Kościół zastępczy pw. Chrystusa Dobrego Pasterza w Chropaczowie

Z e-ncyklopedia

6 czerwca 1964, jeszcze przed zamknięciem kościoła pw. Matki Bożej Różańcowej w Chropaczowie z powodu szkód górniczych w tym kościele wystosowano prośbę do Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Świętochłowicach, Wydziału Budownictwa, Urbanistyki i Architektury o wyznaczenie terenu na kościół zastępczy. Pozytywną odpowiedź na prośbę parafia uzyskała 22 maja 1964. Opłaty pokryła całkowicie spółka kopalni „Śląsk”. Teren pod budowę kościoła na planie prostokąta przygotowano bardzo szybko, a projekt kościoła przygotował inż. architekt Król i inż. Klimek. Ze względu na terytorium szkód górniczych projekt został unowocześniony, a konstrukcja wzmocniona. Pracę nad budową wspomagali parafianie, przez co posuwały się bardzo szybko. Budowany kościół był często odwiedzany przez bpa Herberta Bednorza, który poświęcił go 26 grudnia 1964, zaraz po ostatniej mszy w kościele Matki Bożej Różańcowej, po zamknięciu tego kościoła. Kościół stopniowo wyposażano, ze starego kościoła zostały przeniesione ławki wraz z całymi organami (organy przeniesiono w roku 1971). Na drugi odpust w kościele w 1966 roku zakupiono i postawiono nowy kamienny ołtarz. Rok później założono nową instalację elektryczną oraz wykończono zakrystię.

15 czerwca 1975 kościół został prawdopodobnie podpalony i doznał bardzo mocnych uszkodzeń. Proboszczowi Janowi Gacce udało uratować się Najświętszy Sakrament, kościół niestety nie był zdatny do użytku i został zamknięty. Następnego dnia po pożarze na miejsce przybył bp H. Bednorz. 17 czerwca bp Józef Kurpas odprawił mszę świętą pod krzyżem misyjnym, gdzie tymczasowo ustanowiono miejsce kultu. Biskup Bednorz odprawił w tym samym miejscu mszę 22 czerwca w niedzielę zachęcając parafian, aby wytrwali pod krzyżem. Ks. Jan Gacka zwrócił się do kopalni „Śląsk” z pytaniem, kto odpowiada za odbudowę kościoła, kopalnia odmówiła jakiejkolwiek pomocy. 10 lipca 1975 władze wydały zezwolenie na odbudowę kościoła z tego, co zostało. Inżynier Jan Głuch został nadzorcą remontu. Odbudowywano na podstawie pierwszego projektu. Pomimo trudności i braków materiałów na odbudowę pomocy udzieliła lokalna spółdzielnia oraz różne parafie w diecezji. Cała odbudowa trwała 75 dni do 12 listopada 1957. Oficjalnie kościół został przekazany do użytku 24 listopada 1975. Kościół został poświęcony 29 listopada tego samego roku przez bpa Bednorza.

Bibliografia

Materiały własne autora.