Knock
Wioska Knock to niewielka miejscowość leżąca na północnym zachodzie Irlandii, w której znajduje się sanktuarium narodowe Irlandczyków, uważane też za jedno z ważniejszych sanktuariów maryjnych na świecie.
Rok 1879 był dla mieszkańców Knock rokiem klęski, nieurodzaju i głodu. Mieszkańcy wioski prosili Maryję o dobry urodzaj, a sami skrzętnie gromadzili zapasy na kolejną, trudną zimę. 21 sierpnia 1879 był dniem deszczowym. Gospodyni księdza, Mary McLoughlin spostrzegała na murach kościoła jakieś postacie, oświetlone tajemniczym światłem. Razem ze swoją przyjaciółką Mary Byrne, przyglądały się ruchomym postaciom. Podobne spostrzeżenia poczyniło kilku innych przechodniów. Godzinę później, ponad dwadzieścia osób obserwowało naturalnej wielkości sylwetki trzech nieznanych osób. Środkowa postać była nieco wyższa od pozostałych, miała oczy skierowane ku niebu, a ręce wyciągała przed siebie. Była to Matka Boska. Druga postać po prawej stronie, pochylała się przed Nią w pokłonie - św. Józef. Natomiast po lewej stronie, znajdowała się postać ubrana w mitrę biskupią, trzymając Ewangelię - św. Jan Ewangelista. Postacie ruszały się, ale bez słów. Zebrani przed kościołem dostrzegli także ołtarz, a na nim krzyż i baranka, wokół którego poruszały się anielskie skrzydła. Zadziwiał fakt, że pomimo mżawki ani postacie ani mur kościelny nie były mokre. Uznano to za cud. Zjawisko trwało ok. dwóch godzin.
Kościół początkowo odnosił się do cudu z dużą rezerwą. Biskup archidiecezji Taum postanowił zbadać sprawę. Świadkowie objawienia zostali przepytani przez dwudziestu uczonych kapłanów. Pomimo, że nikogo nie przyłapano na kłamstwie, komisja i biskup zachowali milczenie w tej sprawie.
Sława kościółka szybko rozprzestrzeniła się po całej Irlandii. Irlandczycy odczytali objawienie jako nagrodę za ich wierność Kościołowi w czasach okrutnych prześladowań w XV – XVIII wieku. Pierwsze cudowne uzdrowienie miało tu miejsce 10 dni po objawieniu. Dwunastoletnia, głucha dziewczynka odzyskała słuch. Od tego czasu przywożono niepełnosprawnych i chorych z różnych stron. Wielu z nich powróciło do zdrowia. Pierwsza pielgrzymka przybyła tu w 1880 roku. Organizowano je z Irlandii i innych krajów Europy. Szczególnie kult Matki Boskiej z Knock rozszerzył się wśród emigrantów zamieszkujących USA i Australię. W 1936 roku komisja biskupia ponownie przesłuchała wszystkich, żyjących jeszcze świadków objawienia. Pomimo upływu lat, ich zeznania się nie zmieniły. Dopiero wówczas uznano je za prawdziwe. Komisja orzekła, iż symbolika objawienia wydaje się wskazywać Maryję jako Królową i Pośredniczkę Łask, wiodącą ludzi do ołtarza Baranka Bożego.
W 1954 roku, który ogłoszono Rokiem Maryjnym, figurka Matki Bożej z Knock została ukoronowana przez papieża Piusa XII. Jego następca Jan XXIII podarował Maryi okazałą święcę woskową (1960) – tradycyjny dar papieży dla sanktuariów maryjnych na świecie. W 1976 roku wybudowano nowoczesny kościół mogący pomieścić 15 tyś. wiernych. Trzy lata później, 30 września papież Jan Paweł podniósł kościół Maryi Królowej Irlandii w Knock do godności bazyliki, a Matce Bożej ofiarował złotą różę.
Dziś jest to jedno z najliczniej odwiedzanych sanktuariów Europy. Szczególne właściwości przypisuje się szczytowej ścianie kościoła, na której ponad 100 lat temu objawiły się trzy postacie. Tradycja nakazuje, aby okrążyć bazylikę i odmówić różaniec.
Bibliografia
K. J. Wright, Catholic Shrines of Western Europe. A pilgrim’s travel guide, Linguori Publications, 1997.Foto: Wikimedia Commons, fot. Paul Cowan.