Kempka Paweł: Różnice pomiędzy wersjami
(nowe) |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Paweł Kempka (1988-1972) , prawnik i polityk Chrześcijańskiej Demokracji.== | ==Paweł Kempka (1988-1972), prawnik i polityk Chrześcijańskiej Demokracji.== | ||
Urodził się 4 czerwca 1886 w Brynowie (Katowice). Był synem Franciszka, z zawodu górnika i Zofii z d. Mildner. Ukończył w gimnazjum w Katowicach w latach 1899–1907. Następnie studiował prawo na uniwersytecie we Wrocławiu. W 1913 roku, po ukończeniu studiów odbywał aplikację w latach 1914–1916 w Bierutowie oraz w Bytomiu. W latach 1916–1918 był zastępcą adwokata w Gnieźnie. Od 1 listopada 1919 roku sprawował urząd burmistrza komisarycznego Gniezna. Z urzędu burmistrza ustąpił 3 marca 1920. Powrócił na Śląsk w marcu 1920 roku i wraz z rodziną zamieszkał w Katowicach. Podjął współpracę z Wojciechem Korfantym. W okresie: III 1920 – V 1921 roku pracował w Polskim Komisariacie Plebiscytowym w Bytomiu. Wchodził w skład 8-osobowej Komisji Samorządowej Polskiego Komisariatu Plebiscytowego, której zadaniem było opracowanie ustroju prawnego autonomii śląskiej. W lipcu 1922 roku wraz z rodziną przeniósł się do Pszczyny, gdzie pracował jako adwokat. W latach 1922-1930 był posłem do Sejmu Śląskiego. W Sejmie Śląskim dążył do unifikacji prawa na Śląsku z ogólnopolskim. W 1931 roku przeprowadził się do Chorzowa. Po objęciu władzy przez sanację był szykanowany, nie mógł dalej pracować jako notariusz. | Urodził się 4 czerwca 1886 w Brynowie (Katowice). Był synem Franciszka, z zawodu górnika i Zofii z d. Mildner. Ukończył w gimnazjum w Katowicach w latach 1899–1907. Następnie studiował prawo na uniwersytecie we Wrocławiu. W 1913 roku, po ukończeniu studiów odbywał aplikację w latach 1914–1916 w Bierutowie oraz w Bytomiu. W latach 1916–1918 był zastępcą adwokata w Gnieźnie. Od 1 listopada 1919 roku sprawował urząd burmistrza komisarycznego Gniezna. Z urzędu burmistrza ustąpił 3 marca 1920. Powrócił na Śląsk w marcu 1920 roku i wraz z rodziną zamieszkał w Katowicach. Wszedł w skład zarządu Towarzystwa Przyjaciół Nauk na Śląsku. Podjął współpracę z Wojciechem Korfantym. W okresie: III 1920 – V 1921 roku pracował w Polskim Komisariacie Plebiscytowym w Bytomiu. Wchodził w skład 8-osobowej Komisji Samorządowej Polskiego Komisariatu Plebiscytowego, której zadaniem było opracowanie ustroju prawnego autonomii śląskiej. W lipcu 1922 roku wraz z rodziną przeniósł się do Pszczyny, gdzie pracował jako adwokat. W latach 1922-1930 był posłem do Sejmu Śląskiego. W Sejmie Śląskim dążył do unifikacji prawa na Śląsku z ogólnopolskim. W 1931 roku przeprowadził się do Chorzowa. Po objęciu władzy przez sanację był szykanowany, nie mógł dalej pracować jako notariusz. | ||
Po wkroczeniu na Śląsk we wrześniu 1939 roku Niemców stracił cały majątek. Odmówił przyjęcia volkslisty. 5 lutego 1945 założył w Chorzowie koło miejskie Stronnictwa Demokratycznego. Po zakończeniu okupacji pracował jako radca miejski. W lutym 1945 roku założył miejskie koło Stronnictwa Demokratycznego. Był też jego pierwszym prezesem. Pracował w Narodowym Banku Polskim. Był również sędzią okręgowym i prezesem Zrzeszenia Prywatnych Właścicieli Nieruchomości. | Po wkroczeniu na Śląsk we wrześniu 1939 roku Niemców stracił cały majątek. Odmówił przyjęcia volkslisty. 5 lutego 1945 założył w Chorzowie koło miejskie Stronnictwa Demokratycznego. Po zakończeniu okupacji pracował jako radca miejski. W lutym 1945 roku założył miejskie koło Stronnictwa Demokratycznego. Był też jego pierwszym prezesem. Pracował w Narodowym Banku Polskim. Był również sędzią okręgowym i prezesem Zrzeszenia Prywatnych Właścicieli Nieruchomości. | ||
Wersja z 15:43, 3 lis 2012
Paweł Kempka (1988-1972), prawnik i polityk Chrześcijańskiej Demokracji.
Urodził się 4 czerwca 1886 w Brynowie (Katowice). Był synem Franciszka, z zawodu górnika i Zofii z d. Mildner. Ukończył w gimnazjum w Katowicach w latach 1899–1907. Następnie studiował prawo na uniwersytecie we Wrocławiu. W 1913 roku, po ukończeniu studiów odbywał aplikację w latach 1914–1916 w Bierutowie oraz w Bytomiu. W latach 1916–1918 był zastępcą adwokata w Gnieźnie. Od 1 listopada 1919 roku sprawował urząd burmistrza komisarycznego Gniezna. Z urzędu burmistrza ustąpił 3 marca 1920. Powrócił na Śląsk w marcu 1920 roku i wraz z rodziną zamieszkał w Katowicach. Wszedł w skład zarządu Towarzystwa Przyjaciół Nauk na Śląsku. Podjął współpracę z Wojciechem Korfantym. W okresie: III 1920 – V 1921 roku pracował w Polskim Komisariacie Plebiscytowym w Bytomiu. Wchodził w skład 8-osobowej Komisji Samorządowej Polskiego Komisariatu Plebiscytowego, której zadaniem było opracowanie ustroju prawnego autonomii śląskiej. W lipcu 1922 roku wraz z rodziną przeniósł się do Pszczyny, gdzie pracował jako adwokat. W latach 1922-1930 był posłem do Sejmu Śląskiego. W Sejmie Śląskim dążył do unifikacji prawa na Śląsku z ogólnopolskim. W 1931 roku przeprowadził się do Chorzowa. Po objęciu władzy przez sanację był szykanowany, nie mógł dalej pracować jako notariusz.
Po wkroczeniu na Śląsk we wrześniu 1939 roku Niemców stracił cały majątek. Odmówił przyjęcia volkslisty. 5 lutego 1945 założył w Chorzowie koło miejskie Stronnictwa Demokratycznego. Po zakończeniu okupacji pracował jako radca miejski. W lutym 1945 roku założył miejskie koło Stronnictwa Demokratycznego. Był też jego pierwszym prezesem. Pracował w Narodowym Banku Polskim. Był również sędzią okręgowym i prezesem Zrzeszenia Prywatnych Właścicieli Nieruchomości.
W 1965 roku został odznaczony krzyżem oficerski Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł 29 października 1972 w Chorzowie. Pochowany na cmentarzu parafii św. Jadwigi w Chorzowie. Na jego pogrzeb przyszło pół Chorzowa, w tym powstańcy śląscy ze sztandarami. Na budynku w Chorzowie przy ul. Sobieskiego 1 w 2012 roku odsłonięto tablice pamiątkową.
Bibliografia
P. Kucharczak, Polski autonomista, Gość Katowicki, GN 4 XI 2012 , s. VII.