Kościół pw. św. Jakuba Apostoła w Krosnowicach

Dzisiejsze Krosnowice (Rengersdorf) zostało założone w średniowieczu jako osada niemiecka. Pierwsza historyczna wzmianka o wsi pochodzi z 1326 roku, kiedy to odwiedzający miejscowy kościół otrzymali szczególne odpusty. Do XVII wieku wieś była majątkiem czeskiego rodu Panewiczów (niem.: von Pannwitz), a jej najstarszym znanym właścicielem był Wolfram von Pannwitz, starosta Kłodzka, lennik króla Czech, Jana Luxemburskiego. Po wojnach śląskich wieś wraz z całym Hrabstwem Kłodzkim w 1763 roku przeszła pod panowanie pruskie.

Kościół

Pierwotny kościół wzniesiono w XIV wieku w stylu gotyckim. W okresie wojen husyckich uległ zniszczeniu w pożarze. Po zakończeniu działań wojennych został odbudowany. W drugiej połowie XVII wieku kościół przebudowano i rozbudowano w stylu barokowym. Na przełomie XVII i XVIII wieku wzniesiono wieżę zwieńczoną cebulastym hełmem, a ze składek dobroczyńców dobudowano dwie kaplice boczne (Świętej Trójcy i Wszystkich Świętych), wskutek czego kościół zyskał kształt krzyża. Powiększono również zakrystię, a wewnątrz ułożono posadzkę. Krosnowicki kościół powstał jako założenie obronne, charakterystyczne dla tych okolic Ziemi Kłodzkiej. Świadczy o tym m.in. zachowany w pełnym obwodzie wokół kościoła kamienny mur obronny z trzema bramami. W 1794 roku mur uzupełniono od wewnątrz krużgankami służącymi dawniej, jako schronienie dla pątników.

W krużganki wmurowane są epitafia oraz płyty nagrobne m.in. Ignacego Reimana - organisty i kompozytora tworzącego w XIX wieku w Krosnowicach. Bryła kościoła jest silnie rozczłonowana przez dobudowane kaplice i zakrystie. Samo wnętrze jest skromne, jednonawowe z wydzielonym prezbiterium i nawą główną. Nad nawą główną wznosi się chór, na którym znajdują się organy z 1899 roku.

Najcenniejszymi zabytkami krosnowickiego kościoła są: figura Madonny z Dzieciątkiem z ok. 1400 roku oraz wiszący nad wejściem do zakrystii późnogotycki tryptyk przedstawiający koronację NMP z 1520 roku. Inne gotyckie elementy kościoła zachowane do dzisiejszych czasów to: kamienny portal przy wejściu głównym, portal wejściowy do zakrystii, kamienne okno z maswerkami nad ołtarzem głównym oraz kamienne krzyże na szczytach dachu.

Z renesansowego wyposażenia zachowała się kamienna chrzcielnica w kształcie kielicha zdobiona herbami kolatorów tego kościoła. W prezbiterium znajduje się polichromowany ołtarz główny z 1794 roku, dłuta mistrza śląskiego baroku - Michaela Ignatiusa Klahra. Przy kościele prowadzone były i są prace remontowe. W 1970 roku pokryto dach blachą ocynkowaną, w 1995 roku ze składek parafian odrestaurowano wnętrze kościoła. Od 2007 roku prowadzona jest renowacja krużganków.

Bibliografia

Opracowanie własne, JM