Kasperczyk Franciszek OFM: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 04:26, 19 paź 2009

Kasperczyk Franciszek (1893-1945), brat zakonny, imię w zakonie Rajmund

Urodził się 17 września w rodzinie Franciszka i Małgorzaty z d. Marek w Kochłowicach. Wstąpił do III zakonu franciszkańskiego w Panewnikach 18 stycznia 1914. Nowicjat u franciszkanów rozpoczął 1 lutego 1914, śluby czasowe złożył 8 lutego 1920, a wieczyste 10 lutego 1923. Jego brat, również franciszkanin – o. Ludwik Jan, który przyjął święcenia kapłańskie w 1911 roku. W klasztorze w Panewnikach br. Rajmund zajmował się ogrodnictwem.

W czasie okupacji w obawie przed gestapo kilku braci franciszkańskich z Panewnik ukryło się w klasztorze Franciszkanów w Nysie, a mianowicie br. Dionizy Wegener, br. Rajmund Kasperczyk, br. Kazimierz, br. Ferdynand. Wszyscy mieszkańcy klasztoru już od połowy marca 1945 przebywali w piwnicy klasztoru w obawie przed bombardowaniami. W piwnicy gromadziła się, poza zakonnikami także ludność, w sumie około 250 osób. Policja niemiecka zalecała opuszczenie miasta. Kilku zakonników opuściło Nysę, a w klasztorze pozostał gwardian klasztoru, Benno August Sonsalla, kilku innych ojców oraz 8 braci zakonnych, razem 12 zakonników; poza wspomnianymi wyżej braćmi z Panewnik także Edward Mansfeld, Lucjusz Kandora, Serafin Dziendziol, Gotfryd Boechnigh. Wojsko sowieckie weszło do Nysy 24 marca 1945. Od wczesnego rana przez cały dzień (24 marzec) do klasztoru przychodziły patrole wojsk sowieckich, plądrując dom, rabując rzeczy osobiste, szukając zwłaszcza złota i zegarków. Około południa jeden z żołnierzy sowieckich mówiący po polsku, zaprowadził gwardiana i pozostałych zakonników do kotłowni, gdzie leżały zwłoki 3 zastrzelonych braci, Gotfryda, Rajmunda i Ferdynanda. 26 marca bracia znaleźli kolejne zwłoki, zastrzelonego br. Serafina, a jeden z żołnierzy sowieckich powiedział im, że w pomieszczeniu na drugim piętrze znajdują się jeszcze inne zwłoki; okazało się, że są to zwłoki zastrzelonego br. Dionizego Wegenera. Chwilę później odnaleziono zwłoki gwardiana, o. Benno Sonsalli, oraz br. Kazimierza. Wszyscy zostali pochowani 28 marca w dwóch grobach obok figury Chrystusa Zmartwychwstałego. Zastrzelenie braci franciszkańskich, a pozostawienie przy życiu innych zakonników, nie sposób racjonalnie wytłumaczyć. Przypuszcza się, że zostali uznani za przebranych „partyzantów” i bez żadnych prób wyjaśnienia strzałem w głowę pozbawieni życia.

Bibliografia

J. Kasperczyk, Ocalić od zapomnienia. Ludwik Jan Kasperczyk, „Logos – Czasopismo Parafii Najświętszej Trójcy Świętej w Kochłowicach” 2004, nr 99(II-III); Z. Zalewski, Pamięci ofiar, „Gość Niedzielny” (edycja opolska) nr 12/53 z 19 III 1995, s. IV. Leksykon duchowieństwa represjonowanego w PRL, t. 3, s. 88-89.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 ==Kasperczyk Franciszek (1893-1945), brat zakonny, imię w zakonie Rajmund==
 [[Plik:KasperczykRajmund.jpg|left|150px]]
-Urodził się 17 września w rodzinie Franciszka i Małgorzaty z d. Marek w Kochłowicach. Wstąpił do III Zzakonu franciszkańskiego w Panewnikach 18 stycznia 1914. Nowicjat u franciszkanów  rozpoczął 1 lutego 1914, śluby czasowe złożył 8 lutego 1920, a wieczyste 10 lutego 1923. Jego brat, również franciszkanin – o. Ludwik Jan, który przyjął święcenia kapłańskie w 1911 roku. W klasztorze w Panewnikach br. Rajmund zajmował się ogrodnictwem.
+Urodził się 17 września w rodzinie Franciszka i Małgorzaty z d. Marek w Kochłowicach. Wstąpił do III zakonu franciszkańskiego w Panewnikach 18 stycznia 1914. Nowicjat u franciszkanów  rozpoczął 1 lutego 1914, śluby czasowe złożył 8 lutego 1920, a wieczyste 10 lutego 1923. Jego brat, również franciszkanin – o. Ludwik Jan, który przyjął święcenia kapłańskie w 1911 roku. W klasztorze w Panewnikach br. Rajmund zajmował się ogrodnictwem.
-W czasie okupacji w obawie przed gestapo kilku braci franciszkańskich z Panewnik ukryło się w klasztorze Franciszkanów w Nysie, a mianowicie br. Dionizy Wegener, br. Rajmund Kasperczyk, br. Kazimierz, br. Ferdynand. Wszyscy mieszkańcy klasztoru już od połowy marca 1945 przebywali w piwnicy klasztoru w obawie przed bombardowaniami. W piwnicy gromadziła się, poza zakonnikami także ludność, w sumie około 250 osób. Policja niemiecka zalecała opuszczenie miasta. Kilku zakonników opuściło Nysę, a w klasztorze pozostał gwardian klasztoru, Benno August Sonsalla, kilku innych ojców oraz 8 braci zakonnych, razem 12 zakonników; poza wspomnianymi wyżej braćmi z Panewnik także Edward Mansfeld, Lucjusz Kandora, Serafin Dziendziol, Gotfryd Boechnigh. Wojsko sowieckie weszło do Nysy 24 marca 1945. Od wczesnego rana przez cały dzień (24 III) do klasztoru przychodziły patrole wojsk sowieckich, plądrując dom, rabując rzeczy osobiste, szukając zwłaszcza złota i zegarków. Około południa jeden z żołnierzy sowieckich mówiący po polsku, zaprowadził gwardiana i pozostałych zakonników do kotłowni, gdzie leżały zwłoki 3 zastrzelonych braci, Gotfryda, Rajmunda i Ferdynanda. 26 marca bracia znaleźli kolejne zwłoki, zastrzelonego br. Serafina, a jeden z żołnierzy sowieckich powiedział im, że w pomieszczeniu na drugim piętrze znajdują się jeszcze inne zwłoki; okazało się, że są to zwłoki zastrzelonego br. Dionizego Wegenera. Chwilę później odnaleziono zwłoki gwardiana, o. Benno Sonsalli, oraz br. Kazimierza. Wszyscy zostali pochowani 28 marca w dwóch grobach obok figury Chrystusa Zmartwychwstałego. Zastrzelenie braci franciszkańskich, a pozostawienie przy życiu innych zakonników, nie sposób racjonalnie wytłumaczyć. Przypuszcza się, że zostali uznani za przebranych „partyzantów” i bez żadnych prób wyjaśnienia strzałem w głowę pozbawieni życia.
+W czasie okupacji w obawie przed gestapo kilku braci franciszkańskich z Panewnik ukryło się w klasztorze Franciszkanów w Nysie, a mianowicie br. Dionizy Wegener, br. Rajmund Kasperczyk, br. Kazimierz, br. Ferdynand. Wszyscy mieszkańcy klasztoru już od połowy marca 1945 przebywali w piwnicy klasztoru w obawie przed bombardowaniami. W piwnicy gromadziła się, poza zakonnikami także ludność, w sumie około 250 osób. Policja niemiecka zalecała opuszczenie miasta. Kilku zakonników opuściło Nysę, a w klasztorze pozostał gwardian klasztoru, Benno August Sonsalla, kilku innych ojców oraz 8 braci zakonnych, razem 12 zakonników; poza wspomnianymi wyżej braćmi z Panewnik także Edward Mansfeld, Lucjusz Kandora, Serafin Dziendziol, Gotfryd Boechnigh. Wojsko sowieckie weszło do Nysy 24 marca 1945. Od wczesnego rana przez cały dzień (24 marzec) do klasztoru przychodziły patrole wojsk sowieckich, plądrując dom, rabując rzeczy osobiste, szukając zwłaszcza złota i zegarków. Około południa jeden z żołnierzy sowieckich mówiący po polsku, zaprowadził gwardiana i pozostałych zakonników do kotłowni, gdzie leżały zwłoki 3 zastrzelonych braci, Gotfryda, Rajmunda i Ferdynanda. 26 marca bracia znaleźli kolejne zwłoki, zastrzelonego br. Serafina, a jeden z żołnierzy sowieckich powiedział im, że w pomieszczeniu na drugim piętrze znajdują się jeszcze inne zwłoki; okazało się, że są to zwłoki zastrzelonego br. Dionizego Wegenera. Chwilę później odnaleziono zwłoki gwardiana, o. Benno Sonsalli, oraz br. Kazimierza. Wszyscy zostali pochowani 28 marca w dwóch grobach obok figury Chrystusa Zmartwychwstałego. Zastrzelenie braci franciszkańskich, a pozostawienie przy życiu innych zakonników, nie sposób racjonalnie wytłumaczyć. Przypuszcza się, że zostali uznani za przebranych „partyzantów” i bez żadnych prób wyjaśnienia strzałem w głowę pozbawieni życia.
 ==Bibliografia==
-Kasperczyk J., Ocalić od zapomnienia. Ludwik Jan Kasperczyk, „Logos – Czasopismo Parafii Najświętszej Trójcy Świętej w Kochłowicach” 2004, nr 99(II-III); Zalewski Z., Pamięci ofiar, „Gość Niedzielny” (edycja opolska) nr 12/53 z 19 III 1995, s. IV. Leksykon duchowieństwa represjonowanego w PRL, t. 3, s. 88-89.
+J. Kasperczyk, Ocalić od zapomnienia. Ludwik Jan Kasperczyk, „Logos – Czasopismo Parafii Najświętszej Trójcy Świętej w Kochłowicach” 2004, nr 99(II-III); Z. Zalewski, Pamięci ofiar, „Gość Niedzielny” (edycja opolska) nr 12/53 z 19 III 1995, s. IV. Leksykon duchowieństwa represjonowanego w PRL, t. 3, s. 88-89.
 [[Kategoria:Biografie - K|Kasperczyk]]