Kobylnicki Jan

Z e-ncyklopedia

Kobylnicki Jan (1908-1996)

Kobylnicki Jan.jpg

Urodził się 5 października 1908 w Sielcu k. Tarnobrzega, w rodzinie Walentego i Wiktorii z d. Michalska. Edukację w zakresie szkoły podstawowej uzyskał w Sielcu. W 1921 roku wstąpił do gimnazjum w Tarnobrzegu, które ukończył maturą w 1929 roku. W tymże roku rozpoczął studia w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie. Święcenia kapłańskie przyjął 24 czerwca 1934 z rąk bpa S. Adamskiego.

Jego pierwszą placówką duszpasterską była parafia NMP Wspomożenia Wiernych w Dziedzicach (obecnie diecezja bielsko-żywiecka), gdzie jako wikariusz pracował od 15 lipca 1934 do aresztowania 2 listopada 1939. Został zwolniony po siedmiu miesiącach więzienia 8 kwietnia 1940, z nakazem opuszczenia Śląska. Wikariusz generalny ks. F. Strzyż wyposażył go w list polecający do bpów, z prośbą o przyjęcie do duszpasterstwa w ich diecezji. Zatrzymał się, dzięki gościnności bpa Lorka w diecezji sandomierskiej i zamieszkał w rodzinnym Sielcu. Tam udzielał się w tajnym nauczaniu.

Po zakończeniu okupacji od 5 listopada 1945 podjął pracę jako katecheta w Szkole Dokształcającej Męskiej w Bielsku. Bp katowicki mianował go 24 stycznia 1947 bibliotekarzem Diecezjalnej Biblioteki w Katowicach. Od 22 stycznia 1948 był zastępcą prefekta w internacie Gimnazjum św. Jacka. 15 kwietnia 1949 został notariuszem Sądu Biskupiego w Katowicach. Równocześnie od 7 grudnia 1950 był wikariuszem pomocniczym w kościele Chrystusa Króla w Katowicach. Od 1959 roku został jednym z redaktorów „Gościa Niedzielnego”, gdzie pracował do 1986 roku. Bp katowicki mianował go równocześnie referentem Biuletynu Informacyjnego Diecezji Katowickiej. Od 4 kwietnia 1972 jako członek Komisji ds. Przekazu Ewangelicznego pracował w Podkomisji Środków Masowego Przekazu I Synodu Diecezji Katowickiej.

W 1944 roku ujawniły się jego problemy zdrowotne. Od 27 czerwca 1944 przebywał w szpitalu w Sandomierzu, gdzie w pierwszych miesiącach hospitalizacji nie był zdolny odprawiać Mszy św. Dopiero od 1956 roku stan jego zdrowia ustabilizował się. Mimo choroby wykonywał różne zlecone mu zadania. W 1935 roku sporządził inwentarz dokumentów parafii dekanatu bielskiego powstałych przed 1700 rokiem. Pracując od 1959 roku w redakcji „Gościa Niedzielnego”, często zastępował redaktora naczelnego ks. Józefa Gawora w przygotowywaniu kolejnych numerów pisma do druku. Od 1968 roku był inicjatorem i pierwszym redaktorem wydawanego przez Diecezję Biuletynu Informacyjnego. Redagował serwis informacyjny na podstawie nasłuchu Radia Watykańskiego i Wolnej Europy, który kolportowany był później w parafiach. Od 1984 roku był penitencjarzem katedralnym. Bp D. Zimoń mianował go 21 czerwca 1986 kanonikiem honorowym Katowickiej Kapituły Diecezjalnej. Zmarł 2 października 1996 po długiej i ciężkiej chorobie. Spoczął na cmentarzu w Katowicach przy ul. Sienkiewicza.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Jana Kobylnickiego; D. Bednarski, Kobylnicki Jan (hasło), SPTK t. 9, s. 291 - 293; J. Krętosz, Nekrolog, WA 1996, nr 11, s. 572 - 574; R. Brom, Homilia wygłoszona na pogrzebie ks. Jana Kobylnickiego, WA 1996, nr 11, s.575 - 578; GN 1994, nr 26, s. 25, 1996, nr 42, s. 17; Schematyzm 1936 - 2001; Represje wobec duchowieństwa, s. 58, 254; B. Woźnica, Te Deum za długie lata posługi kapłańskiej, "Z tej Ziemi. Śląski kalendarz katolicki na rok 1989", s. 86; J. Żurek, Ruch "księży patriotów" w województwie katowickim w latach 1949 - 1956, Warszawa - Katowice 2009, s. 167; Ł. Marek, Aparat bezpieczeństwa wobec kurii katowickiej w latach 1956 - 1970, [w:] Aparat bezpieczeństwa wobec kurii biskupich w Polsce, Warszawa 2009, s. 90.