku-Niedobczycach]] oraz [[Parafia Miłosierdzia Bożego w Niewiadomiu| Miłosierdzia Bożego w Rybniku-Niewiadomiu]]) i budynkach użyteczności publicznej oraz koncepcje organizacji otocznia projektowanych budynków i w kilku przypadkach także pomników. | Inne prace autorstwa S. Konarzewskiego stanowią koncepcje projektów wnętrz w kościołach (na przykład wnętrze kościołów parafialnych [[Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Niedobczycach|p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Rybniku-Niedobczycach]] oraz [[Parafia Miłosierdzia Bożego w Niewiadomiu| Miłosierdzia Bożego w Rybniku-Niewiadomiu]]) i budynkach użyteczności publicznej oraz koncepcje organizacji otocznia projektowanych budynków i w kilku przypadkach także pomników. | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Wersja z 17:05, 14 lis 2014
Stanisław Konarzewski (1920-2001), architekt
Stanisław Konarzewski – architekt, młodszy syn malarza i rzeźbiarza Ludwika Konarzewskiego-seniora oraz brat także malarza i rzeźbiarza Ludwika Konarzewskiego-juniora. Studiował na Politechnice Krakowskiej w latach 50-tych, będącej wówczas szkołą, stanowiącą polską wykładnię architektury modernistycznej w fazie funkcjonalistycznej, w momencie jej rozwoju po II wojnie światowej, którą to architekturę wcześniej reprezentowała wyraziście szczególnie twórczość Franka Lloyd’a Wright’a, Le Colbusiera i Waltera Gropiusa. Przyswojony wówczas na Politechnice Krakowskiej charakter i obraz architektury oraz sposób formalnego jej postrzegania i kształtowania, w znaczącym stopniu wpłynął zatem na jego twórczość.
W latach 1960–1980 pracował w Biurze Projektów Przemysłu Skórzanego w Krakowie przy Rondzie Mogilskim. Jest autorem m.in. projektów budynków pełniących funkcje rekreacyjne i wypoczynkowe: w Międzybrodziu Bialskim i w Beskidzie Śląskim oraz w Wiciu k/Darłowa na Pomorzu Zachodnim. Ponadto jest autorem projektów: domu – pracowni rodziny Konarzewskich na Buczniku w Istebnej w stylu późnego modernizmu (realizacja w latach 1960–1967) oraz położonego tamże mieszkalnego budynku drewnianego o cechach regionalnych, wzniesionego z inicjatywy jego brata → Ludwika Konarzewskiego-juniora i żony Ludwika → Joanny, który jako jeden z pierwszych budynków drewnianych drugiej generacji (realizacja 1980–1985), stał się także precedensem dla powrotu tradycji budownictwa drewnianego w Polsce.
Inne prace autorstwa S. Konarzewskiego stanowią koncepcje projektów wnętrz w kościołach (na przykład wnętrze kościołów parafialnych p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Rybniku-Niedobczycach oraz Miłosierdzia Bożego w Rybniku-Niewiadomiu) i budynkach użyteczności publicznej oraz koncepcje organizacji otocznia projektowanych budynków i w kilku przypadkach także pomników.
Bibliografia
Strona internetowa Parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Rybniku-Niedobczycach, patrz rownież: [1]
| |||||