Kościół Trójcy Świętej w Rachowicach

Nazwa Rachowice po raz pierwszy została wymieniona w "Liber Fundationis Episcopatus Wratislaviensis". Wtedy też pojawiły się tutaj wzmianki o istnieniu kościoła. W 1475 roku wieś i dwór od rycerza Mikołaja Bierawa kupił Christopf Dziecko. W 1571 roku majątek przeszedł w ręce Larischów; by w 1602 roku stać się własnością rodu Orzeski von Syrin. W latach 1625-1711 właścicielami Rachowic pozostawali Holly. W 1720 roku majątek nabył Gabriel Wyhowski; który w 10 lat później sprzedał go hrabiom von Hoditz, właścicielom dóbr sośnicowickich. Parafia w Rachowicach po raz pierwszy była wzmiankowana w 1447 roku. Najstarszą część obecnego kościoła stanowi murowane prezbiterium z zakrystią z 1668 roku. Do drewnianej nawy od zachodu w latach 1679-1688 dostawiono wieżę o konstrukcji słupowej. W 1705 roku zniszczył ją pożar; stąd też odbudowano ją w 1787 roku. Kościół orientowany, o konstrukcji zrębowej; wokół soboty wsparte na słupach z zastrzałami. Nawa na rzucie zbliżonym do kwadratu. Od wschodu przylega do niej węższe prezbiterium zamknięte trójbocznie; z charakterystycznymi dla gotyckich kościołów skarpami. Murowane prezbiterium i zakrystia zostały wydzielone łukiem tęczowym o wykroju półkolistym. Sklepienie kolebkowe z lunetami. Dwuspadowy dach kryty gontem; zwieńczony sygnaturką. Wyposażenie kościoła głównie barokowe. W ołtarzu głównym z 1679 roku obraz przedstawiający Trójcę Świętą.