Koadiutor - biskup: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
W. Góralski, (hasło) | W. Góralski, Biskup koadiutor (hasło), [w:] Encyklopedia Katolicka, T. 2, Lublin 1976, kol. 613 | ||
[[Kategoria:Słownik historyczny]] | [[Kategoria:Słownik historyczny]] | ||
Aktualna wersja na dzień 11:14, 10 paź 2019
Biskup koadiutor
Biskup tytularny, który został przydzielony biskupowi ordynariuszowi i posiada prawo następstwa, które może wykonać po zwolnieniu się stolicy biskupiej lub biskup tytularny, który został przydzielony stolicy biskupiej, biskup taki nie posada prawa następstwa i jest nazywany biskupem pomocniczym.
Zwyczaj przydzielania koadiutorów istniał już w starożytności chrześcijańskiej, byli oni przydzielani starszym i chorym biskupom ordynariuszom jako pomocnicy. Od VIII zaczęła istnieć praktyka nominacji biskupów pomocników, którzy następnie obejmowali urząd ordynariusza. Począwszy od papieża Bonifacego XIII biskupi koadiutorzy są mianowani wyłącznie przez Stolice Apostolską, która też wyznacza ich obowiązki.
Bibliografia
W. Góralski, Biskup koadiutor (hasło), [w:] Encyklopedia Katolicka, T. 2, Lublin 1976, kol. 613