Klenart Emil

Z e-ncyklopedia

Klenart Emil CRL (1909-1971)

Urodził się w 1909 roku w Gostyni. W 1924 roku wstąpił do Zakonu Kanoników Regularnych Laterańskich w Krakowie. Studiował filozofię w Instytucie Jezuitów w Krakowie, a w 1932 roku został skierowany przez opata na dalsze studia do Rzymu (Wydział Teologii Uniwersytetu św. Tomasza z Akwinu). Święcenia kapłańskie przyjął 14 lipca 1935 w Rzymie. W 1936 roku został wybrany ekonomem klasztoru, a dwa lata później jego przeorem. Na urzędzie tym pozostawał do 1958 roku. W okresie jego rządów przeprowadzono generalną restaurację kościoła Bożego Ciała z odsłonięciem gotyckich ceglanych ścian wnętrza, konserwację ołtarzy i stalli kanonickich. Po zakończeniu II wojny światowej dał początek nowym fundacjom zakonnym w Drezdenku, Ełku i Gietrzwałdzie. Zmarł w szpitalu w Krakowie 27 marca 1971. Ciało złożono w grobowcu zakonnym na Cmentarzu Rakowickim. Był człowiekiem o niezwykle mocnej i budzącej respekt osobowości, kulturze bycia, pracowitym, skłonnym do samotności. Zalicza się go do wybitnych postaci w Zakonie Kanoników Regularnych Laterańskich XX wieku.

Bibliografia

[1] (dostęp: 10.08.2016).